Klussenbord

Afgelopen weekend was ik even in Londen. Dat is zo vlak voor de kerst overigens geen aanrader. Ik heb nog nooit zo vaak in zo korte tijd in de rij gestaan. Als het aan mij had gelegen was ik er niet op dit tijdstip geweest, maar ik wilde een concert zien en dat was nou eenmaal op 22 december. Dat concert was wel een aanrader overigens, de live versie van The War of the Worlds van Jeff Wayne. Maar dit allemaal terzijde.

We hadden een hotelletje voor 1 nacht. Geen duur hotel. Tegenover onze kamer zag ik het bord op de foto: een bord met haken, waaraan housekeeping boekjes kan hangen met de onderhoudsklussen voor de loodgieter, de electricien enzovoort. Lekker low tech, maar wel georganiseerd (excuus voor de niet zo scherpe foto, maar ik wilde het toch graag laten zien)

Overpeinzingen

Vandaag is het de kortste dag van het jaar. Met al die donkerte kom ik altijd in een andere stemming dan normaal. Als je dan ook nog vrij bent, dan is er alle ruimte om wat dingen te overpeinzen.

Niet zozeer hele concrete dingen. Meer lekker zitten met een warm drankje en het leven een beetje overdenken. Waar ben ik blij mee? Wat zou ik willen veranderen? Zijn dat dingen waar ik heel concreet iets aan kan doen? En wil ik dat echt? Of zijn het maar hersenspinsels.

Dat is wat ik me voorneem voor deze kerstvakantie: lekker peinzen.
Als ik ook nog een concrete actie onderneem of tot een besluit kom, dan is dat mooi meegenomen. Maar ik weet uit ervaring dat daar meestal niet zoveel van komt. De wereld lijkt een beetje stil te staan en ik sta zelf ook even stil.

Dat doe ik niet zo vaak, dus dat is een cadeautje aan mezelf. Ik hoef niks en ik rommel maar wat weg, een beetje lezen, een wandelingetje. Verder niks. Heerlijk.

De komende tijd dus ook wat minder berichtjes hier. Misschien post ik nog wat, misschien ook niet. Ook dat laat ik lekker in het midden.

Afronden

Gek toch hoe dat werkt. De kalender is maar een afspraak. Een hulpmiddel, zodat we allemaal hetzelfde moment dezelfde naam geven. Voorzover we ongeveer op dezelfde plek zijn dan, in dezelfde tijdzone (in Nieuw Zeeland is het al morgen).

En de afspraak luidt dat het jaar eindigt op 31 december. Dus voelt het nu alsof je nog even wat af moet ronden, zodat alles klaar is voor het nieuwe jaar. We maken goede voornemens, als teken van een nieuw begin. Maar het nieuwe jaar had net zo goed op 21 september kunnen beginnen of 21 maart. Of op een andere datum.

Het helpt natuurlijk ook wel dat de meeste mensen vrij zijn. En meestal wil je voor je vakantie nog je werk afronden. Maar het is niet alleen werk, het is ook een gevoel. Als je wilt kun je op elk moment opnieuw beginnen, maar massaal voelen we dat zo op 1 januari. En masssaal zijn we nu het jaar aan het afronden. Het blijft me verbazen, hoe zo'n afspraak kan werken.

Vrijgevig

Gisteren schreef ik hier over hebberigheid. Het gekke is een beetje dat al die kooplust samen gaat met vrijgevigheid, als het om goede doelen gaat.
Misschien ter compensatie, misschien willen we, behalve aan onszelf ook iets aan anderen geven, die het minder goed hebben.

Het grappige is dat je die twee dingen kunt combineren. Oxfam Novib geeft je de mogelijkheid om een gift te doen aan de goed doel als cadeau voor iemand anders. Als iemand echt alles al heeft of gewoon bij alle andere cadeaus. Alweer ter compensatie of voor het goede gevoel. Een geit kost € 36,- en maaltijden voor een klas maar € 9,-. Het is alsof je bomen plant om te compenseren voor CO2 uitstoot. Je kunt zelfs degene die het cadeau krijgt (of geeft, net hoe je het bekijkt) een kleine attentie sturen. Ga naar www.oxfamnovibpaktuit.nl. Een goed gevoel.

Hebberig

Ik weet niet wat het is, maar ergens in december wordt ik altijd aangestoken door de koopkoorts. Ik moet dan heel erg oppassen dat ik geen onnodige hebbedingen ga kopen, waarvan ik in januari denk: wat moet ik er mee?

Het zal wel komen door alle folders, reclames en het gepraat over cadeaus zo rond de sint en kerst. Ik krijg dan zo’n gevoel van: ik heb toch ook hard gewerkt? Dan mag ik best iets extra’s!

Dat is natuurlijk precies het gevoel waar winkeliers op hopen, dus ergens heeft al die reclame toch effect. De kunst is om je er van bewust te zijn. Meestal geef ik er wel een beetje aan toe, maar dan bijvoorbeeld om cadeaus voor anderen te kopen. Mezelf hou ik voor dat ik beter nog even niets kan kopen, want misschien krijg ik het wel cadeau. En dat zou toch zonde zijn. Op die manier weet ik de meeste aankopen uit te stellen. En in het koude licht van januari is de kans nou eenmaal veel kleiner dat ik tot aankoop overga.

Projecten en acties

Eerder schreef ik over de training die ik had gedaan, de meereffecttraining. Deze is overigens gebaseerd op het boek Getting Things Done van David Allen.

Voor mij was één van de grootste eye-openers het verschil tussen een actie en een project. Ik merkte dat ik die vaak door elkaar gebruikte. Natuurlijk weet ik best wat het verschil is, simpel gezegd: een project bestaat uit meerdere acties.

Maar blijkbaar maakte ik dat onderscheid niet in mijn hoofd. Dat liep allemaal door elkaar. En daar wordt je onrustig van, want juist projecten zijn langdurig en daardoor blijf je er steeds aan denken. Dat levert soms wel eens een goede nieuwe invalshoek op, omdat je er in je onderbewuste steeds mee bezig bent. Maar je houdt natuurlijk geen ruimte over voor andere dingen. Door die twee dingen uit elkaar te trekken, haal je een hoop stress weg. Projecten krijgen de lange termijn aandacht die ze verdienen, maar je bekijkt het actie voor actie. En dus zit je niet steeds met het hele project in je hoofd. Dat geeft voor mij een enorme ontspanning. Het hoeft niet nu, allemaal. Ik kan het loslaten. Heerlijk.

Meer informatie over deze training op www.meereffect.nl.

Kerstplanning (3: boom)

Vandaag hebben we onze kerstboom neergezet. We hebben een kunstboom, dus dat kan in principe op elk moment. Hoewel de boom vorig jaar nog prima heel was, bleek bij het neerzetten dat dit toch echt het laatste jaar is voor deze boom. We gaan dus na deze kerst kijken of we een nieuwe kunstboom kunnen kopen. Vlak na de kerst lukt dat hopelijk voor niet al te veel geld.

Het is altijd weer een feest om alles uit te pakken. We dachten dat we vorig jaar echt alles bij elkaar hadden gezet, met op elke doos heel groot 'kerst' geschreven. Maar toch missen we nog weer een paar ballen. Vreemd, dat lijkt elk jaar te gebeuren, alsof er een zwart gat bestaat voor kerstversiering.

Vorig jaar hadden we een lichtjesalarm: verschillende strengen die zodanig verward waren dat ze niet meer uit elkaar konden. We hebben er uiteindelijk één door moeten knippen. Dat hadden we nu beter gedaan: elke streng apart opgeborgen en bij elkaar gebonden.

Nou alleen die ballen nog zien te vinden.

Inbox

Het is heel raar om tegen een lege e-mail inbox aan te kijken. Je merkt dat je je er eigenlijk een beetje bij hebt neergelegd dat die nooit leeg komt. Dat je dat eigenlijk misschien ook wel lekker vindt. Het geeft je een idee dat je verbonden bent, dat anderen aan je denken, iets van je willen. Dus wat moet je dan als die inbox leeg is? Dan moet je weer gaan kijken wat je echt wilt en belangrijk vindt. Niet wat de buitenwereld van je vraagt, maar wat je eigen prioriteiten zijn. Dat is even schrikken.

Mijn lege inbox is het eerste gevolg van een training die ik afgelopen donderdag volgde: meer effect. Ze beloven minder stress. Ik weet niet of dat echt zo is, want zo'n lege inbox is weer een hele nieuwe vorm van stress. Maar wel een positievere. Ik ben niet meer druk druk met het afhandelen van mail, maar ik denk na over mijn echte prioriteiten.

Hier in mijn werkkamer liggen overigens nog genoeg stapels, dus ik kan die prioriteiten nog best even voor me uit schuiven. Maar als ik hun systeem ga implementeren zijn die straks misschien ook wel weg. En wat moet ik dan?

Gelukkig hou je ook met het meer-effect systeem nog genoeg acties over op je korte termijn lijst. Dus dat is een hele geruststelling. Wat ze eigenlijk doen is je een systeem geven om op korte termijn een beslissing te nemen: je stopt alles waar je aan denkt in een bak (fysiek of virtueel) en één keer per week ga je die bak uitmesten. Dan beslis je of je de komende week iets wilt doen met het ding. Zo nee, dan kan het weggegooid, gearchiveerd of in de later/misschien bak. Als je er wel iets mee wilt doen, dan heb je ook weer vier keuzes. De bak met eerstvolgende acties is er één van.

Het effect is dus dat je dingen verplaatst, je kunt ze meteen ordenen door een grove eerste sortering te doen. En je schrijft alles op, zodat je geen dingen meer hoeft te onthouden. Daardoor zou je hoofd leeg moeten worden en er ruimte moeten komen voor creatieve ideeën. Ik ben benieuwd.

Maar ook als er verder niets meer gebeurd, dan is in elk geval mijn inbox leeg en dat is niet meer gebeurd sinds ik e-mail heb.

Jager en verzamelaar

De mens is van oorsprong een jager en verzamelaar. We jaagden op mammoeten en ander wild en we verzamelden noten, bessen en andere vruchten. Dat doen we dus van nature.

Tegenwoordig is dat wat lastiger, met al dat asfalt, maar we moeten toch dat instinct kwijt. Dus worden we koopjesjagers en verzamelen we spulletjes. Dat gaat dan mooi samen, het één volgt geheel automatisch uit het ander. Omdat we veel willen jagen komt ons huis lekker vol te staan en omdat we verzamelaars zijn, komen we ook niet meer van die spullen af. Weggooien is gewoon tegennatuurlijk.

Daar komt nog bij dat we als mensen eeuwenlang geleefd hebben met schaarste. Dus alles wat we maar konden verzamelen, konden we ook gebruiken. En als we het niet konden gebruiken, dan vonden we er wel een bestemming voor. Er was immers niet zo veel, dus alles was meegenomen. Dat heeft in Nederland geduurd tot ongeveer de jaren zestig van de twintigste eeuw. Toen kwam er opeens overvloed. Maar daar kunnen we ons zo snel niet op aanpassen. Dus denken en voelen we nog steeds schaarste. En blijven we verzamelen en kunnen we niets wegdoen.

En nu heb je weer de milieubeweging. Daar mag je ook al niets van weggooien. Alles moet op z’n minst gerecycled worden. Je moet zuinig zijn op je spullen. Op zich is dat een deugd, maar wat moet je dan als je al veel te veel hebt? Kortom, het is niet zo gek dat veel mensen veel te veel spullen hebben en niets weg durven te doen: onze natuur, de geschiedenis en de milieubeweging spannen samen.

Ruimte in je hoofd

Vandaag heb ik geluncht met mijn eigen coach. Ze coacht me nu niet meer, maar zo nu en dan praten we bij. Zij gaf mij een mooi nieuw inzicht over opruimen en organiseren. Namelijk dat dat ook een activiteit is die vooraf kan gaan aan een verandering.

In mijn werk als organizer is het scheppen van orde meestal het doel van het proces. En natuurlijk is het zo dat meer ruimte om je heen ook rust in je hoofd geeft. Maar zoals mijn coach het beschreef kan het ook een middel zijn. Door letterlijk ruimte te maken om je heen, schep je ook figuurlijk ruimte voor iets nieuws. Een nieuwe baan, een eigen bedrijf, een relatie, wat dan ook.

Dus hou daar rekening mee bij de goede voornemens voor 2008: er moet wel ruimte zijn voor die voornemens, letterlijk en figuurlijk. De komende maand ga ik nog maar eens gebruiken om wat achterstallig onderhoud te doen hier in huis, zodat ik in het nieuwe jaar weer volop ruimte heb voor nieuwe activiteiten.

Donkere dagen

Op sommige dagen weet je weer helemaal waarom ze spreken van de donkere dagen voor Kerstmis. Vandaag was er zo één, de hele dag regen, waardoor het maar nauwelijks licht werd. Als je iets wilde lezen, moest je de hele dag het licht aan houden.

De hoogste tijd voor wat extra verlichting in huis: de eerste kerstlichtjes zijn opgehangen en ik ga zo ook maar eens wat kaarsen aansteken. Met dit weer is het wel weer duidelijk waarom dit feest ooit bedacht is en waarom er sfeerverlichting bij komt kijken. Anders stort je jezelf meteen in een winterdepressie.

Als je zo alvast wat verlichting ophangt en neerzet, dan heb je gelijk alweer wat voorbereiding gedaan voor de kerst. Zo gaat dat ook wat geleidelijker.

Schoenen poetsen

Het is zo'n eenvoudig klusje: schoenen poetsen. Duurt niet te lang en je ziet het resultaat. Maar ik geef toe: ik doe het bijna nooit.

De smoezen die ik gebruik: het zit niet in mijn systeem; het moet mooi weer zijn, zodat ik de schoenen buiten in kan spuiten met wax.
Smoezen inderdaad.

Nu had ik een paar weken geleden nieuwe schoenen gekocht met daarbij meteen de juiste kleur poets. Dat dan weer wel. En ik had goeie voornemens, om die schoenen dit keer te gaan poetsen voordat de kale plekken te zien zijn (meestal ga ik het pas doen als die er zijn en het dus eigenlijk al te laat is).

En vandaag was het mooi weer, die smoes verviel dus alvast.
Ik had nog een ander paar staan dat nieuwe hakken had gekregen en opgeborgen moest voor de winter. Bleek dezelfde kleur te zijn als die nieuwe schoenen. Ik heb ze allebei gepoetst. Het is niks, maar ik ben er heel tevreden over. Nu eens kijken of ik dit tot een maandelijkse gewoonte kan maken (vaker is niet realistisch). Eens kijken of het helpt als ik een taak opneem in Outlook.