Tijd voor mezelf

Veel mensen beschouwen opruimen als een vervelend iets, wat ook nog gedaan moet worden. En je moet al zoveel. Ik realiseerde me laatst dat ik opruimen eerder als ontspanning beschouw. Na een inspannende klus ga ik even lekker opruimen. Even wat kranten uitzoeken, losse spullen terugleggen op hun plek. Je hoeft er niet heel hard bij na te denken.

Dus als ik hard gewerkt heb dan gebruik ik dat om even tot mezelf te komen. Vooral als ik met mijn hoofd heb gewerkt is een kwartiertje opruimen pure ontspanning. Ik kan even heen en weer lopen, dus mijn bloed gaat ook weer stromen.

Je kunt natuurlijk ook onderuit op de bank zakken en televisie gaan kijken (en soms is dat ook net wat je nodig hebt), maar meestal word ik daar alleen maar slomer van. Het geeft me geen energie. Als ik fysiek even bezig ben, dan krijg ik juist wel energie.

Opruimen wordt dan een soort intermezzo tussen twee klussen in, een overgangsritueel bijna. Ook als een klus nog niet af is, dan werkt het trouwens prima. Even afstand nemen en even ergens anders aan denken. Mijn onderbewuste kan dan ondertussen gewoon verder werken met het probleem waar ik mee bezig was. Als ik dan weer verder ga ben ik helemaal opgefrist en kijk ik weer helder tegen het probleem aan.

Op die manier is opruimen niet iets vervelends wat ik apart moet gaan doen. Het is een manier om even op adem te komen en iets wat ik juist tussen het werk door doe. Daardoor is het geen corvee, maar quality time.

Niets doen

Zoals Harrie Jekkers al zei: goed niets doen valt niet mee. Ik merkte dat ik voortdurend aan het werk was en dat dat ten koste ging van mijn energie. Het dreigde minder leuk te worden, terwijl ik mijn bedrijf juist voor mijn plezier wil doen. En dus hoog tijd om wat meer plezier te hebben.

Om plezier in mijn bedrijf te houden moet ik dan meer dingen puur voor de lol doen en niet omdat het moet. Dat kan ik weer bereiken door meer te ontspannen, af en toe eens lekker niks te doen, op het balkon in de zon te zitten, een boek lezen voor de lol, met mijn vriend zijn.

Maar dat valt dus niet mee, als je eenmaal in zo'n ritme zit van werken, werken, werken. Je moet jezelf echt dwingen om te ontspannen. En als je niet oppast wordt het nietsdoen werken. Ik schreef hierboven al dat ik dingen voor de lol 'moet' doen. Maar dat kan dus helemaal niet, je wilt dingen voor de lol doen.

Vandaar dat ik nu om kwart over negen 's avonds gewoon nog een blogje zit te schrijven. Maar hierna gaat wel de computer uit, ik heb nog een spannend boek.

Opluchting

Een paar maanden geleden had ik het eindelijk gedaan: mijn krantenabonnement omgezet naar een weekendabonnement. Heel wat voor iemand als ik die eigenlijk alles wel interessant vindt.

Ik moest er even op wachten, maar afgelopen week ging het in. En wat voelt het heerlijk! Niet meer de (zelf opgelegde) druk om elke dag de krant te lezen. Want in plaats van een plezier was het lezen van de krant steeds meer een plicht geworden. En dat is natuurlijk niet de bedoeling. Daar ben ik me nu heerlijk vrij van. Ontspannen werk ik nu nog wat kranten weg die er nog lagen. En twee keer in de week krijg ik nog een nieuwe. Dat wordt nu weer een soort feestje, iets bijzonders. Heerlijk, wat een opluchting.

Verzamelingen

Eigenlijk is het gek: het overgrote deel van mijn klanten is vrouw. Maar als het om verzamelen gaat, moet je vooral bij mannen zijn. Dat zijn degenen die verzamelingen compleet willen hebben: alle eerste drukken, alle singletjes, alle feitjes willen weten. Het verschil met vrouwen is misschien dat ze er niet mee zitten dat daar veel spullen bij horen. Ze hebben lol in het verzamelen zelf en maken zich niet druk om de ruimte die de verzameling inneemt. Dat hoort er gewoon bij.

Misschien een les voor ons vrouwen: verzamelen mag, maar geniet er dan ook van en ga niet zitten zeuren over de ruimte die het inneemt. Als je er niet van geniet, doe het dan ook niet.

Hoger, sneller, verder, meer

Ik hoor vaak van klanten: zo moeilijk is het toch niet, dat opruimen en ordenen. Waarom lukt het dan niet? En inderdaad, de principes zijn niet ingewikkeld. Maar er zijn omstandigheden die het wel moeilijk maken.

In het algemeen is het leven veel drukker geworden. Er zijn steeds meer mogelijkheden en die willen we ook allemaal benutten. Er blijft minder tijd over voor het huishouden. Traditioneel was het huis het domein van de vrouw, maar die is steeds meer gaan werken en besteedt daardoor minder tijd aan het huis.

Bovendien hebben we veel meer spullen. Denk aan de hoeveelheid apparatuur en kleding en vergelijk dat maar eens met dertig jaar geleden (of vijftig jaar, dan wordt het verschil helemaal immens). Soms levert die apparatuur ook weer ordeningsproblemen op. Neem bijvoorbeeld digitale fotografie. Daardoor maak je veel meer foto’s. Die zijn dan wel digitaal, maar je moet ze toch opslaan en ordenen op de computer. Daarnaast moet je ook nog eens regelmatig een back up maken.

De hoeveelheid informatie die we tegenwoordig moeten verwerken is ook enorm toegenomen. E-mail en internet zijn er bij gekomen, maar het aantal papieren in ons leven wordt ook niet echt minder. Dat geldt niet alleen voor reclame en kranten (al dan niet gratis), maar ook voor de administratie: ziektekosten, pensioenregelingen, verschillende telefoon- en internetabonnementen. Het wordt er allemaal niet eenvoudiger en overzichtelijker op.

Kortom: we kunnen meer, we willen meer, we doen meer, we ontvangen meer informatie. Maar we komen er vaak niet meer aan toe om orde en structuur aan te brengen in al die informatie, al die activiteiten. Omdat er steeds meer spullen bij komen, kan het snel uit de hand lopen. En zie je door de bomen het bos niet meer. Dan is het helemaal niet raar om hulp te vragen, zodat je weer overzicht krijgt en weer verder kunt.