maandag 28 februari 2011

Focus op afleiding


Je hebt je stellig voorgenomen om nu echt eens flink door te werken aan die opruimklus. Het moet er nu echt een keervan komen! Maar wat gebeurt er? Je bent nog geen 5 minuten bezig of je oog valt op de vaatwasser die uitgeruimd moet worden, je computer ‘pingt’ dat er e-mail is. Of je komt een kaartje tegen dat je had moeten invullen en versturen, gelijk maar even doen dan. En als je dan toch naar de brievenbus loopt, kun gelijk wel even boodschappen doen.

Papieren sorteren is al helemaal hopeloos. Meteen als je een krant of tijdschrift oppakt, valt je oog op een interessant artikel, even lezen. Voor je het weet is de dag voorbij en heb je weer niet gedaan wat je van plan was. Je raakt er door ontmoedigd en misschien probeer je na een tijdje niet eens meer om te beginnen. En dat zou jammer zijn.

Veranderingen trekken nou eenmaal je aandachtHou er rekening mee dat het heel natuurlijk is om afgeleid te raken. Als er iets veranderd in je omgeving, dan trekt je aandacht daar automatisch naartoe. Of het nou de ping is van je e-mail of het rode lichtje van je wasmachine. Je moet daar bijna wel op reageren.

Toen wij mensen nog op de savanne leefden, was dat ook heel nuttig: een verandering of een plotselinge beweging kon immers op gevaar duiden. Dus als je wilde overleven, was het wel zo handig om daar alert op te zijn.

Wil je voorkomen dat je steeds wordt afgeleid door nieuwe dingen, zorg dan voor zo min mogelijk veranderingen. Maak je omgeving zo rustig mogelijk: zet je telefoon en je e-mailprogramma uit, sluit je internetbrowser af en doe de deur van je kantoor of werkkamer dicht,als dat kan. Hoe minder bewegende of oplichtende dingen in je omgeving hoe beter.

Een plan helpt en aantekeningen ookEen plan voor je dag en voor je week helpt om je aandacht bij een klus te houden. Als je al vooraf weet dat je aan het eind van de middag boodschappen gaat doen, dan kun je die brief gewoon klaarzetten om later mee te nemen. Je hoeft ‘m dan niet meteen weg te brengen.

Een vast moment in de week (of meerdere momenten) voor administratieve klussen helpt ook. Dan hoef je die brief niet eens meteen in te vullen. Je legt ‘m dan gewoon bij de administratieve klussen en je weet dat je hem vanzelf weer tegenkomt.

Als je een routine hebt voor steeds terugkomende klussen, dan kun je daar dus op vertrouwen en hoef je je niet steeds af te laten leiden. Je weet dat het toch wel komt.

Natuurlijk heb je ook veel losse klussen en die schieten je vaak net te binnen als je iets anders gaat doen. Hou daarom een aantekenblok bij de hand en schrijf de klus op als je er aan denkt. Reserveer elke dag een uur om aan die losse klussen te werken, op een moment dat het jou uitkomt, bijvoorbeeld aan het begin of einde van de dag of net na de lunch. Zo hoef je niet bang te zijn dat je iets vergeet, je schrijft het immers allemaal op. Maar ondertussen kun je wel gewoon doorwerken aan je opruimklus.

Focus kun je trainenOndanks bovenstaande tips kan het in het begin lastig zijn om je concentratie te bewaren en door te gaan met je activiteit. Als je niet gewend bent te focussen, dan kost dat in het begin moeite. Maar je kunt dit trainen. Hoe vaker je het doet, hoe makkelijker het wordt. Signaleer het gewoon als je je af laat leiden. Veroordeel jezelf niet, het is tenslotte iets natuurlijks en je bent het nog aan het trainen. Merk op wat er gebeurt, bedenk wat je ook al weer aan het doen was en ga daarnaar terug. Je zult merken dat dat na een tijdje steeds makkelijker wordt.

woensdag 16 februari 2011

Knutsel jezelf georganiseerd


Misschien denk je bij schrijven of knutselen eerder aan meer dan aan minder spullen. Toch kan het je helpen om overzicht te krijgen. Ter illustratie het verhaal van Marleen en Tim en hun ‘spullenboek’.

Marleen is een actieve moeder van drie jonge kinderen, de oudste is zeven. Ze heeft in de loop van de jaren een heleboel spullen verzameld voor creatieve hobby’s: schilderspullen, kaligrafeerpennen, stofjes, papier, etc. Het komt er maar zelden van en eigenlijk zou ze al die spullen wel weg willen doen. Het neemt een hoop ruimte in en nu ze drie kinderen hebben is die ruimte er eigenlijk helemaal niet meer. Toen ze nog geen kinderen hadden heeft Marleen als copywriter gewerkt, zij houdt van mooi vormgegeven beelden.

Daarnaast staan er op zolder en in diverse kamers meubelen van haar schoonouders die zijn overleden en van haar eigen ouders die kleiner zijn gaan wonen. Ook heeft ze nog spullen geërfd van een overleden tante. Het lijkt wel of al die dingen altijd bij haar terecht komen.

Haar man Tim werkt als leraar en heeft een studeerkamer die overvol is. Daarnaast bewaart hij ook nog allerlei lesmateriaal op zolder. Tim houdt verder erg van koken, waardoor de keuken vol staat met pannen (en de gangkast) en zijn verzameling kookboeken in de woonkamer staat. En oh ja, tussendoor doet Marleen onderzoek voor een boek dat ze wil schrijven. Ook daarvoor liggen veel papieren in huis. En dan hebben we het nog niet eens gehad over het kinderspeelgoed, - tekeningen en –kleertjes.

Kortom, Marleen en Tim zijn de draad kwijt. Zoveel spullen in huis, kan gewoon niet, het huis puilt uit. Maar alles lijkt even belangrijk en ze weten niet hoe ze moeten kiezen.

Als ik bij ze aan de keukentafel zit dan vertellen ze met veel enthousiasme over hun projecten en met veel gevoel over de familiestukken die ze in huis hebben. Ik merk duidelijk dat het niet zomaar spullen zijn die ze hebben.

Ik vraag ze om hun huis, alles wat er in zit en de verhalen daarbij vorm te geven met tekst en beeld. Dat kan in een collage, een fotoreportage, een verhaal, een mindmap, een film of een diavoorstelling, wat ze maar willen. Marleen en Tim vinden dit een merkwaardige opdracht, niet echt wat ze verwacht hadden van een organizer. Maar het spreekt ze toch ook wel aan, ze beginnen meteen te brainstormen en allerlei ideeën uit te wisselen.

Als ik twee weken later weer bij ze ben, dan hebben ze een soort album gemaakt met collages en verhalen. Elke kamer heeft zijn eigen beeld en zijn eigen verhaal. Het is echt prachtig en ze vonden het ook nog eens heel leuk om aan te werken.

Tot hun eigen verbazing zijn ze tijdens het schilderen, plakken, fotograferen en schrijven al begonnen om spullen de deur uit te doen. Een deel van de meubelen van familieleden is van zolder verdwenen. Een paar mooie stukken hebben ze een plek in hun huis gegeven. Marleen heeft een groot deel van haar hobbyspullen losgelaten, behalve datgene wat ze voor het album heeft gebruikt.

Ze zijn nog niet klaar, maar Tim heeft al wel besloten zijn archief op school te gaan bewaren en de meeste kookboeken op zolder te bewaren, daar is nu ook ruimte voor. Uiteraard blijven de veelgebruikte kookboeken beneden.

Door het verhaal van hun spullen te vertellen in woorden en beelden konden Marleen en Tim afstand nemen van de spullen. Bovendien ontstond als vanzelf structuur in het geheel. Je kunt namelijk geen verhaal vertellen zonder structuur, zelfs als je dat met een collage doet. Ze kregen daardoor meer oog voor wat ze belangrijk vinden (een fijn huis voor hun gezin).

Hun herinneringen zijn nu vastgelegd in het ‘spullenalbum’, zoals ze het zelf noemen. Daarom is het minder belangrijk om alles te bewaren en kunnen ze een keuze maken. Marleen kon al haar creativiteit kwijt in het project en hoefde dus geen ongebruikte creatieve spullen meer te bewaren.

Zo kan schrijven of knutselen je een hoop plezier opleveren, maar ook een opgeruimder leven.