donderdag 28 juni 2012

Waarom zou je loslaten?


Als je op zoek bent naar rust, dan kan loslaten je enorm helpen. Het is eigenlijk heel eenvoudig: heb je minder spullen, dan is het veel makkelijker om die te ordenen. Met 30 stuks kleding heb je nou eenmaal sneller het overzicht dan met 300. En 100 boeken zet je zo in de kast. Met 3.000 stuks ben je wel even bezig.

Wil je meer tijd, dan levert het meteen veel op als je loslaat dat je alles wilt doen of alles wilt lezen. Dan kun je dingen aan je voorbij laten gaan, ongelezen kranten wegdoen.

Toch denk je bij loslaten waarschijnlijk in eerste instantie aan minder: minder spullen, minder activiteiten. Dat klinkt niet erg leuk. Dat inspireert je niet.

Maar kijk er eens op een andere manier naar.

Eigenlijk gaat het erom jezelf te vinden tussen al je spullen. Of om spullen los te laten en om activiteiten los te laten die niet (meer) bij je passen. Wat overblijft dat ben jij.

Misschien ken je dat verhaal van Michelangelo als beeldhouwer? Hij zei dat de vorm al in het marmer zit, hij hoefde alleen het overbodige steen weg te hakken.

Zo is het voor jou ook. Ergens tussen al die drukke werkzaamheden en onder je vele spullen ben jij verborgen. De echte jij en daarbij ook je levensdoel, je droom, je wens.

Om te beginnen met loslaten hoef je helemaal nog niet te weten wat die wens is, dat is het mooie. Je kunt gewoon beginnen. Je wens wacht wel, die zit in jou en die kun je dus nooit per ongeluk wegdoen. Je kunt het dus nooit fout doen.

Laat je dromen los die niet van jou zijn.
Laat je illusies los
Laat de verwachtingen los die niet van jou zijn
Laat alle gedrag, alle activiteiten, alle overtuigingen en alle gedachten die niet bij jou horen.
Laat alle spullen los die niet bij jou horen.

Je echte opgeruimde leven is zijn wie je bent.

Geef toe, dat klinkt een stuk beter dan simpelweg je huis opruimen.
Het maakt het niet per se makkelijker. Dat hoor je mij niet zeggen. Zijn wie je bent, dat vraag een hoop lef. Je kunt er je hele leven mee bezig zijn.


Meer over loslaten

vrijdag 15 juni 2012

Ben jij informatieverslaafd?


Weet je nog toen internet net nieuw was? In de jaren negentig was dat. Ikzelf bracht toen uren door online en liet me vrolijk door allerlei links verleiden naar nieuwe sites. Inmiddels heb ik internet helemaal in mijn leven ingebed. Ik gebruik het voor van alles en nog wat. Maar zomaar doelloos surfen, dat doe ik eigenlijk niet meer.

Internet is opgenomen in mijn leven. Ik gebruik het als ik dat wil en waarvoor ik het wil.

Als ik het goed begrijp, is het deze maand 5 jaar geleden dat de smartphone werd geïntroduceerd. Een mijlpaal, zou je kunnen zeggen. Vanaf dat moment zijn we massaal mobiel gaan internetten.

En je ziet tegelijkertijd allerlei alarmerende berichten verschijnen. Het concentratievermogen zou afnemen, mensen leiden aan sociale media stress en ze zijn continu bang om dingen te missen, vooral als ze even niet online zijn. Daar is zelfs al een afkorting voor: FOMO, Fear of Missing Out, de angst om iets te missen.

We zijn duidelijk nog niet helemaal gewend aan alle mogelijkheden. Dat hoeft natuurlijk niet erg te zijn. Maar er is wel een grens. Dan raak je informatieverslaafd.

Wanneer ben je informatieverslaafd?

Als je belangrijke taken uitstelt of helemaal niet meer doet, om Facebook, Twitter of mail te checken.

Als mail, Facebook of andere social media checken het allereerste is wat je 's ochtends doet en het allerlaatste wat je 's avonds doet.

Als je je aandacht niet kunt houden bij een gesprek dat je aan het voeren bent met 'echte mensen' die tegenover je zitten, omdat je je status aan het bijwerken bent of berichten leest.

Als je elke paar minuten je berichten wilt checken of je status wilt bijwerken.

Als je al onrustig wordt als je een paar minuten niet online bent.

Als je je niet voor kunt stellen dat je een hele dag off line zou zijn.

En als je dit ook als een probleem ziet. Je vindt het vervelend, je wilt ook andere dingen doen en je wilt meer ontspannen omgaan met mobiel internet en social media.

Wat kun je er aan doen?

Bewustwording
Observeer een paar dagen hoe je omgaat met alle informatiebronnen. Hoe vaak raadpleeg je welke bron? Wanneer doe je dat? Als je verveeld raakt? Of juist als je taak moeilijker wordt? Vlucht je er in, zodat je niet na hoeft te denken of zodat je de confrontatie met anderen niet aan hoeft?

Wees beducht voor smoezen als: 'ja, maar ik moest even die mail lezen' of 'het is noodzakelijk voor mijn werk'.

Bouw een pauze in
De gewoonte om steeds online te gaan, is precies dat: een gewoonte. Je doet het meestal zonder er bij na te denken. Als je dat wilt doorbreken, bouw dan een pauze in tussen het moment dat je online wilt gaan en het moment dat je dat ook werkelijk doet.

Als je de behoefte voelt om online te gaan, doe dat dan niet meteen. Wacht een paar seconden en vraag je af: is dit echt wat ik nu wil doen? En waarom wil ik het?

Daarna kun je gewoon doen wat je wilde, je hoeft het niet te onderdrukken. Het gaat er om dat je er even bij stil staat.

Neem pauze
Wees zo nu en dan even niet online. En merk dat dat niet zo erg is. Zet je timer en loop weg van je computer, smartphone en tablet. Ga even rondlopen, de vaatwasser leeghalen, lezen, in je dagboek schrijven (op papier). Als er maar geen scherm aan te pas komt, ook geen kleintje. Doe dat vijf of tien minuten per uur.

Zorg voor een afsluiting
Zelf word ik er heel onrustig van als 's avonds de computer aan staat en vaak zet ik ook mijn telefoon uit. Anders ga ik toch nog even checken of er iets gebeurd op Twitter en of ik nog mail heb. En meestal is dat allemaal niet zo interessant en spannend. En zeker niet dringend.

Sluit je dag echt af en zet alles uit, zo kun je pas echt ontspannen.

Kan of wil je je telefoon niet uit zetten, vraag je dan eerst af waarom. Als het werk is, doe 'm in elk geval dan wel uit. Kan het echt niet? Leg 'm dan op een plek waar je 'm wel hoort, maar niet kunt zien, zodat je niet op elke mail of tweet gaat reageren.

Wees off line
Als je de uitdaging aandurft, plan dan eens een hele dag off line. Geen mail, computer, social media, niets. Geloof me, het is de ultieme manier om bij te komen.


Dit artikel is gebaseerd op een artikel van Leo Babauta van Zenhabits.

vrijdag 1 juni 2012

Hou je reptielenbrein voor de gek en kom in actie


6 Excuses die de chaos in stand houden (en wat je er tegen kunt doen)

Je wilt opruimen, echt, maar er lijken altijd redenen te zijn om het niet te doen.

Je denkt bijvoorbeeld:
• Ik weet niet hoe ik moet opruimen, ik heb het nooit geleerd
• Ik weet niet waar ik moet beginnen
• Ik heb gewoon geen tijd om op te ruimen
• Voordat ik kan beginnen heb ik eerst een nieuwe kast nodig (of iets anders)
• Ik heb eerst een systeem of een plan nodig voor ik kan beginnen
• Zo erg is het allemaal ook niet, ik zie de stapels nauwelijks en ik loop er wel omheen

Je hebt goede argumenten om het nu niet te doen. Toch?

Nou, misschien toch niet. Vaak verzinnen we excuses die volmaakt redelijk lijken, omdat veranderen nou eenmaal eng is. Hoe vervelend de huidige situatie ook is, hij is bekend. En als je eenmaal begint met opruimen, dan weet je maar niet wat je tegenkomt. Alle reden om het nog even uit te stellen.

Weerstand uit je reptielenbrein
Je brein reageert op verandering met weerstand. Niet het rationele stuk van je hersenen, daarmee weet je best wat je moet doen. Die weerstand komt uit een ander stuk van je brein, een veel ouder stuk. Dat wordt ook wel het reptielenbrein genoemd. Dat wil maar één ding: de bestaande situatie in stand houden. Uiteindelijk is het een overlevingsmechanisme: verandering brengt onzekerheid en dat kan je in gevaar brengen.

Nou zul je zeggen, opruimen is toch bepaald geen zaak van leven of dood. Dat klopt, maar je reptielenbrein ziet elke verandering als een potentiële bedreiging. In de bestaande situatie is namelijk één ding zeker: je leeft. Als je dat gaat veranderen, dan weet je het maar niet.

Ik weet dat dit misschien een beetje raar klinkt, maar dit is dan ook geen rationeel deel van je hersenen. In de praktijk komt het er op neer dat dit oude deel van je hersenen er alles voor over heeft om alles houden zoals het is.

Het houdt niet van onzekerheid. En elke verandering is per definitie onzeker, hoe goed je ook plant je weet nooit precies wat er gaat gebeuren, wat je tegenkomt, welke gevoelens er naar boven komen.

Rationele oplossing
Je excuses om niet op te ruimen komen dus uit je reptielenbrein, je ratio maakt er een mooi verhaal van om te verklaren dat je niets doet. Daarom zijn het excuses en geen echte redenen.

Tenslotte zijn er genoeg boeken waaruit je kunt leren hoe je moet opruimen of waar je kunt beginnen, welk systeem je kunt gebruiken, hoe je een plan maakt. Iedereen heeft het druk, maar niet iedereen is chaotisch, dus het ligt niet aan de hoeveelheid tijd die je hebt. En als je die stapels echt niet zou zien, dan hoefde je er ook niet over na te denken.

Maar ook dat zijn rationele argumenten, die je eigenlijk al kende. Maar waar dit oude stuk van je hersenen zich niet door laat verleiden. Ligt het niet aan de tijd? Nou dan weet ik blijkbaar niet goed hoe het moet, komt het met een nieuwe smoes.

De echte oplossing
Gelukkig is er een manier om je reptielenbrein om de tuin te leiden: kleine stappen. Een kleine stap voelt niet als een echte verandering en dus ook niet als een bedreiging. En gelukkig weet alleen je rationele brein dat veel kleine stappen ook een grote stap vormen.

Als je echt iets wilt veranderen, ontmasker dan je excuses en neem vandaag nog een kleine stap. Bijvoorbeeld door je in te schrijven voor Sloworganizing.

Sloworganizing is gebaseerd op deze kleine stappen en helpt je in een jaar tijd om ongemerkt opgeruimd te raken. Lees hier meer over Sloworganizing.