Alle begin is makkelijk

Beginnen is extra lastig als je niet goed weet wat je wilt. Zonder doel bestaat opruimen alleen maar uit losse klusjes en dat motiveert niet. Je weet niet waarvoor je het doet, dus waarom zou je het doen?

Bovendien vult lege ruimte zich vanzelf weer op, als je geen bestemming hebt voor die ruimte.

Zomaar opruimen helpt dus wel even, maar is niet blijvend.

Daarom is het goed om te beginnen met wat je eigenlijk wilt.

Waar ben je naar op zoek in je leven? Al die spullen die je verzamelt, die lijken dan wel doelloos, maar ze zijn het niet. Ergens onder al die spullen ligt je doel verstopt.

Je probeert dingen uit en je koopt dingen die je aanspreken. Niet per se omdat ze praktisch zijn, maar omdat er diep binnenin je een verlangen huist. Geen verlangen naar spullen, maar een verlangen naar vrijheid of juist verbondenheid. Een verlangen naar creativiteit of naar rust om na te denken. Misschien wel een verlangen naar structuur of juist naar spontaniteit.

Het kan van alles zijn, dat verlangen, die wens.

Misschien heeft jouw wens een meer praktische invulling en zoek je naar een plek om yoga te doen of om te knutselen. Of wil je ruimte hebben om te lezen of te leren. Om in je dagboek te schrijven, een plek voor jezelf.

Hoe dan ook, als je niet weet wat je wilt, zijn je opruimpogingen niet meer dan dat: pogingen.

Je zult pas echt succes hebben als je weet waar je het voor doet.

Dan kun je namelijk ook veel makkelijker keuzes maken.

Als je een plek wilt om yoga te doen, dan heb je een rustige kamer nodig en kunnen alle frutsels en boeken de deur uit. Maar wil je leren en schrijven, dan heb je sommige van die boeken daar juist bij nodig.

Wil je je creativiteit uitleven in koken en samen eten? Dan bewaar je alles wat daar mee te maken heeft. Wil je juist lekker breien? Dan kun je je keukenmachines lekker wegdoen, maar je wol wil je dan bij de hand houden, zodat je 's avonds nog even tot rust kunt komen met je breipennen.

Veel mensen zijn hun wens vergeten. Toen ze nog jong waren wisten ze precies wat ze wilden. Maar ergens onderweg zijn de wensen van anderen de boventoon gaan voeren. Die zijn vaak zo luid, dat je je eigen wens helemaal niet meer kunt horen.

Dan is het nodig om stil te staan en te luisteren naar wat je zelf ook al weer wilde. Om je los te maken van wat anderen van je verwachten en je eigen pad te bewandelen. December is een goed moment om daar bij stil te staan.

Wat wil jij eigenlijk?

Vraag je bijvoorbeeld af wat je als kind leuk vond om te doen. Kun je dat vertalen naar iets waar je nu blij van wordt? Was je als kind vaak aan het tekenen, dan ligt het voor de hand om nu te gaan schilderen. Maar het kan ook dat je iets anders creatiefs wilt doen of je wilt laten inspireren door schilders in het museum.

Een andere manier om achter je wens te komen is om je af te vragen wat je zou doen als je 100 miljoen had. Werken is niet meer noodzakelijk, nooit meer. Waar zou je je tijd aan besteden?

• Wil je luieren? Misschien heb je dan meer ontspanning nodig.
• Wil je mensen helpen? Vraag je dan af hoe je dat nu al vaker kunt doen.
• Wil je eindeloos knutselen? Hoe kun je meer creativiteit in je leven brengen?
• Wil je een groot evenement organiseren? Misschien kun je op je werk betrokken worden bij de organisatie van een conferentie.

Maar voordat je naar de oplossing gaat, is het tijd om te dromen. Doe dat op verschillende manieren. Ga 2 weken lang elke ochtend zitten met een schrift en schrijf met pen op wat er in je opkomt. Je zult verbaasd zijn wat er uitkomt.

Neem een groot vel papier en teken wat je wilt zijn. Of pak een stapel tijdschriften en knip en plak de plaatjes die je aanspreken.

Kijk dan of je er een thema uit kunt halen. Dat is je wens.

Veel plezier.

Ontdek wat jouw thema is voor 2014 tijdens Ruimte voor Succes. Lees hier meer over deze dag en profiteer tot en met 24 december 2013 van de vroegboekprijs.

Beginnen en volhouden

Vandaag geef ik je een kort overzicht van de organizingvragen die mij het meest gesteld worden. Ik hoop dat jouw vraag erbij zit en dat je een stap kunt zetten naar je opgeruimde leven.

Vraag 1: hoe begin ik?
De eerste vraag die ik vaak krijg is: hoe kom ik in actie en hoe maak ik zin als ik geen zin heb of iets moet doen wat ik niet leuk vind?

TIP: Het eenvoudigste antwoord is: maak het klein.

Bedenk wat je in 5 minuten kunt doen. Zeg tegen jezelf dat je 'alleen maar' hoeft te bedenken wat je eerste stap is. En daarna dat je 'alleen maar' even hoeft te kijken wat je als eerste weg zou kunnen doen (bijvoorbeeld).

Zo maak je beginnen heel makkelijk. Als je eenmaal bezig bent, lukt het meestal wel om door te gaan. Het is vooral het starten wat lastig is. Zoals het heel veel energie kost om een vrachtwagen van z'n plaats te krijgen. Maar als die eenmaal rijdt, is het veel makkelijker om 'm door te laten rijden.

Om zin te maken, heb je je wens nodig
Waarom doe je het eigenlijk, dat opruimen? Het organiseren op zich is een klusje waar de meeste mensen niet heel enthousiast van worden. Daarom heb je iets nodig wat je motiveert: je onderliggende wens. Wat wil je eigenlijk? Waar droom je van?

Tijdens het evenement Ruimte voor Succes krijg je diverse technieken om je motivatie te ontdekken en ook om de eerste stappen te nemen om je wens te realiseren. Meer over Ruimte voor Succes lees je hier.

Vraag 2: hoe ga ik om met afleiding en de wensen van anderen?
Als je dan eindelijk begonnen bent, dan heb je met je omgeving te maken. Mensen die iets van je willen, kinderen die ziek worden, onverwachte gebeurtenissen.

En de mensen om je heen hebben natuurlijk hun eigen ideeën over de spullen in huis. Zij vinden andere zaken belangrijk dan jij. En soms willen ze helemaal niet dat er iets verandert.

De allerbelangrijkste tip hierbij is: praat erover met je huisgenoten.

Ga om de tafel zitten en leg uit wat je wilt doen en waarom het belangrijk is voor je. Bespreek hoe je tijd vrij kunt maken voor wat je wilt doen. Zo is de kans groter dat het lukt om te doen wat je je had voorgenomen. En je overvalt je huisgenoten ook niet met je acties. Ze weten wat je aan het doen bent.

Respecteer dat je partner misschien nog niet zover is, tenslotte heb je er zelf ook een tijdje over gedaan om in actie te komen. Geef anderen ook die tijd. Andersom mag je ook verwachten dat ze jouw behoefte om op te ruimen respecteren.

Tijdens Ruimte voor Succes krijg je praktische tips die zorgen dat je dagelijks doet wat je je hebt voorgenomen. Meer over Ruimte voor Succes lees je hier.

Vraag 3: hoe vind ik de balans en maak ik ook tijd voor mezelf?
Eigenlijk is dit het belangrijkste onderwerp van Ruimte voor Succes: hoe maak je ruimte en tijd voor jouw wens?

Als je je wens kent, krijg je daar enorm veel energie van. Dan voelt opruimen ook als tijd voor jezelf, omdat het ruimte maakt voor je wens. Je kunt dan ook makkelijker nee zeggen tegen activiteiten die niets met je wens te maken hebben. Zo ontstaat ruimte.

De tip die ik nu kan geven is: luister naar jezelf. Wat wil je eigenlijk? Misschien denk je dat het niet kan en stop je het daarom weg. Maar wat als het wel zou kunnen?

Tijdens Ruimte voor Succes kom je er achter hoe je dat zou kunnen realiseren. Meer over Ruimte voor Succes lees je hier.

Vraag 4: hoe houd ik het vol?
Dit zijn eigenlijk 2 vragen. De eerste is: hoe zorg ik dat ik doorga met opruimen totdat alles gedaan is? De andere vraag is: hoe hou ik het opgeruimd als ik het eenmaal voor elkaar heb?

Het antwoord is hetzelfde: weldadige gewoontes helpen je om het vol te houden en om opgeruimd te blijven.

De oplossing is om opruimen onderdeel van je leven te maken, zodat het erbij hoort. Dan voelt het niet meer als een aparte klus, want je denkt er niet meer bij na. Dat is wat je bereikt met weldadige gewoontes.

Dit zijn de 2 belangrijkste gewoontes die je helpen opgeruimd te blijven:
- Geef spullen een vaste plek
- Leg spullen meteen terug op hun plek na gebruik

Tijdens Ruimte voor Succes krijg je volop handige tips en ideeën om te zorgen dat je je voornemens vol kunt houden, ook na het evenement. Meer over Ruimte voor Succes lees je hier.

Woon je in een museum of in een huis van de toekomst?

Als je meer ruimte wilt, maar het moeilijk vindt om te kiezen, kijk dan eens anders naar je spullen.

Heb je vooral spullen van vroeger? Dan woon je in een museum. Zijn het spullen die staan voor wat je nog wilt doen? Dan woon je in het huis van de toekomst.

Laat je veel van de spullen gaan, dan leef je nu, met de spullen die nu bij je passen.


Woon je in een museum?
Heb je veel spullen van vroeger? Dan woon je eigenlijk in een museum. Een museum over jezelf en je familie.

Een museum is een plek waar je zo nu en dan op bezoek gaat. Je bewondert dan de mooie oude spullen, je staat even stil bij vroeger en hoe het toen was. En dan ga je weer weg.

Een museum is ook heel kieskeurig over wat er wel en niet in thuis hoort. Alleen de mooie en interessante spullen.

Stel je voor hoe het zou zijn om alles in het museum te bewaren. Je zou door de bomen het bos niet meer zien. En wat als je altijd in dat museum blijft wonen. Alles herinnert je de hele tijd aan vroeger. Aan wie je toen was en met wie je toen was. Je wordt er melancholiek van en soms treurig. Je kijkt naar je spullen, maar je doet er eigenlijk niets mee. Want ze zijn van vroeger en niet van nu.

Het is goed om zo nu en dan stil te staan bij het verleden, maar als je er gaat wonen, dan sta je de hele tijd stil en kom je niet verder. Je hebt ook ruimte nodig om nu te leven.


Woon je in het huis van de toekomst?
In de jaren '80 had je Chriet Titulaer op de televisie die altijd allerlei technische snufjes liet zien in het huis van de toekomst. Hij deed dan voorspellingen over hoe ons leven er over 10 of 20 jaar uit zou zien.

Dat presenteerde hij door die nieuwe apparaten in een huis van de toekomst te zetten: een koelkast die automatisch melk bestelde als het op was, dat soort dingen. Dat werkte allemaal nog niet, het waren voorspellingen.

Heb jij allemaal spullen die horen bij activiteiten die je wilt gaan doen? Keukenmachines, omdat je nu echt een 7-gangenmenu gaat maken voor kerst? Fitnessapparaten, omdat je nu echt gaat sporten? Hobbyspullen, omdat je nu toch echt zelf kaarten wilt maken? Boeken, die je graag wilt lezen, maar waar je nu geen tijd voor hebt?

Veel van de apparaten uit het huis van de toekomst werken nu nog niet. Ik moet nog steeds zelf in de gaten houden of de melk op is. Zo werkt het ook met jouw spullen: de kans dat je ze gaat gebruiken is klein. Vooral als ze er al een tijdje liggen en je hebt er tot nu toe niets mee gedaan. Blijkbaar vind je het toch niet belangrijk genoeg, maak je er geen tijd voor.

Je kunt natuurlijk blijven dromen over een koelkast die zelf melk besteld, maar dan zit je nu wel zonder melk. Precies zo is het met jouw spullen: je kunt er over blijven dromen dat je al die dingen gaat doen. Maar dan zit je al die tijd opgescheept met een vol huis.


Je wilt nu prettig leven
Natuurlijk heb je je herinneringen en je dromen, die heeft iedereen. Maar om je hele huis daardoor te laten verstoppen, daar schiet je niet zoveel mee op.

Je kunt dan niet eens genieten van je herinneringen en je komt er niet aan toe om je dromen te realiseren. En al die spullen zorgen er ook nog eens voor dat je nu niet prettig kunt leven.

Je bent alleen maar bezig om je zorgen te maken: wat doe je met al die herinneringen? Wat als je ze kwijt raakt? Waar heb je dat ene ding ook alweer gelaten? Je voelt je schuldig omdat je aan niet één van die toekomstige projecten begint.

Daardoor zie je niet wat er op dit moment gebeurt: dat je kinderen leuk aan het spelen zijn of dat ze zon zo prachtig schijnt op de herfstkleuren.

Laat je herinneringen een klein deel innemen, zodat je af en toe op bezoek kunt. Ga echt aan de slag om één van je dromen te realiseren en laat de rest los. Zo kun je met alle energie in het heden leven en daar met volle teugen van genieten.

Hoe je 3 uur per dag extra krijgt

Heb je vaak het gevoel dat je geen tijd hebt?

Bedenk dan eens het volgende:

Stel dat je dagelijks 15 minuten bezig bent om folders uit je post te vissen, te bekijken, de wijkkrant te lezen, uitnodigingen en aanbiedingen te beoordelen waar je niet om gevraagd hebt.

Stel dat je elke dag een half uur 'voor de lol' over internet surft en dat je een half uur kwijt bent aan e-mail die niet echt noodzakelijk is en aan het checken van je e-mail op momenten dat dat niet nodig is. En geloof me, dat is waarschijnlijk nog een hele conservatieve schatting.

Volgens onderzoek van de Dienst Kijk- en Luisteronderzoek kijkt de gemiddelde Nederlander 201 minuten per dag televisie.
Jij bent natuurlijk niet gemiddeld. Dus laten we zeggen dat jij zo'n anderhalf uur per dag kijkt.

Tel daar nog het kwartier bij op dat je 's ochtends in bed ligt als de wekker al is afgegaan.

Bij elkaar is dat 3 uur per dag.
Dat is 21 uur per week.

Stel dat je 16 uur per dag wakker bent. Dan ben je dus meer dan een hele dag in de week kwijt aan zaken die niet noodzakelijk zijn.

Misschien kun je nog meer van dat soort dingen bedenken. Of doe jij andere dingen die je veel tijd kosten, maar die niet zoveel opleveren.

En ik heb de tijd nog niet meegerekend die je nodig hebt om te schakelen tussen verschillende taken. Elke keer als je je mail checkt, ben je uit je concentratie. Het kost je minstens 10 minuten (maar 15 of 20 is waarschijnlijker) om je weer te focussen op waar je mee bezig was.

Natuurlijk, iedereen heeft ontspanning nodig.

Maar ontspannen word je van in beweging zijn, tijd doorbrengen met vrienden en geliefden, nieuwe indrukken opdoen, een boek lezen. Even geen input, lekker voor je uit staren kan ook heel effectief zijn. Of slapen natuurlijk.

Niet van achter een scherm zitten. Of van oninteressante papieren doornemen waar je niet om gevraagd hebt. Of van te lang in bed liggen, terwijl je al wakker bent.

Veel van deze dingen zijn een gewoonte, misschien omdat je je verveelt of omdat je alles bij wilt houden. Je kunt er goede redenen voor hebben. Misschien blijf je in bed liggen omdat je te weinig slaapt en je 's ochtends nog moe bent.

Nou hoef je jezelf niet te verwijten dat je zo slecht met je tijd omgaat. Daar schiet je niet veel mee op.

Ik vond het zelf wel een eye-opener om er eens zo naar te kijken en me te realiseren hoeveel tijd er eigenlijk verloren gaat. En die komt nooit meer terug.

Zelf check ik ook (te) vaak mijn e-mail en heb ik de neiging 's ochtends in bed te blijven soezen. Daar wil ik anders mee omgaan.

Dus ik ga elke dag iets doen wat ik leuk vind en waar ik energie van krijg:

- een wandeling
- een half uurtje opruimen
- een boek lezen
- een vriend(in) bellen
- een kaartje sturen
- in mijn dagboek schrijven
- muziek luisteren

Zo maak ik stap voor stap mijn dag leuker en energieker.
Wat is jouw eerste stap?

Ik ga het echt doen, ooit

Hé, daar is weer een mailtje van Managementboek, eens kijken wat voor leuks ze voor me hebben uitgezocht. Klik, klik en voor ik het weet heb ik weer 2 boeken besteld. En dat terwijl ik eigenlijk dit artikel zou schrijven en helemaal niet van plan was om mijn leesstapel hoger te maken.

Zo makkelijk is het en dat geldt niet alleen voor boeken, maar ook voor eten, leuke filmpjes, artikelen, gadgets, datingsites, enzovoort. Het is allemaal overal, de hele tijd.

Maar soms knaagt het. Eigenlijk wil ik heel graag weer eens een boek schrijven, ik zou vaker willen bloggen, meer buiten willen zijn en in beweging. Een boek lezen in plaats van alleen maar nieuwe te bestellen. Maar dat stel ik uit. Het staat op de lange, lange lijst met dingen-die-ik-nog-wil-doen. Ooit.

Maar als het zo doorgaat, dan komt ooit er nooit.

En dan zijn dit nog dingen die ik leuk vindt. Hoe is het dan met dingen die ik minder leuk vindt? Afwassen, stofzuigen, administratie. Het moet allemaal gebeuren op z'n tijd, maar het is zo uitgesteld. Om nog maar de zwijgen van taken die minder voor de hand liggen: schoenen poetsen en kleding naar de stomerij brengen, bijvoorbeeld. Daar komt het maar zelden van.

Vroeger kreeg je gewoon mee dat het zo hoorde. Elke week je schoenen poetsen. Goed zorgen voor je spullen. Je ontwikkelen door te lezen. Je inspannen om iets te bereiken, een diploma bijvoorbeeld. Zodat je verder kwam.

Discipline heette dat. Dat is tegenwoordig niet zo populair meer. Iedereen leeft groots en meeslepend op Facebook. En waarom zou je je inspannen voor iets zoals een boek schrijven of een opleiding afronden? Je weet niet zeker of je er wel iets aan hebt. En er is zoveel leuks wat je nu meteen kunt beleven. Dat is een in elk geval zeker.

Natuurlijk is het belangrijk om nu te genieten, maar er zijn meer dingen waar je gelukkig van wordt. Een taak met zorg en aandacht uitvoeren, zo goed mogelijk. Het klinkt misschien gek, maar dat geeft voldoening. Streeploos gelapte ramen en glimmend gepoetste schoenen. Simpel maar het voelt goed.

Iets moeilijks doen waar je je voor moet inspannen, waar je nieuwe dingen voor moet leren en onderzoeken. En daar helemaal in opgaan. Flow noemen ze dat. Ongeacht wat je ermee bereikt, je leert altijd iets. Dat is ook geluk.

Daarom heb ik een lijst, de anti-uitstellijst. Op gezette tijden doe ik een taak van die lijst, werk ik aan een groot project. Zodat ik nu kan genieten, maar ook voldoening en flow ervaar. Dat is pas echt geluk.

Ook minder uitstellen? Doe mee met de anti-uitstelmaand.

Vier redenen om uit te stellen

Je moet wel uitstellen, toch? Met jouw drukke leven, kan dat bijna niet anders. Aan sommige dingen kom je gewoon niet toe. En dus geef je jezelf één van de volgende redeneringen:

Ik verdien het om even te ontspannen
Je werkt de hele dag hard, dus mag je dan misschien 's avonds en in het weekend doen waar je zin in hebt? Verplichtingen genoeg en je wilt ook nog een beetje leven.

Ik heb meer informatie nodig
Je wilt echt graag aan de slag met die studie, beginnen met het schrijven van dat boek, die wereldreis voorbereiden, maar nu nog even niet. Eerst doe je nog wat meer onderzoek. Dan kun je een betere keuze maken en krijg je tenminste geen spijt.

Ik heb genoeg andere dingen te doen
Je bent al druk genoeg, de hele dag ren je van hot naar haar en blus je brandjes. Dat is hard nodig, anders loopt alles in de soep. Die grote projecten komen wel een keer, maar nu even niet. Eerst even dat telefoontje en die e-mail beantwoorden.

Het kan later ook nog wel, tijd genoeg
Natuurlijk, het is belangrijk om aan dat project te beginnen, maar nu nog even niet, eerst andere dingen. Die deadline is tenslotte nog ver weg. Morgen of volgende week beginnen is vroeg genoeg.

Ergens besef je wel dat dit eigenlijk smoezen zijn.
Natuurlijk is het wel degelijk belangrijk om te ontspannen, ik zal de laatste zijn om dat te ontkennen. Soms heb je niet veel informatie om te beslissen en je hebt veel te doen. Inderdaad, zijn sommige dingen nu niet heel urgent, zo lijkt het.

Wat je vergeet is dat het daar helemaal niet om gaat. Het gaat er om te ontdekken wat je echt belangrijk vindt en dat te doen. Het gaat er ook om je verantwoordelijkheid te nemen en gewoon die administratie te doen, je oefeningen te doen of op te ruimen. Zonder weerstand.

Dan komt er vanzelf tijd en energie om wel die dingen te doen, die je nu uitstelt. Om alvast te beginnen met dat grote project, nu er nog tijd genoeg is. Omdat je weet waar je het voor doet. Omdat je kunt bepalen wat prioriteit heeft en je de motivatie hebt om daar ook echt aan te werken.

Wil je je smoezen herkennen, stoppen met uitstellen en in actie komen? Doe dan mee met de anti-uitstelmaand. Lees hier meer en schrijf je in.

Drie manieren om in actie te komen

Zo vlak na de vakantie kan het lastig zijn om weer in actie te komen. Je leest er misschien over, zoals in deze nieuwsbrief en je maakt een actielijst of je denkt aan alles wat je nog moet doen. Maar daarmee ben je nog niet in beweging gekomen.

Het kan een valkuil zijn: lezen over opruimen of lijstjes maken, maar niet in actie komen. In feite is het een soort uitstelgedrag: in plaats van aan de slag te gaan, lees je er nog maar eens over of zet je je actie nog maar eens op een rijtje.

Dat is hetzelfde als leren fietsen zonder ooit op een fiets te gaan zitten. Je leert geen fietsen door er over te lezen of door alle onderdelen van een fiets te analyseren. Je leert fietsen door het te doen. Misschien heb je eerst wat hulp nodig, bijvoorbeeld van zijwieltjes of val je een paar keer. Na een tijdje gaat het vanzelf beter en kun je fietsen zonder hulp en zonder vallen.

Met opruimen is het niet anders. Wat er nodig is, is dat je daadwerkelijk in actie komt, iets doet. Dan verandert er pas iets. Daarom vraag ik je deze keer om na te gaan welke actie jij hebt uitgesteld? Welk project ben je niet gestart? Waarover ben je aan het lezen zonder echt iets te doen? Waarvan maak jij steeds lijstjes zonder in actie te komen?

Om op gang te komen geef ik je drie manieren om in actie te komen, de zijwieltjes als het ware:

1. Bedenk wat de eerste actie is
Wat kun je vandaag nog doen om dichter bij je doel te komen? Bij voorkeur is dit iets wat je vijf minuten tot maximaal een kwartier kost. Zet alleen die eerste stap en kijk dan verder. Als je nog onzeker bent over wat je moet doen: vraag iemand om advies.

2. Zorg dat je de juiste spullen in huis hebt
Weet je niet zeker of je alles wat je nodig hebt in huis hebt? Ga dan na wat je nog mist en zorg dat je het aanschaft of ergens leent. Dat is je eerste actie. En als je eenmaal alles in huis hebt, leg dan alles alvast klaar, dan kun je tenminste zien wat je hebt. Tsja, als je dat gedaan hebt, dan kun je natuurlijk net zo goed gewoon beginnen.

3. Experimenteer
Het is lastig om aan een groot project te beginnen en ook om uit een hoop mogelijkheden te kiezen. Dat is allemaal nog veel moeilijker als je het gevoel hebt dat er veel van afhangt. Zie het dus als een experiment: je probeert gewoon wat en dan zie je wel wat er van komt. Of kies een bepaald thema voor de komende maand. Daar ga je je deze maand mee bezig houden, daarna ga je weer iets anders doen. Je kiest helemaal niet echt, je probeert gewoon wat uit.

En als je eens van de ‘opruimfiets’ afvalt, geen punt, dan stap je gewoon weer op. Zoek de hulp die bij je past en blijf oefenen. Opruimen wordt dan uiteindelijk net zo vanzelfsprekend als fietsen.

Behoefte aan een opstapje? Doe mee aan het grote anti-uitstelspel en wordt een meester in het anti-uitstellen.

Vergeet je planning

Laatst had ik zo’n week: oorspronkelijk goed gepland, een aantal klantafspraken en tijd om thuis aan andere dingen te werken. Maar wat gebeurt er? De ene na de andere afspraak wordt afgezegd. Blijkbaar waart er weer een virus rond, want als mijn klanten zelf niet ziek zijn, dan hebben ze wel een ziek kind.

Wat te doen? Afspraken verzetten, uiteraard. Maar mijn plannen voor de week liggen danig in de war. Ook al zijn er goede redenen, het is nooit leuk als klanten afzeggen. Toch heeft het ook een goede kant. Ik heb tenslotte nog genoeg andere dingen te doen. Ik heb opeens een heleboel tijd.

Op mijn actielijst staan wat acties die ik al te lang uitstel: de boekhouding van het tweede kwartaal afronden bijvoorbeeld. Niet leuk, wel noodzakelijk. En nu kan ik er niet meer onderuit, met al die tijd die ik heb. Ik heb nu echt geen enkele smoes meer om er niet mee aan de slag te gaan. Dus haal ik diep adem, pak ik mijn ordner en begin in transacties in te voeren.

Als ik eenmaal bezig ben valt het natuurlijk best mee. Ik zet er een muziekje bij op en eigenlijk gaat het sneller dan ik dacht. Als ik niet oppas krijg ik er nog plezier in.

Eigenlijk lucht het ook wel op. Ik wist al sinds eind vorige maand dat ik dit moest doen en als het klaar is, kan mijn belastingadviseur tenminste aan de slag.

Dat is het gekke met klussen die je uitstelt: als je er eenmaal aan begint, dan valt het altijd mee. Je zag er zo tegen op dat de actie in je hoofd steeds groter en moeilijker wordt. Als je het dan uiteindelijk echt doet, dan is het lang zo ingewikkeld niet als je dacht en ben je blij dat je het gedaan hebt.

Je voelt je licht en krachtig, omdat je jezelf hebt overwonnen. Je kunt alles weer aan, ook afzeggende klanten en griepvirussen. Een minder leuke week, werd zo een prima week. Ik heb het gevoel dat ik heel veel gedaan heb. Nu ben ik weer helemaal klaar voor nieuwe klanten.

Ook last van uitstelgedrag? Wil je weten waarom je uitstelt? Wil je minder uitstellen en meer voor elkaar krijgen?

Doe mee aan de anti-uitstelmaand, speel het anti-uitstelspel en word een meester in het anti-uitstellen: www.sloworganizing.nl/anti-uitstelmaand.htm.

Schoenen poetsen en ander uitstelgedrag

Het is zo'n eenvoudig klusje: schoenen poetsen. Duurt niet te lang en je ziet het resultaat. Maar ik geef toe: ik doe het bijna nooit.

De smoezen die ik gebruik: het zit niet in mijn systeem; het moet mooi weer zijn, zodat ik de schoenen buiten in kan spuiten met wax. Smoezen inderdaad.

Nu had ik een paar weken geleden nieuwe schoenen gekocht met daarbij meteen de juiste kleur poets. Dat dan weer wel. En ik had goeie voornemens, om die schoenen dit keer te gaan poetsen voordat de kale plekken te zien zijn (meestal ga ik het pas doen als die er zijn en het dus eigenlijk al te laat is).

En vandaag was het mooi weer, die smoes verviel dus alvast.
Ik had nog een ander paar staan dat nieuwe hakken had gekregen en opgeborgen moest voor de winter. Bleek dezelfde kleur te zijn als die nieuwe schoenen. Ik heb ze allebei gepoetst. Het is niks, maar ik ben er heel tevreden over.

Ken je dat van die klusjes die je steeds uitstelt? Ik heb het ook met kleding naar de stomerij brengen. Die stomerij is vlakbij. Zo gedaan. Maar daardoor denk ik steeds: dat komt wel. En zo gebeurt het nooit. Waardoor nu de jasjes die ik 's winters draag nog steeds klaar liggen voor de stomerij. Als ik me niet heel bewust voorneem om ze weg te brengen, dan liggen ze er nog als het weer winter wordt.

En als het geen klusjes zijn, dan stel ik het wel uit om tijd voor mezelf te nemen. Ik weet heel goed hoe belangrijk het is om te ontspannen en 's avonds lekker iets anders te doen. Maar hoe vaak gebeurt het niet dat ik nog even de computer aanzet, om snel iets te doen? Of dat de computer aan blijft om nog even te checken. Ook dat is uitstelgedrag.

Hoog tijd om er iets aan te doen, daarom organiseer ik in oktober de anti-uitstelmaand. Een soort grote schoonmaak voor al je uitgestelde klussen. Doe je mee? www.sloworganizing.nl/anti-uitstelmaand.htm

Een opgeruimd huis in tien minuten per dag

Iedereen kent ze: de fitnessapparaten die je nu toch echt slanker maken. En je hoeft ze, echt waar, maar vijf minuten per dag te gebruiken. Wonderen bestaan niet, zou je zeggen. Toch kun je heel wat doen in de korte tijd van vijf of, vooruit, tien minuten.

Het is vakantie en je hebt natuurlijk helemaal geen zin in opruimen. Liever zit je op het strand of in de tuin met een goed boek of ga je leuke dingen doen met je familie of vrienden.

Het goeie nieuws is dat het allebei kan: leuke dingen doen en ook je huis een stukje opgeruimder maken. En het is nog heel eenvoudig ook. Het enige wat je hoeft te doen is elke dag tien minuten aan opruimen te besteden.

Begin gewoon de dag met tien minuten opruimen. Zelfs als het warm is, is het ’s ochtends vaak nog prima te doen om even actief te zijn.

Kies een project dat je kunt opdelen in kleine stapjes. Eigenlijk kan dat met elk project, maar kies iets wat niet al te moeilijk is op te delen.

Bijvoorbeeld: zoek een stapel papieren uit door elke dag drie papieren ervan af te pakken. Die bekijk je: wat is het? Moet ik dit bewaren? Moet ik een actie ondernemen? Of is het archief? In het laatste geval berg je het natuurlijk meteen op. Na drie stuks ben je klaar voor die dag. Tijd voor de leuke dingen.

Tijdschriften laten zich ook prima zo doorwerken: pak elke dag een tijdschrift, ga het niet lezen, maar scheur de artikelen er uit die je wilt lezen. Neem die mee naar het zwembad of het strand en laat ze daar achter. Als je al lang je kledingkast wilt opruimen, besteed daar dan elke dag tien minuten aan. Haal er elke dag een kledingstuk uit en beslis of het blijft of weg gaat.

Aan het eind van de vakantie heb je een project afgerond. En je hebt ook nog eens genoeg tijd gehad voor ontspanning. Dat is nog eens een fijn begin van het nieuwe seizoen.

Fijne vakantie!

Te weinig tijd? Sta even stil

Heb je steeds het gevoel dat je te weinig tijd hebt? En maakt dat dat je steeds harder gaat lopen en steeds meer wilt doen in minder tijd?

Zo kom je in een wedloop terecht en blijf je steeds maar harder werken. Niet echt een oplossing.

Er is een manier die wel echt helpt. Iets wat misschien tegennatuurlijk voelt (voor mij in elk geval wel), maar wat op langere termijn veel meer oplevert.

Dat is stilstaan.

En even kijken naar het mooie om je heen. Zo doe je energie op voor de dagelijkse hectiek.


Zie de regenbogen
Het is eigenlijk simpel: kleine positieve dingen maken je blij en vrolijk.

Denken aan een regenboog of je geliefde of als iemand je voor laat gaan in de winkel, dat maakt je blij. En als je blij bent voel je je beter, kun je de wereld beter aan. Je krijgt dan automatisch meer energie.

Met die energie kom je sneller in actie en stel je minder uit. Daardoor bereik je meer en hoef je minder acties te onthouden. Je doet bovendien vaker wat je van plan was. Daardoor voel je je beter over jezelf en het lijkt of je meer tijd hebt, omdat je meer voor elkaar krijgt.

Kortom: je doet meer en je voelt je beter.

Hieronder volgen 3 gewoontes die je helpen om dat voor elkaar te krijgen.

Kijk met aandacht
Als je je moe voelt of als je een snelle oplossing wilt voor je moeheid, sta dan even stil. Kijk met aandacht naar je moeheid of naar je verlangen.

Wil je echt die nieuwe iPad? Dat nieuwe boek of dat tijdschrift? Wil je echt televisie kijken? Of wil je eigenlijk iets anders?

Meestal ben je namelijk op zoek naar iets anders, zoals bijvoorbeeld rust of ontspanning.

Neem een minuutje en vraag je af wat je eigenlijk wilt. Zo geef je niet zo snel toe aan je eerste impuls en is de kans groter dat je voor iets kiest wat je echt energie geeft: een dutje, een wandeling, een half uurtje met je hobby bezig zijn.

Zie de overvloed
Het punt met die kleine meevallers en mooie dingen in het leven is, dat je er zo aan voorbij loopt. Je kunt ze makkelijk afdoen als onbelangrijk en ze duren meestal maar kort.

Om er energie uit te halen is het dus zaak meer aandacht te hebben voor de kleine dingen waar je blij van wordt.

Dat lukt het gemakkelijkst door elke avond 10 mooie dingen op te schrijven. Als je gedurende de dag weet dat je 's avonds 10 mooie dingen op wilt schrijven, ga je er vanzelf op letten.

Doe je dit vlak voor je naar bed gaat, dan ga je met een positief gevoel slapen. Zo slaap je beter en werkt het dubbel, meer slaap is ook meer energie.


Bewust leven
Bewust leven kan op veel manieren, maar in dit geval bedoel ik dat je je bewust bent van de mooie, kleine dingen. Schijnt de zon mooi je huis binnen? Merk het op. Heb je heerlijk vers kopje koffie? Snuif de geur in, voor je de eerste slok neemt en geniet dan met volle teugen (ah, die eerste kop koffie 's ochtends!).

Het kost je vaak maar een paar seconden om even op te merken wat er is. Hoe fijn de wind door je haren voelt en de zon op je huid, hoe lekker het is om een klus af te ronden en hoe lekker die verse peer smaakt.


Wil je meer tijd? Sta dan stil bij de kleine dingen die je plezier en energie geven.

Wanneer sta jij in bloei?

De meeste bomen en planten staan nu wel in bloei. Wat later dan normaal, vanwege het koudere voorjaar. De natuur volgt haar eigen ritme, maar is daar niet star in.

Als het gaat om timemanagement is de natuur onovertroffen. Alles gebeurt op het juiste moment. Globaal is dat vooraf wel bekend: in de lente begint nieuwe groei en vervolgens komen de bloemen.

Net zoals jij dat kunt doen met organiseren: je hebt een globaal plan, dat je aanpast waar dat nodig is. Dat is de beste manier om helemaal tot bloei te komen.

Je kunt nog meer leren van bloeiende bloemen.


Bloei kost enige moeite
Een knop ontstaat vaak al in de winter, goed beschermd in schutbladeren. Om de bloem uit te laten komen, moet de plant eerst de winter overleven en vervolgens energie stoppen in het laten uitlopen van bladeren. Dan komt nog de taak om die buitenbladeren opzij te duwen. Die kracht haalt de plant uit water, zon en zuurstof. Pas dan heb je een bloem.

Voor jou geldt: als je iets wilt bereiken, dan kost dat moeite. Je hebt niet zomaar een bloem. Je huis is niet zomaar opgeruimd. Het kost inspanning. Veranderen in je opgeruimde zelf kost moeite, net zoals veranderen van knop naar bloem.

Die kracht moet je dus in willen zetten. Je moet het niet alleen willen, je moet ook bereid zijn om soms minder leuke dingen te doen om je doel te bereiken.

Overigens is het natuurlijk de mens die die andere taken als 'minder leuk' bestempelt. Een plant heeft daar geen oordeel over, die doet het gewoon, omdat het de juiste tijd ervoor is. In het juiste tempo. En dat is dan weer helemaal slow.


Bloeien kost energie
Als je dan eenmaal in bloei bent, als plant of als mens, dan kost het veel energie om dat in stand te houden. Dat lukt maar even.

Daarna vallen de bloemen weer uit en neemt de plant rust. Zo zouden ook wij perioden met actie af moeten wisselen met rust. In onze maatschappij vergeten we dat nogal eens. Rust is niet nutteloos. Rust is voorbereiding op nieuwe activiteit.

Ik las laatst een artikel van Tijs Goldschmidt* waarin hij beschrijft dat veel dieren het grootste deel van de tijd 'lummelen'. In onze ogen dan. In werkelijkheid bekijkt de leeuw in die tijd hoe de zebra's zich verplaatsen en welke zebra's achterblijven. Herkauwende dieren zijn natuurlijk ook druk bezig, al lijkt het misschien van niet.

Vogels kunnen misschien wel harder werken en meer jongen grootbrengen, maar dan is de kans veel groter dat ze de winter erop sterven. Ze hebben zich 'doodgewerkt' en onvoldoende reserves om die periode door te komen.

Dat ene seizoen hebben ze dus meer jongen, maar ze leven korter, waardoor ze in hun hele leven toch minder jongen grootbrengen.

In onze wereld met voortdurende activiteit kunnen we daar nog iets van leren. Voldoende rust nu, levert op den duur meer op dan altijd maar doorwerken.

Wissel dus actie af met rust. Slaap goed, maak je hoofd leeg door te wandelen en blijf regelmatig een tijdje weg van je beeldscherm.


Wil je meer weten over hoe je tegen tijd aankijkt? Doe dan mee met de gratis teletraining ‘Je blik op tijd, hoe je ideeën over tijd je leven beïnvloeden’


*Tijs Goldschmidt is bioloog en schrijver, bekend van het boek Darwins hofvijver. Het artikel stond in NRC Weekend van 20 en 21 april 2013.

Waarom je leven steeds drukker wordt

Mensen hebben van nature de neiging om hun leven steeds ingewikkelder en drukker te maken. Dat komt omdat voor ons meer altijd beter lijkt dan minder en omdat we iets nieuws per definitie aantrekkelijk vinden. Maar als je je van die neiging bewust bent, kun je er iets aan doen.

Waarom nieuw ons zo aantrekt
Aan iets nieuws beginnen geeft vaak energie: een nieuwe studie maakt je enthousiast, van een nieuw kledingstuk of een nieuw boek word je blij.

In werkelijkheid word je vooral blij van het idee van iets nieuws. Dat vooruitzicht geeft de belofte van een beter leven, van geluk. Het is die belofte die je tot actie aanzet. Je moet dat nieuwe jurkje hebben, je moet die reep eten, anders is je leven niet compleet.

Als je dit nu in 'nuchtere' toestand leest, dan lach je er misschien om. Maar de belofte van een beter leven is de reden dat je spullen koopt die je niet draagt. Dat je boeken hebt die je niet leest en studiepakketten waar je nooit iets mee doet. Dat is ook de reden dat je die hele zak drop leeg eet, ook al ben je halverwege al misselijk.

In je brein wordt een stofje aangemaakt: dopamine. Dat geeft je de belofte van geluk. Niet het geluk zelf, alleen de belofte. Maar die belofte is vaak onweerstaanbaar.

Verwachting zonder toegeven
Met deze kennis kun je er iets aan doen. Niet per se door weerstand te bieden, dat is namelijk bijna niet te doen. Maar wel door te beseffen dat het gevoel van verwachting en de werkelijkheid vaak niet overeenkomen.

Als je volgende keer een onweerstaanbare aandrang voelt om te winkelen of te eten, tv te kijken of je Facebook te checken, sta dan even stil bij dat gevoel. Wat voel je? Wat is je verwachting? Wat gebeurt er met je lichaam? Word je een beetje nerveus? Loopt het water je al in de mond?

Nu ga je doen waar je zo naar verlangde. Hoe is dat? Hoeveel plezier beleef je er aan? En klopt dat met het gevoel dat je vooraf had?

De kans is groot dat je hierdoor eerder genoeg hebt, omdat je stil hebt gestaan bij het verlangen. Of je merkt dat het verschil tussen verlangen en werkelijkheid zo groot is, dat de lol er al snel af is. Of: het bezit van de zaak is het eind van het vermaak, zoals het spreekwoord luidt.

Zelf ga ik bijvoorbeeld wel eens naar een boekwinkel, alleen om even de boekenlucht op te snuiven. Ik koop niets, maar geef toch toe aan het verlangen. Alleen rondlopen is genoeg, kopen is niet eens nodig.

Zo brengen nieuwe dingen je minder in de verleiding en wordt je leven minder vol.

Laat verlangen voor je werken
Denk nou niet dat verlangen altijd slecht is. Verlangen is ook wat ons in beweging zet. Als je die nieuwe studie weet vol te houden, dan bereik je iets waar je je tevreden over voelt. Misschien levert het je wel een promotie op, maar op z'n minst geeft het je een goed gevoel over iets wat je hebt afgerond.

Zonder dopamine worden we lusteloze wezens en vinden we er niets meer aan. Wat als je dat onweerstaanbare verlangen op zou kunnen roepen naar een huis met veel ruimte en alleen die spullen die je gebruikt en mooi vindt?

Dat is de zin van jezelf belonen voor een geslaagde loslaatactie. Dat is ook de zin van een wens hebben en daar regelmatig over dromen en dan de stappen zetten om die wens werkelijkheid te maken.

Op die manier zet je je verlangen in voor iets wat je echt wilt. Bedenk dus verleidelijke beloningen die je echt aanzetten tot loslaten. Zo kom je dichter bij je doelen.


Wil je je verlangen inzetten om los te laten? Doe dan mee met Loslaten in de vakantie, voor een heel jaar dat heerlijk vrije vakantiegevoel.

Je opgeruimde leven onder handbereik

De meeste mensen worden blij als ze denken aan een opgeruimd huis, ruimte, niet meer dat gevoel dat je nog zoveel moet, weten waar alles is en elk voorwerp makkelijk en snel op kunnen bergen.

Maar als je denkt aan wat je daar dan allemaal voor moet doen, dan ben je minder blij. Dat is zo'n enorme berg werk. Het gat tussen dat ideaal van een opgeruimd leven en je huidige leven is te groot. Dat haal je nooit.

Dus waarom zou je er aan beginnen? Je bent al vaak begonnen en dat is ook niet gelukt. Voor jou is het gewoon niet weggelegd. Je hebt niet de wilskracht en de discipline om dat voor elkaar te krijgen.

Dat is wat er gebeurt als je van je ideaal uitgaat: het is een mooi beeld, maar het lijkt onbereikbaar. Je probeert het maar niet eens meer.

Toch blijft het knagen. Je wilt namelijk wel een opgeruimder leven. En daar ligt ook je oplossing: opgeruimder zijn in plaats van aan een ideaal voldoen.

Misschien lijkt het ideaal onbereikbaar, maar hé, daar is het dan ook een ideaal voor. Die zijn wel vaker onbereikbaar. Dat wil niet zeggen dat je er niets mee moet doen.

Stel: je wilt moeder Teresa zijn. Dat vraagt veel van je: verhuizen naar India, non worden en je hele leven in armoede leven en aan de armen wijden. Dat is misschien een beetje veel.

Maar dat wil niet zeggen dat je niets kunt doen voor mensen die het minder goed hebben dan jij. Je kunt geld geven aan instanties die zich inzetten voor daklozen. Je kunt vrijwilliger worden. Je kunt vaker op bezoek gaan bij je eenzame buurvrouw of tante. Zo maak je toch de wereld een beetje beter en het is een stuk haalbaarder.

Zo hoef je met opruimen ook niet meteen moeder Teresa te zijn. Je hoeft dus niet te voldoen aan een ideaalbeeld. Maar je kunt wel iets doen om dichterbij dat ideaalbeeld te komen. Om vandaag opgeruimder te zijn dan gisteren. En morgen een beetje opgeruimder dan vandaag.

De vraag is dus niet: wat moet ik doen om helemaal opgeruimd te zijn? Daar maak je het veel te groot mee.

De vraag is: wat kan ik nu doen om opgeruimder te zijn? Hoe boek ik vooruitgang? Welke kleine stap kan ik nu al zetten om mijn spullen beter te organiseren? Welk voorwerp kan ik loslaten, zodat ik in elk geval 1 ding minder heb om te onderhouden?

Ik zeg niet dat je je ideaal op moet geven. Maar laat je niet door je ideaal verlammen. Weet dat het een ideaal is en dat je het misschien nooit bereikt.

Zelf heb ik een ideaalbeeld van 'de schrijver' die in een huisje zit en alleen maar schrijft. Lijkt me heerlijk. Wat ik dan even vergeet is dat ik helemaal niet zo eenkennig ben. Ik hou ook van film en theater. Ik wil ook lezen. En wat ik al helemaal vergeet is het praktische leven: je moet toch eten en boodschappen doen, rekeningen betalen en de was doen. Kortom, dat beeld zal nooit werkelijkheid worden.

Maar ik kan wel tijd inruimen om te schrijven, ik kan wel een online programma beginnen, met een wekelijkse mail om te schrijven. Ik kan dus wel dingen doen om dichter bij mijn ideaal te komen. En zo ervaar ik wel het gevoel dat bij mijn ideaal hoort. Soms, als ik aan het tikken ben, dan voel ik me even die ideale schrijver.

Zo werkt het ook bij jou. Het ideale beeld van je opgeruimde huis is misschien iets uit een tijdschrift: een leeg huis met nauwelijks spullen. Je stelt je voor dat je daar heerlijk rustig woont en dat je alle tijd hebt.

Ook bij jou zal het praktische leven van de was doen, rekeningen betalen en boodschappen doen er altijd tussen komen. Er zullen nieuwe stapeltjes kranten ontstaan, omdat dat nou eenmaal snel gebeurt. Er ligt misschien nog was die je nog in de kast moet leggen. Je kinderen zijn aan het spelen en daardoor liggen er spullen op de grond.

Maar dat geeft niet. Je kunt altijd iets doen om dichter bij je ideaal te komen. Je kunt de kranten wegdoen en de was opvouwen. Je kunt dat apparaat wegdoen, omdat je het nooit gebruikt. Je kunt een nieuwe gewoonte invoeren en voortaan wekelijks de folders meteen wegdoen.

Dat is het mooie: als je ideaal ver weg is, dan heb je genoeg mogelijkheden om het dichterbij te brengen. Stap voor stap. En wie weet hoe dicht bij je kunt komen.

Stap voor stap is elke dag een beetje

Sloworganizing begint met stap voor stap in actie komen. Dat betekent dat je niet alles tegelijk hoeft te veranderen, het mag steeds een kleine stap zijn. Dagelijkse kleine stappen hebben uiteindelijk een groot effect, je houdt het makkelijker vol en je raakt er aan gewend om elke dag te organiseren.

Het betekent wel dat je elke dag zo'n stapje neemt. Want alleen door je dagelijkse acties te veranderen kan er ook iets in je huis, in je hoofd en in je leven veranderen.

Neem de loslaatuitdaging: de uitdaging was om 1 ding per dag los te laten. Niet 2 of 10, 1 voorwerp. In de praktijk ging het anders en liet ik vaak meerdere dingen tegelijk los, maar daar gaat het niet om. Het doel was om 1 ding per dag los te laten. Daardoor werd het overzichtelijk en kon ik het volhouden.

En uiteindelijk heb ik daardoor een enorme stapel spullen losgelaten en enorm veel ruimte gecreëerd. Het bewijs dat een dagelijkse kleine stap grote effecten heeft.

Zo gaat het ook met opruimen en organiseren van je huis.

Hoe denk je trouwens dat je huis vol is geraakt? Dat was ook niet in één keer het geval. Je hebt door de jaren heen steeds meer spullen naar binnen gehaald. Kranten en tijdschriften via de post. Boeken en kleding schaf je stuk voor stuk aan (of misschien met een aantal tegelijk, maar niet je hele kast in één keer). Die verzameling Allerhandes heb je één voor één meegenomen bij het boodschappen doen.

Verzamelen doe je stap voor stap, ontzamelen dus ook.

Doe elke dag een beetje en je houdt het vol
Elke dag 1 ding opruimen is vol te houden. Maak elke dag je aanrecht schoon, leg dagelijks de afstandsbedieningen op hun plek, leg elke avond je kleding klaar voor de volgende dag, doe elke dag 1 ding weg, berg elke dag 1 stuk papier op.

Doe elke dag één van deze dingen en na een maand of 3 maanden ben je een stuk opgeruimder, zonder dat je het echt in de gaten hebt.

Doe ze alleen niet allemaal tegelijk, kies 1 nieuw ding dat je dagelijks wilt doen. Anders wordt het alsnog te veel.


Doe elke dag een beetje en het lijkt makkelijk
Ja, dat lijkt bijna te makkelijk, ik weet het. Eén stuk papier per dag? Dat kan toch niet de oplossing zijn? Toch wel.

Eén ding is altijd meer dan geen ding. Dus je doet sowieso meer dan voorheen. Het voordeel van makkelijk is dat je het volhoudt. En je hebt eigenlijk geen reden om het niet te doen. Je hebt altijd wel een paar minuten om dat ene dingetje te doen. Zo voorkom je dat je het uit gaat stellen, omdat je denkt: vandaag ben ik zo druk, ik doe het maar even niet.


Doe elke dag een beetje en vertel het aan iemand
Omdat het zo klein is, ben je misschien wel geneigd om te denken: ik kan het morgen wel dubbel doen, ik sla vandaag even over. Als je dat vaker doet, dan is het effect van stap voor stap natuurlijk weg.

Daarom helpt het als je het aan iemand vertelt. Elke dag. Ik deed dat in mijn blog en dat werkte enorm goed. Als ik een paar dagen niet had geschreven dan ging ik me schuldig voelen.

Een aantal mensen lazen met me mee en die gingen ook berichten sturen als het te lang duurde. Je zou toch elke dag iets loslaten? Waar blijf je nou? Tja, dan ga je vanzelf weer aan de slag. Een beetje een stok achter de deur is dus prima om het vol te houden.


Doe elke dag een beetje en je ontwikkelt een weldadige gewoonte
Het mooie is: na een tijdje raak je er aan gewend om elke dag iets te doen. Dan ga je het al bijna vanzelf doen. Het is een gewoonte geworden.

Ik kijk nog steeds naar mijn spullen met een 'loslaatblik'. Als iets zie wat ik niet gebruik of wat ik eigenlijk niet mooi vindt, dan laat ik het los.

Als je dagelijks een stuk papier loslaat, dan ga je misschien vanzelf dagelijks je post verwerken en meteen wegdoen wat weg kan. Want dan hoef je het later niet meer te doen.

Zo helpt het je om stap voor stap op te ruimen, los te laten en een weldadige gewoonte te ontwikkelen.


Wil je ook stap voor stap je weldadige opruimgewoontes ontwikkelen? Doe mee met Loslaten in de vakantie: stap voor stap je huis opruimen met genoeg tijd voor leuke dingen.

Hoe hou je opruimen vol? Overwin de dip

Misschien ben je ook wel eens begonnen met opruimen, maar hou je het niet vol. Je begint vol enthousiasme en goede voornemens. Je ordent en je doet dingen de deur uit. Elke dag doe je een beetje. Het gaat goed, je bent tevreden.

En dan opeens realiseer je je dat je al een paar dagen niets hebt gedaan aan je opruimproject. Eigenlijk had je het niet eens in de gaten. Alweer denk je. Dit heb ik al eerder gehad, zie je wel ik kan het gewoon niet volhouden. Je bent teleurgesteld in jezelf en je denkt dat je blijkbaar te lui bent of niet genoeg discipline hebt om opruimen vol te houden.

Afgeleid
Het goede nieuws is: het ligt niet aan jou. Je bent niet lui en je hebt geen gebrek aan discipline. Het is iets wat erbij hoort als je aan iets nieuws begint.

Je let even niet op, meestal omdat je wordt afgeleid door een verstoring van je dagelijkse routine. Dat kan heel simpel vakantie zijn. Of de Paasdagen. Je kinderen zijn thuis, jij bent lekker vrij en je ontspant heerlijk. Je doet andere dingen. En omdat opruimen nog geen echte gewoonte is, 'vergeet' je om het weer op te pakken.

Je valt eigenlijk even terug in je oude gewoonte om niet op te ruimen.

De dip
Dat is heel normaal. Je eerste enthousiasme is weggezakt en je denkt dat je wel even kunt ontspannen. Misschien heb je ook even geen zin meer.

En stiekem denk je ook dat het eigenlijk niet zoveel effect heeft. Je hebt nog steeds een hoop spullen en een hoop stapels. Het einde komt maar niet in zicht. Waar doe je het eigenlijk voor?

Dat noemen ze de dip. En die komt vrijwel altijd bij zo'n project. Juist op een moment dat je al even bezig bent, terwijl het einde nog niet in zicht is. Je zit in een soort niemandsland: je bent geen beginner meer, maar je bent ook nog lang niet klaar.

Het is alsof je door een dal loopt: als je achteruit kijkt zie je niet meer waar je begonnen bent. Als je vooruit kijkt zie je ook nog niet waar je heen gaat.

Ik had het ook bij de Loslaatuitdaging*. Mijn voornemen was om 80 voorwerpen los te laten. Na 50 wist ik het even niet meer. Ik was te ver gevorderd om nog enthousiast te zijn over het begin en het einde was nog te ver om te kunnen overzien.

Hoe kom je verder?
Het helpt al om te weten dat die dip komt. Dan hoef je jezelf niets te verwijten. Toch is het daardoor nog niet echt makkelijk om er weer uit te komen. Gelukkig zijn er een paar trucjes:

1. Begin weer met kleine stappen
Zo heb ik het gedaan in de Loslaatuitdaging*: ik ben op zoek gegaan naar een klein en makkelijk iets om los te laten. Zo kun jij ook op zoek naar een kleine opruimstap die je weer kunt nemen. Dat voelt misschien als opnieuw beginnen, maar dat is de draad weer oppakken.

2. Waardeer wat je al gedaan hebt
Kijk even terug en denk aan wat je al hebt gedaan. Dat vergeet je zo snel. Hoe was het een maand geleden of een paar maanden geleden? Was toen je keuken nog een rommeltje en kun je dat nu bijhouden? Wat je toen steeds je sleutels kwijt en heb je daar nu een vaste plek voor? Dan ben je dus verder dan je was. Dat vergeet je vaak als je alleen kijkt naar wat je nog te doen hebt.

3. Denk aan je doel
Terugkijken helpt, maar vooruit kijken ook. Waarom was je er ook alweer aan begonnen? Wat wil je bereiken met opruimen? Wat kun je straks doen als je opgeruimder bent? Wat zijn de voordelen van opgeruimd leven? Door je daar op te focussen, vind je je motivatie weer terug.

4. Je kunt altijd weer verder gaan
Als je een paar dagen of zelfs weken niet hebt opgeruimd, dan is niet alles verloren. Je kunt altijd weer verdergaan waar je was gebleven. Net zoals een dieet niet mislukt als je een keer een zak drop leeg eet, is je opruimpoging niet mislukt als het even stilligt. Pak het gewoon weer op. Begin vandaag weer met opruimen.

Het mooie is, als je eenmaal door de dip heen bent, dan ga je als een speer. Opeens lijkt alles makkelijk te gaan en doe je zingend je opruimtaak. Geef dus niet op, maar sleep jezelf door de dip. Of roep hulp in van iemand die je er doorheen kan helpen.


*Tijdens de Loslaatuitdaging heb ik 80 voorwerpen losgelaten in 80 dagen. Ik heb daar steeds verslag van gedaan op mijn blog.

Bewust uitstellen

Uitstellen heeft een slechte naam. Als het gaat over uitstelgedrag, wordt dat meestal als iets negatiefs gezien. En dat is het ook, als je dingen uitstelt die belangrijk zijn of als je er later door in de problemen komt. Dat gebeurt bijvoorbeeld als je je belastingaangifte uitstelt en ook geen uitstel aanvraagt.

Ik noem dat onbewust uitstellen: je weet dat je iets moet doen, maar je doet het niet. Je voelt je er schuldig over. Je wilt iets doen of je weet dat je iets eigenlijk zou moeten doen. Maar je doet het niet. Althans niet nu.

Misschien ga je wel in de zon zitten of iets anders doen, maar daar geniet je toch minder van. Er hangt de hele tijd een donkere wolk (of een wolkje) boven je van de taak die je nog moet doen. Bij mij tenminste wel. En als je ook maar een beetje plichtsbesef hebt, dan zul je dat ook voelen.

En als je in de zon zit, dan doe je tenminste nog iets leuks. Maar vaak leidt uitstelgedrag tot nutteloze taken. In plaats van je belastingaangifte ben je je mail aan het lezen, op internet aan het surfen of je bonnetjes aan het uitzoeken. Geen dingen die heel urgent zijn.

Toch kan uitstellen ook heel positief zijn. Als je het maar bewust doet.

Bewust uitstellen
Een tijdje geleden zag ik Ricardo Semler in Tegenlicht. Dat is iemand die in Brazilië een aantal fabrieken beheert en daar schatrijk mee is geworden. Iemand die genoeg te doen heeft, zou je zeggen.

Hij vertelde dat hij elke ochtend 5 minuten neemt om even na te denken over de dag die er aan komt. Hij vraagt zich dan af: wat kan ik vandaag uitstellen?

Wat hoef ik eigenlijk helemaal niet te doen? Kan ik iets misschien net zo goed op een later tijdstip doen? Of kan ik het door iemand anders laten doen?

Dat is bewust uitstellen. En ik denk dat dat een hele sterke manier is om te zorgen dat je meer tijd hebt.

Er is namelijk altijd wel iets te doen. Wil je dus ooit nog toekomen aan jezelf of aan een groot project, zoals een studie of een boek schrijven, dan is bewust uitstellen de enige manier.

Niet doen
Misschien denk je dat alles wat je doet noodzakelijk is. Misschien is dat zo als je arts bent op de eerste hulp. Maar voor de meesten van ons geldt dat heel veel dingen die we doen door ons zelf bedacht zijn.

Moet je per se naar die vergadering?
Moet je echt elke dag een verse maaltijd koken?
Moet je je boodschappen bij die ene goedkope of milieuvriendelijke winkel halen, hoewel je er voor om moet rijden?
Moet je echt shoppen voor nieuwe kleren?
Moet je de hele krant van voor naar achteren lezen?

Denk er eens over na, misschien hoeft het alleen van jezelf. En dan kun je het ook zelf veranderen. Lees de krant in 20 minuten, haal af en toe al je boodschappen in één winkel.

Later doen
Sommige dingen moeten echt nu of deze week. Maar voor veel dingen geldt dat helemaal niet. Die kun je net zo goed een weekje (of 2) later doen.

Starten met dat nieuwe project
Je winterjas naar de stomerij brengen
Je inschrijven voor die cursus
Dat nieuwe recept uitproberen

Denk eens aan wat er gebeurt als je tijdens je vakantie 2 weken je mail niet beantwoordt. De meeste dingen zijn dan al opgelost. Iedereen die iets van je wil, kan dus meestal best even wachten.

Om te zorgen dat je het niet helemaal vergeet, is het wel handig om deze klussen in te plannen in je agenda. Anders doe het misschien helemaal niet (en misschien kan dat ook wel, zie 'niet doen')

Door een ander laten doen
Misschien ben je zo iemand die de dingen liever zelf doet, omdat dat nou eenmaal sneller gaat. Het is een recept om het lekker druk te hebben.

Kun je misschien sommige dingen door een ander laten doen?

Huur iemand in voor je belastingaangifte
Laat je man of je kinderen een paar keer per week koken
Laat je boodschappen bezorgen
Vraag je buurjongen om het gras te maaien
Vraag je collega die goed is in spelling, om de schrijffouten uit een rapport te halen

In het algemeen geldt dat voor elke klus waar jij een hekel aan hebt er iemand is, die het juist leuk vindt. Ga op zoek naar die persoon en je kunt allebei doen wat je het leukste vindt en waar je goed in bent.

Koester je spullen

Ik heb het al een tijdje over loslaten. Je zou kunnen denken dat ik vind dat je zo min mogelijk spullen moet hebben. Hoe meer je loslaat, hoe minder je hebt, tenslotte.

Toch gaat het eigenlijk niet om het loslaten zelf, dat is een middel. Het gaat er om je spullen te koesteren en ruimte te maken voor jezelf en voor nieuwe dingen.

Wat ik nooit weg doe
Tijdens de loslaatuitdaging vroeg iemand me ook: wat zou je nooit wegdoen? Die dingen zijn er natuurlijk ook. De knikkerzak die mijn opa voor me maakte. Mijn oude knuffelbeer, de boeken van Terry Pratchett die ik steeds weer kan lezen en die me steeds weer hardop doen lachen.

Dan zijn er die mooie kastjes, die me altijd weer aan Gaudí doen denken, omdat ze mooi gegolfd zijn. Daarmee roepen ze een heel reservoir aan herinneringen op van bezoekjes aan Barcelona. Daardoor denk ik ook weer andere vakanties, zo gaat dat als je hersenen aan het associëren slaan.

Als er minder omheen zit, dan kan ik die extra dierbare spullen weer beter zien. Bij het opruimen van mijn posters, kwam ik ook die plaat van Kandinsky weer tegen. Ik realiseerde me dat ik die eigenlijk heel inspirerend vindt en hang 'm weer aan de muur.

Ik heb een aantal dierbare video- en cassetteopnamen die onvervangbaar zijn. Die kwam ik tegen, terwijl ik me afvroeg of ik cassettes kon loslaten. En ik heb heerlijk iets ouds teruggeluisterd. Ook daar heb ik fijne herinneringen bij en ik werd er heel vrolijk van.

Ik laat dus los om juist meer te kunnen genieten van de dingen die ik vasthoudt.

Bewaren waar je van houdt
En wat ik je wil laten zien met alle aandacht voor het thema loslaten is dat je meer kunt genieten van wat je hebt als je niet steeds alles begraaft onder stapels en stapels nieuwe spullen.

Ik wil juist dat je meer houdt van de spullen die je bewaart. Omdat je bewust kiest om ze in je leven te hebben, omdat je weet en voelt dat ze iets toevoegen aan je leven. Daar ben je natuurlijk zuinig op. Die dingen koester je.

En koesteren betekent dat je ze een prominente plaats geeft. De knikkerzak van mijn opa hangt in mijn werkkamer, ik zie 'm elke dag. De Gaudí-achtige kastjes zijn in gebruik in de woonkamer. En Kandinsky hangt weer aan de muur.

Hoe meer je hebt, hoe meer je hebt te onderhouden. Je moet het afstoffen, het moet een plek hebben, je hebt er alleen iets aan als je er iets mee doet. Ik kan wel al die cassettebandjes bewaren, maar als ik er nooit iets van draai, waarom heb ik ze dan?

Loslaten geeft je focus: je kijkt waar je blij van wordt, wat goede herinneringen oproept, waardoor je geïnspireerd wordt. Dat zijn de dingen die je in je huis wilt hebben.

Dat geeft mij energie. En met die energie komen nieuwe ideeën. En gelukkig heb ik daar ook tijd voor, omdat ik niet al mijn tijd kwijt ben met het ordenen en bijhouden van mijn spullen.

Koester dus je spullen en laat de rest lekker los.

Opruimen als nieuwe gewoonte

Opgeruimd worden en blijven bereik je eigenlijk door een aantal nieuwe gewoontes aan te leren. Zoals 's avonds je tas klaarzetten of meteen je post openmaken. Dat zijn de dingen die zorgen dat je een opgeruimd persoon bent.

Een gewoonte veranderen kan lastig zijn. Het kost inspanning en je moet er in het begin bij nadenken. Misschien heb je na een paar dagen geen zin meer.

Toch hoeft het niet moeilijk te zijn om een nieuwe gewoonte aan te leren. Hieronder drie inzichten die je helpen van opruimen een gewoonte te maken.

1. Niet afleren maar aanleren
De mens is een gewoontedier en dat werkt juist tegen je als je een nieuwe gewoonte wilt aanleren. Je huidige gewoontes helpen vaak niet om opgeruimder te zijn.

Je wilt het anders, geen spullen meer rond laten slingeren, geen stapels meer, niet meer tot 's avonds laat aan het werk zijn. Zo focus je op wat je niet meer wilt. Daarmee begint je verandering, dus dat is goed.

Maar om echt iets te veranderen, moet je weten wat je wel wilt. Als je geen spullen meer rond wilt laten slingeren, wen je dan aan om meteen op te ruimen wat je gebruikt hebt.

Als je geen stapels meer wilt, maak dan dagelijks je post open en werk wekelijks je administratie bij. Doe je kranten weg als ze een week oud zijn. Het klinkt streng, maar zo'n regel helpt je enorm. Ik schreef eerder over mijn nieuwe regel voor kranten bij de Loslaatuitdaging.

Zo weet je wat je wel moet doen, dat betekent dat je actie kunt ondernemen. Ook als het even niet gelukt is, kun je iets doen. Ga gewoon weer je kranten wegdoen en je post opruimen.

2. Weet waarom
Concreet maken wat je doet is één ding. Daarmee heb je nog niet altijd de motivatie om het ook te doen. Het is daarom belangrijk om je wens te vinden. Je wens is dat wat je eigenlijk wilt bereiken met opruimen. En dat is niet een opgeruimd huis, het is wat je wilt doen als je huis is opgeruimd.

Zodra je letterlijk en figuurlijk ruimte hebt, kun je ook iets doen met die ruimte, anders is het zo weer vol. Misschien wil je een opleiding volgen of een yogaruimte in je huis? Of de rust om te lezen.

Je wens kan een concreet doel zijn of een gevoel waar je naar op zoek bent. In het Sloworganizing e-book vind je 5 manieren om jouw wens te ontdekken.

3. Doe bewust iets anders
Een nieuwe gewoonte betekent dingen anders doen dan anders. Dat kan leuk zijn. Je kunt jezelf in de stemming brengen om dingen anders te doen. Dan bedoel ik niet de gewoonte zelf, maar iets anders wat daar niets mee te maken heeft.

Ga op een andere stoel in je kamer zitten dan normaal, zet de bank aan de andere kant van de kamer, neem een andere route naar je werk, ga lopen in plaats van fietsen (of andersom), koop een tijdschrift dat je niet kent, koop iets wat je nog nooit gegeten hebt, luister naar muziek die je niet kent.

Verander iets en verras jezelf. Kijk wat er gebeurt en doe dan je nieuwe gewoonte. Je bent nu toch dingen aan het uitproberen. Observeer hoe je je erbij voelt, wees nieuwsgierig naar je reactie. Ergernis is ook een reactie. Je hoeft het niet per se leuk te vinden, maar doe het wel.

De kloof tussen weten en doen – en hoe je er overheen springt

Je wilt een opgeruimd huis, dat weet je. Je hebt er al veel artikelen en boeken over gelezen. Misschien heb je zelfs een workshop gevolgd. Eigenlijk weet je precies wat je zou moeten doen.

Maar daar zit nou precies het punt: je doet het niet, hoe graag je het ook wilt.

Misschien is het een troost om te weten dat dit een algemeen menselijk verschijnsel is. Psychologen hebben er zelfs een naam voor: de kloof tussen voornemen en uitvoering oftewel, in het Engels de 'intention-behavior gap'.

Twee verklaringen hiervoor zijn weerstand tegen verandering en de waan van de dag. Gelukkig kun je ook iets doen om te zorgen dat je wel in actie komt.

Weerstand tegen verandering
De mens heeft nou eenmaal weerstand tegen verandering. Je ziet dat in het spreekwoord: je weet wat je hebt, niet wat je krijgt. Dus: je kunt wel iets veranderen, maar je weet niet zeker hoe het dan zal zijn. Dan krijg je argumenten als: 'het is zo erg nog niet', 'het valt eigenlijk wel mee' en 'anderen doen het toch ook niet?'.

Zo blijf je hangen in je voornemen en kom je niet tot actie.

Een goede maatregel is om het stap voor stap te doen. Dat wil zeggen dat je elke dag een kleine stap neemt, maar ook dat je het per dag bekijkt.

Ik pas dit toe in de Loslaatuitdaging: ik doe elke dag 1 voorwerp de deur uit. Maar in het begin merkte ik dat ik me al een beetje druk begon te maken over hoe ik tot 80 voorwerpen moest komen. Als ik daar aan denk, dan wordt het alsnog zwaar.

Zo gaat het ook met een nieuwe gewoonte: als je vandaag denkt aan alle dagen in de toekomst dat je niet mag roken of dat je weer je bureau op moet ruimen, dan ben je geneigd om het maar meteen op te geven.

Bekijk het dus per dag: je hoeft alleen vandaag je bureau op te ruimen. Ik hoef alleen vandaag één voorwerp los te laten. Morgen is er weer een dag.

De waan van de dag
Je kunt je van alles voornemen als je rustig op de bank zit of een cursus volgt. Maar dan ga je weer de werkelijkheid van alledag in. En daarin word je voortdurend afgeleid door van alles dat toch al moet, mensen die je aandacht trekken, drukte om je heen, boodschappen die gedaan moeten, mails die op antwoord wachten.

Voor je het weet is er weer een dag voorbij en heb je niets gedaan met je voornemen. Terwijl je het toch zo graag wilt.

Dit kun je oplossen door je voornemen heel duidelijk te richten op de omgeving waarin je het moet uitvoeren. Je houdt dus rekening met die drukte om je heen. Dat noemen de geleerden een 'implementatie-intentie'.

Je zegt dus bijvoorbeeld: elke ochtend voor ik mijn computer aanzet, doe ik de krant van gisteren weg. Of: ik weet dat ik na het eten geen zin meer heb, maar ik ga toch opstaan en de vuile vaat in de afwasmachine zetten. Daarna mag ik weer zitten.

Zo maak je je voornemen heel concreet en denk je al vooraf na over wat je tegen kan houden in de waan van de dag.

Er is nog een oplossing hiervoor: vertel anderen over je voornemen en breng verslag uit van je vorderingen. Ik vond dit altijd een lastige. Maar ik merk nu met de Loslaatuitdaging, dat het me enorm motiveert om er over te bloggen. Er zijn diverse mensen die mijn blogs volgen en zich er door laten inspireren. Dan kan ik het natuurlijk niet af laten weten.

Je hoeft niet meteen een blog te beginnen, je kunt ook afspreken met een vriendin om je bij de les te houden of met je partner. Het is wel belangrijk dat dit positieve aanmoediging is, anders wordt het controle en dat vindt niemand leuk.

De Loslaatuitdaging

Op 2 januari ben ik gestart met de Loslaatuitdaging om in 80 dagen 80 voorwerpen los te laten. Inmiddels kan ik wat meer vertellen over wat het met me doet. Het lijkt zo onschuldig, 1 voorwerp per dag loslaten, maar het heeft allerlei effecten.

Ik kijk met aandacht
Omdat ik steeds op zoek ben naar wat ik kan loslaten, kijk ik met meer aandacht naar mijn omgeving. Dingen die al heel lang op een bepaalde plek staan, zijn opeens niet vanzelfsprekend meer. Ik ga me afvragen waarom ze daar eigenlijk staan en of ik ze wel gebruik. Zou ik het misschien los kunnen laten?

Mijn focus is gericht op het loslaten en zo kijk ik naar mijn spullen. En echt, er is meer dan je denkt. Ik dacht dat ik redelijk opgeruimd was, maar toch zijn er nog een hoop dingen die zijn blijven liggen, die gewoon mijn aandacht niet hadden. En nu krijgen ze die wel.

Ik zie mogelijkheden
Dat brengt me meteen bij het tweede effect: ik ga veel meer denken in mogelijkheden. Wat zou ik weg kunnen doen? Heb ik een reden om dit te bewaren of kan het wel weg? Ik speur dagelijks mijn huis af naar dingen die ik los kan laten. Steeds springt er wel iets uit dat prima weg kan.

Vaak zijn dat ook dingen waarvan ik eigenlijk al wist dat ze weg konden, maar het was er nog niet van gekomen. Nu dus wel.

Ik kijk dus niet naar wat in de weg staat, maar juist naar wat weg kan.

Ik hoef maar 1 ding per dag
Het is heel fijn om maar 1 ding per dag los te hoeven laten. Vaak zie ik er wel meer, die bewaar ik dan even. Dat geeft me dan rust: ik heb al iets voor de volgende dag. Zo blijft het een tamelijk ontspannen proces.

Het is leuk
Ik merk dat ik er plezier in heb en dat komt vooral door de uitdaging. Ik heb me verplicht om die 80 dingen weg te doen. Jullie lezen mee. Dat maakt het een beetje spannend, maar ook leuk. Ik ben een beetje trots op mezelf als ik weer iets gevonden heb wat weg kan.

Het is dan wel jammer dat mijn favoriete spijkerbroek kapot gaat, maar het komt me ook wel weer goed uit voor de uitdaging. Dat vind ik dan grappig, dat het opeens handig is als er iets kapot gaat.

Ik los ook andere dingen op
Ik pik het niet meer dat er 'zomaar' dingen in huis blijven staan, maar ook niet meer als iets gerepareerd moet worden. Er zijn altijd van die klusjes die blijven liggen: een horloge repareren, de inlogcode voor de bibliotheek opvragen, schoenen verzolen. Ik merk dat ik die dingen ook aan het oplossen ben. Ze gaan bijna vanzelf mee in de opruimenergie. En kan iets niet gerepareerd, dan kan het weer weg en ben ik weer klaar met de uitdaging voor vandaag.

Het geeft ruimte
Dat is natuurlijk het uiteindelijke doel, meer ruimte. Misschien lijkt het weinig, 1 ding per dag, maar ik merk nu al dat het aardig oploopt. Ik zie dat mijn bureau leger wordt, ik merk dat er ruimte komt in mijn kasten.

En het voelt gewoon ontzettend lekker om die spullen los te laten. Vooral spullen waarvan ik eigenlijk al wel wist dat ze weg konden.

Soms is het een beetje lastig, er zijn ook spullen bij die een beetje pijn doen. Mijn blog geeft me de kans om het verhaal te delen en vast te leggen.

Uiteindelijk voel ik me beter als ik het gedaan heb, elke keer weer. En dat begint nu op te stapelen, op te tellen. Al die momenten, die kleine overwinningen geven me samen enorm veel energie.


De Loslaatuitdaging
De uitdaging loopt van 2 januari tot 22 maart 2013, in de aanloop naar de Landelijke Loslaatdag op 23 maart 2013 (daarover volgt later meer informatie). Je kunt reageren op de loslaatuitdaging en op dit artikel op mijn blog.

De uitdaging: elke dag iets loslaten

Ik weet niet of jij aan goede voornemens doet, maar mijn voornemen is om je dit jaar nog meer te inspireren om je opgeruimde leven te creëren. Om te beginnen wil ik dat doen met een bijzonder project.

Ik ga de uitdaging aan om elke dag 1 ding los te laten. Daar ben ik op 2 januari mee gestart en ik ga er mee door tot en met 22 maart. Ik doe daarvan verslag op mijn blog op www.sloworganizing.nl/wp/.

Waarom die periode? Het is precies 80 dagen en het is een mooie aanloop naar de lente. Ik ga dus in totaal 80 dingen loslaten.

Bovendien organiseer ik op 23 maart de Landelijke Loslaatdag. Daarover volgt later meer informatie, het is de bedoeling dat er in hele land activiteiten plaats gaan vinden. Hou die datum dus alvast vrij!

Ga je ook de uitdaging aan?
Ik hoop natuurlijk ook dat ik je inspireer om mee te doen aan deze uitdaging om 80 dingen los te laten. Laat gerust je ervaringen achter op mijn blog.

Ik daag je uit om ook ruimte te maken voor jou, voor de dingen die je echt belangrijk belangrijk vindt, om plezier te hebben en je vrij te voelen.

Lees hieronder mijn eerste loslaatervaring.

Loslaten, de start van de uitdaging

Oké, de komende 80 dagen ga ik dus elke dag iets loslaten. Eén ding per dag. Dat moet te doen zijn, zou je zeggen. Maar elke dag, dat is toch wel pittig.

De eerste paar dingen heb ik wel in mijn hoofd, maar daarna heb ik eerlijk gezegd nog geen idee wat ik ga loslaten.

Maar het is dan ook een uitdaging en dat zou het niet zijn als het makkelijk was. Ik voel me er een beetje ongemakkelijk bij, omdat ik niet precies weet wat het gaat brengen en omdat 80 dagen en 80 dingen toch best veel is.

Wat ik wel weet is dat het me ruimte gaat brengen en dat ik uiteindelijk blij zal zijn met wat het me oplevert: meer ruimte om mezelf te zijn, om creatief te zijn, om te ontspannen en om leuke dingen te doen. Dat staat me wel aan.

Zo na de feestdagen ben ik er altijd even helemaal klaar mee om een vol huis te hebben. De kerstboom en de versiering zijn weer opgeruimd. Dan is het lekker om nog even een stapje verder te gaan en ook andere dingen op te ruimen.

Het eerste wat ik heb losgelaten

Ik mag natuurlijk lekker SLOW beginnen met loslaten, dus ik laat als eerste iets los waarvan ik eigenlijk niet begrijp dat ik het al die tijd heb bewaard. Je ziet het op de foto.

Het is misschien niet meteen te zien wat het is, het is een marmeren ding, waar drie waxinelichtjes in passen. Ontzettend zwaar.

Ik weet ook hoe ik er aan kom: het stond in het eerste huis dat ik zelf huurde. Dat huurde ik van een particuliere verhuurder. Zijn moeder had er in gewoond en een paar dingen achtergelaten, waaronder deze kandelaar.

Inmiddels ben ik daarna nog 2 keer verhuisd. En ik heb eigenlijk geen idee waarom ik dat ding steeds heb meeverhuisd. Ik denk omdat het wel een handig ding was om kaarsjes in te branden. Ik heb het wel vaak gebruikt, maar de laatste paar jaren niet meer. Maar het stond wel het hele jaar op onze salontafel.

En het is natuurlijk gewoon een lelijk ding. Dus waarom ik het in mijn huis zou willen hebben, is me eigenlijk een raadsel.

Dat is wat er gebeurt als je niet met aandacht bij je omgeving bent. Dan tolereer je dit soort dingen. Ik ben er niet aan gehecht, ik vind het lelijk, ik heb er geen speciale herinneringen bij aan iemand, ik heb het niet gekregen van iemand waar ik om geef. Kortom: weg ermee!

Hé, lekker voelt dat. Ik leg het bij de stapel die bedoeld is voor de kringloopwinkel. Misschien kunnen zij er nog iets mee.

Want ik zal ook verslag doen van wat ik doe met de spullen die ik loslaat. Dit gaat dus naar de kringloop.

Stand van zaken op 2 januari 2013:

Los te laten: 80
Losgelaten: 1

Nog los te laten: 79


De Loslaatuitdaging
Tijdens de Loslaatuitdaging laat Yvonne de Bruin van Sloworganizing in 80 voorwerpen los in 80 dagen. De uitdaging loopt van 2 januari tot 22 maart 2013, in de aanloop naar de Landelijke Loslaatdag op 23 maart 2013 (daarover volgt later meer informatie). Verzin je eigen Loslaatuitdaging en doe mee.

Tijd: gebrek of overvloed?

Een paar weken geleden mocht ik een lezing bijwonen van Joke Hermsen. Zij is filosofe en schreef onder andere het boek Stil de tijd. De titel geeft al aan dat dit niet gaat over handiger met je tijd omgaan of nog meer doen in minder tijd.

Het gaat om hoe je tijd beleeft en hoe je die het 'beste' kunt benutten. Wat dat 'beste' ook mag betekenen. Een mooi thema, vind ik.

Soms vliegt de tijd voorbij, als je samen met je geliefde bent of als je supergeïnspireerd bezig bent met wat je graag doet. Ik heb het zelf regelmatig als ik aan het schrijven ben. Als het heel goed gaat, dan bestaat de tijd zelfs even niet voor me. Dan vergeet ik mezelf en de klok. Een goed boek wat ik aan het lezen ben, kan hetzelfde effect hebben.

Op andere momenten, dan lijkt een minuut wel een eeuwigheid te duren, bijvoorbeeld als je wacht op een vertraagde trein op een koud perron. Of als je in de tandartsstoel ligt en je weet dat er zo geboord gaat worden.

Toch loopt de klok in beide gevallen even snel. Het is alleen je eigen tijdbeleving die anders is. Dat is het verschil tussen kloktijd en je innerlijke tijd.

Als het over kloktijd gaat, dan voel je al snel een tekort: er is zoveel te doen en de klok tikt onverbiddelijk voort. Je racet door het leven, van het ene klusje naar het andere. Je bent nooit klaar, je hebt nooit tijd. Niet voor anderen, laat staan voor jezelf. Je bent vaak moe en prikkelbaar.

Je innerlijke tijd is een heel ander verhaal. Die ervaar je als je je concentreert, je met aandacht werkt of als je juist wegdroomt. En die kan eindeloos voelen. Op je innerlijke tijd kun je van alles beleven, zonder dat je klok er toe doet.

Dan kun je voelen, nadenken, anders tegen dingen aankijken, een 'ingeving' krijgen, omdat je hoofd onverwachte combinaties kan maken. Ideeën komen alleen op je innerlijke tijd, creatief ben je alleen op je innerlijke tijd.

Joke Hermsen noemt die kloktijd chronos en je innerlijke tijd Kairos.

Kairos is de god van het geschikte moment (helemaal Slow). Hij heeft vleugels en kan je laten vliegen. Als je 'm de kans geeft. En die kansen zijn in de huidige tijd steeds kleiner.

Er zijn steeds minder momenten waarop je geconcentreerd kunt werken. Je wordt steeds onderbroken, door mail, twitter, telefoon, internet. Er is altijd wel iets. Laat staan dat je tijd hebt om een beetje voor je uit te dromen. Kun je je nog herinneren wanneer je je voor het laatste verveelde? Ik eerlijk gezegd niet. En toch heb je ook verveling soms nodig.

Volgens Joke Hermsen hebben we een 'rustbrein', een deel van ons brein dat juist actief is als we rusten. Zo ordenen we alle informatie en input die we hebben ontvangen. Het probleem is, dat je tegenwoordig bijna nooit meer echt rust hebt. Je bent continu bezig en vaak met een schermpje. Is het niet je computer, dan wel je tablet, de televisie of je smartphone. Dan komt je hoofd niet tot rust.

Je krijgt dan geen tijd meer om indrukken te verwerken. Je wordt daar knorrig en gehaast van. Als je het te lang volhoudt, dan krijg je zelfs geheugenproblemen. Als organizer denk ik dan: wat gebeurt er met je als je je herinneringen niet goed opslaat of als je nooit meer tijd hebt om ze op te laten borrelen? Dan ga je misschien wel spullen gebruiken om die herinneringen bij de hand te houden.

Doe dus de komende tijd niets. Geef je hoofd rust. Slaap uit, rommel door het huis, zit lang aan tafel, lees weer eens een boek. Geef je innerlijke tijd de vrije teugel. Doe je uiterste best om je te vervelen. Dan kun je creatief, vol nieuwe ideeën en heerlijk rustig, met ruimte in je hoofd het nieuwe jaar in.