Wanneer sta jij in bloei?

De meeste bomen en planten staan nu wel in bloei. Wat later dan normaal, vanwege het koudere voorjaar. De natuur volgt haar eigen ritme, maar is daar niet star in.

Als het gaat om timemanagement is de natuur onovertroffen. Alles gebeurt op het juiste moment. Globaal is dat vooraf wel bekend: in de lente begint nieuwe groei en vervolgens komen de bloemen.

Net zoals jij dat kunt doen met organiseren: je hebt een globaal plan, dat je aanpast waar dat nodig is. Dat is de beste manier om helemaal tot bloei te komen.

Je kunt nog meer leren van bloeiende bloemen.


Bloei kost enige moeite
Een knop ontstaat vaak al in de winter, goed beschermd in schutbladeren. Om de bloem uit te laten komen, moet de plant eerst de winter overleven en vervolgens energie stoppen in het laten uitlopen van bladeren. Dan komt nog de taak om die buitenbladeren opzij te duwen. Die kracht haalt de plant uit water, zon en zuurstof. Pas dan heb je een bloem.

Voor jou geldt: als je iets wilt bereiken, dan kost dat moeite. Je hebt niet zomaar een bloem. Je huis is niet zomaar opgeruimd. Het kost inspanning. Veranderen in je opgeruimde zelf kost moeite, net zoals veranderen van knop naar bloem.

Die kracht moet je dus in willen zetten. Je moet het niet alleen willen, je moet ook bereid zijn om soms minder leuke dingen te doen om je doel te bereiken.

Overigens is het natuurlijk de mens die die andere taken als 'minder leuk' bestempelt. Een plant heeft daar geen oordeel over, die doet het gewoon, omdat het de juiste tijd ervoor is. In het juiste tempo. En dat is dan weer helemaal slow.


Bloeien kost energie
Als je dan eenmaal in bloei bent, als plant of als mens, dan kost het veel energie om dat in stand te houden. Dat lukt maar even.

Daarna vallen de bloemen weer uit en neemt de plant rust. Zo zouden ook wij perioden met actie af moeten wisselen met rust. In onze maatschappij vergeten we dat nogal eens. Rust is niet nutteloos. Rust is voorbereiding op nieuwe activiteit.

Ik las laatst een artikel van Tijs Goldschmidt* waarin hij beschrijft dat veel dieren het grootste deel van de tijd 'lummelen'. In onze ogen dan. In werkelijkheid bekijkt de leeuw in die tijd hoe de zebra's zich verplaatsen en welke zebra's achterblijven. Herkauwende dieren zijn natuurlijk ook druk bezig, al lijkt het misschien van niet.

Vogels kunnen misschien wel harder werken en meer jongen grootbrengen, maar dan is de kans veel groter dat ze de winter erop sterven. Ze hebben zich 'doodgewerkt' en onvoldoende reserves om die periode door te komen.

Dat ene seizoen hebben ze dus meer jongen, maar ze leven korter, waardoor ze in hun hele leven toch minder jongen grootbrengen.

In onze wereld met voortdurende activiteit kunnen we daar nog iets van leren. Voldoende rust nu, levert op den duur meer op dan altijd maar doorwerken.

Wissel dus actie af met rust. Slaap goed, maak je hoofd leeg door te wandelen en blijf regelmatig een tijdje weg van je beeldscherm.


Wil je meer weten over hoe je tegen tijd aankijkt? Doe dan mee met de gratis teletraining ‘Je blik op tijd, hoe je ideeën over tijd je leven beïnvloeden’


*Tijs Goldschmidt is bioloog en schrijver, bekend van het boek Darwins hofvijver. Het artikel stond in NRC Weekend van 20 en 21 april 2013.

Waarom je leven steeds drukker wordt

Mensen hebben van nature de neiging om hun leven steeds ingewikkelder en drukker te maken. Dat komt omdat voor ons meer altijd beter lijkt dan minder en omdat we iets nieuws per definitie aantrekkelijk vinden. Maar als je je van die neiging bewust bent, kun je er iets aan doen.

Waarom nieuw ons zo aantrekt
Aan iets nieuws beginnen geeft vaak energie: een nieuwe studie maakt je enthousiast, van een nieuw kledingstuk of een nieuw boek word je blij.

In werkelijkheid word je vooral blij van het idee van iets nieuws. Dat vooruitzicht geeft de belofte van een beter leven, van geluk. Het is die belofte die je tot actie aanzet. Je moet dat nieuwe jurkje hebben, je moet die reep eten, anders is je leven niet compleet.

Als je dit nu in 'nuchtere' toestand leest, dan lach je er misschien om. Maar de belofte van een beter leven is de reden dat je spullen koopt die je niet draagt. Dat je boeken hebt die je niet leest en studiepakketten waar je nooit iets mee doet. Dat is ook de reden dat je die hele zak drop leeg eet, ook al ben je halverwege al misselijk.

In je brein wordt een stofje aangemaakt: dopamine. Dat geeft je de belofte van geluk. Niet het geluk zelf, alleen de belofte. Maar die belofte is vaak onweerstaanbaar.

Verwachting zonder toegeven
Met deze kennis kun je er iets aan doen. Niet per se door weerstand te bieden, dat is namelijk bijna niet te doen. Maar wel door te beseffen dat het gevoel van verwachting en de werkelijkheid vaak niet overeenkomen.

Als je volgende keer een onweerstaanbare aandrang voelt om te winkelen of te eten, tv te kijken of je Facebook te checken, sta dan even stil bij dat gevoel. Wat voel je? Wat is je verwachting? Wat gebeurt er met je lichaam? Word je een beetje nerveus? Loopt het water je al in de mond?

Nu ga je doen waar je zo naar verlangde. Hoe is dat? Hoeveel plezier beleef je er aan? En klopt dat met het gevoel dat je vooraf had?

De kans is groot dat je hierdoor eerder genoeg hebt, omdat je stil hebt gestaan bij het verlangen. Of je merkt dat het verschil tussen verlangen en werkelijkheid zo groot is, dat de lol er al snel af is. Of: het bezit van de zaak is het eind van het vermaak, zoals het spreekwoord luidt.

Zelf ga ik bijvoorbeeld wel eens naar een boekwinkel, alleen om even de boekenlucht op te snuiven. Ik koop niets, maar geef toch toe aan het verlangen. Alleen rondlopen is genoeg, kopen is niet eens nodig.

Zo brengen nieuwe dingen je minder in de verleiding en wordt je leven minder vol.

Laat verlangen voor je werken
Denk nou niet dat verlangen altijd slecht is. Verlangen is ook wat ons in beweging zet. Als je die nieuwe studie weet vol te houden, dan bereik je iets waar je je tevreden over voelt. Misschien levert het je wel een promotie op, maar op z'n minst geeft het je een goed gevoel over iets wat je hebt afgerond.

Zonder dopamine worden we lusteloze wezens en vinden we er niets meer aan. Wat als je dat onweerstaanbare verlangen op zou kunnen roepen naar een huis met veel ruimte en alleen die spullen die je gebruikt en mooi vindt?

Dat is de zin van jezelf belonen voor een geslaagde loslaatactie. Dat is ook de zin van een wens hebben en daar regelmatig over dromen en dan de stappen zetten om die wens werkelijkheid te maken.

Op die manier zet je je verlangen in voor iets wat je echt wilt. Bedenk dus verleidelijke beloningen die je echt aanzetten tot loslaten. Zo kom je dichter bij je doelen.


Wil je je verlangen inzetten om los te laten? Doe dan mee met Loslaten in de vakantie, voor een heel jaar dat heerlijk vrije vakantiegevoel.