donderdag 28 februari 2013

Opruimen als nieuwe gewoonte

Opgeruimd worden en blijven bereik je eigenlijk door een aantal nieuwe gewoontes aan te leren. Zoals 's avonds je tas klaarzetten of meteen je post openmaken. Dat zijn de dingen die zorgen dat je een opgeruimd persoon bent.

Een gewoonte veranderen kan lastig zijn. Het kost inspanning en je moet er in het begin bij nadenken. Misschien heb je na een paar dagen geen zin meer.

Toch hoeft het niet moeilijk te zijn om een nieuwe gewoonte aan te leren. Hieronder drie inzichten die je helpen van opruimen een gewoonte te maken.

1. Niet afleren maar aanleren
De mens is een gewoontedier en dat werkt juist tegen je als je een nieuwe gewoonte wilt aanleren. Je huidige gewoontes helpen vaak niet om opgeruimder te zijn.

Je wilt het anders, geen spullen meer rond laten slingeren, geen stapels meer, niet meer tot 's avonds laat aan het werk zijn. Zo focus je op wat je niet meer wilt. Daarmee begint je verandering, dus dat is goed.

Maar om echt iets te veranderen, moet je weten wat je wel wilt. Als je geen spullen meer rond wilt laten slingeren, wen je dan aan om meteen op te ruimen wat je gebruikt hebt.

Als je geen stapels meer wilt, maak dan dagelijks je post open en werk wekelijks je administratie bij. Doe je kranten weg als ze een week oud zijn. Het klinkt streng, maar zo'n regel helpt je enorm. Ik schreef eerder over mijn nieuwe regel voor kranten bij de Loslaatuitdaging.

Zo weet je wat je wel moet doen, dat betekent dat je actie kunt ondernemen. Ook als het even niet gelukt is, kun je iets doen. Ga gewoon weer je kranten wegdoen en je post opruimen.

2. Weet waarom
Concreet maken wat je doet is één ding. Daarmee heb je nog niet altijd de motivatie om het ook te doen. Het is daarom belangrijk om je wens te vinden. Je wens is dat wat je eigenlijk wilt bereiken met opruimen. En dat is niet een opgeruimd huis, het is wat je wilt doen als je huis is opgeruimd.

Zodra je letterlijk en figuurlijk ruimte hebt, kun je ook iets doen met die ruimte, anders is het zo weer vol. Misschien wil je een opleiding volgen of een yogaruimte in je huis? Of de rust om te lezen.

Je wens kan een concreet doel zijn of een gevoel waar je naar op zoek bent. In het Sloworganizing e-book vind je 5 manieren om jouw wens te ontdekken.

3. Doe bewust iets anders
Een nieuwe gewoonte betekent dingen anders doen dan anders. Dat kan leuk zijn. Je kunt jezelf in de stemming brengen om dingen anders te doen. Dan bedoel ik niet de gewoonte zelf, maar iets anders wat daar niets mee te maken heeft.

Ga op een andere stoel in je kamer zitten dan normaal, zet de bank aan de andere kant van de kamer, neem een andere route naar je werk, ga lopen in plaats van fietsen (of andersom), koop een tijdschrift dat je niet kent, koop iets wat je nog nooit gegeten hebt, luister naar muziek die je niet kent.

Verander iets en verras jezelf. Kijk wat er gebeurt en doe dan je nieuwe gewoonte. Je bent nu toch dingen aan het uitproberen. Observeer hoe je je erbij voelt, wees nieuwsgierig naar je reactie. Ergernis is ook een reactie. Je hoeft het niet per se leuk te vinden, maar doe het wel.

vrijdag 15 februari 2013

De kloof tussen weten en doen – en hoe je er overheen springt

Je wilt een opgeruimd huis, dat weet je. Je hebt er al veel artikelen en boeken over gelezen. Misschien heb je zelfs een workshop gevolgd. Eigenlijk weet je precies wat je zou moeten doen.

Maar daar zit nou precies het punt: je doet het niet, hoe graag je het ook wilt.

Misschien is het een troost om te weten dat dit een algemeen menselijk verschijnsel is. Psychologen hebben er zelfs een naam voor: de kloof tussen voornemen en uitvoering oftewel, in het Engels de 'intention-behavior gap'.

Twee verklaringen hiervoor zijn weerstand tegen verandering en de waan van de dag. Gelukkig kun je ook iets doen om te zorgen dat je wel in actie komt.

Weerstand tegen verandering
De mens heeft nou eenmaal weerstand tegen verandering. Je ziet dat in het spreekwoord: je weet wat je hebt, niet wat je krijgt. Dus: je kunt wel iets veranderen, maar je weet niet zeker hoe het dan zal zijn. Dan krijg je argumenten als: 'het is zo erg nog niet', 'het valt eigenlijk wel mee' en 'anderen doen het toch ook niet?'.

Zo blijf je hangen in je voornemen en kom je niet tot actie.

Een goede maatregel is om het stap voor stap te doen. Dat wil zeggen dat je elke dag een kleine stap neemt, maar ook dat je het per dag bekijkt.

Ik pas dit toe in de Loslaatuitdaging: ik doe elke dag 1 voorwerp de deur uit. Maar in het begin merkte ik dat ik me al een beetje druk begon te maken over hoe ik tot 80 voorwerpen moest komen. Als ik daar aan denk, dan wordt het alsnog zwaar.

Zo gaat het ook met een nieuwe gewoonte: als je vandaag denkt aan alle dagen in de toekomst dat je niet mag roken of dat je weer je bureau op moet ruimen, dan ben je geneigd om het maar meteen op te geven.

Bekijk het dus per dag: je hoeft alleen vandaag je bureau op te ruimen. Ik hoef alleen vandaag één voorwerp los te laten. Morgen is er weer een dag.

De waan van de dag
Je kunt je van alles voornemen als je rustig op de bank zit of een cursus volgt. Maar dan ga je weer de werkelijkheid van alledag in. En daarin word je voortdurend afgeleid door van alles dat toch al moet, mensen die je aandacht trekken, drukte om je heen, boodschappen die gedaan moeten, mails die op antwoord wachten.

Voor je het weet is er weer een dag voorbij en heb je niets gedaan met je voornemen. Terwijl je het toch zo graag wilt.

Dit kun je oplossen door je voornemen heel duidelijk te richten op de omgeving waarin je het moet uitvoeren. Je houdt dus rekening met die drukte om je heen. Dat noemen de geleerden een 'implementatie-intentie'.

Je zegt dus bijvoorbeeld: elke ochtend voor ik mijn computer aanzet, doe ik de krant van gisteren weg. Of: ik weet dat ik na het eten geen zin meer heb, maar ik ga toch opstaan en de vuile vaat in de afwasmachine zetten. Daarna mag ik weer zitten.

Zo maak je je voornemen heel concreet en denk je al vooraf na over wat je tegen kan houden in de waan van de dag.

Er is nog een oplossing hiervoor: vertel anderen over je voornemen en breng verslag uit van je vorderingen. Ik vond dit altijd een lastige. Maar ik merk nu met de Loslaatuitdaging, dat het me enorm motiveert om er over te bloggen. Er zijn diverse mensen die mijn blogs volgen en zich er door laten inspireren. Dan kan ik het natuurlijk niet af laten weten.

Je hoeft niet meteen een blog te beginnen, je kunt ook afspreken met een vriendin om je bij de les te houden of met je partner. Het is wel belangrijk dat dit positieve aanmoediging is, anders wordt het controle en dat vindt niemand leuk.

vrijdag 1 februari 2013

De Loslaatuitdaging

Op 2 januari ben ik gestart met de Loslaatuitdaging om in 80 dagen 80 voorwerpen los te laten. Inmiddels kan ik wat meer vertellen over wat het met me doet. Het lijkt zo onschuldig, 1 voorwerp per dag loslaten, maar het heeft allerlei effecten.



Ik kijk met aandacht
Omdat ik steeds op zoek ben naar wat ik kan loslaten, kijk ik met meer aandacht naar mijn omgeving. Dingen die al heel lang op een bepaalde plek staan, zijn opeens niet vanzelfsprekend meer. Ik ga me afvragen waarom ze daar eigenlijk staan en of ik ze wel gebruik. Zou ik het misschien los kunnen laten?

Mijn focus is gericht op het loslaten en zo kijk ik naar mijn spullen. En echt, er is meer dan je denkt. Ik dacht dat ik redelijk opgeruimd was, maar toch zijn er nog een hoop dingen die zijn blijven liggen, die gewoon mijn aandacht niet hadden. En nu krijgen ze die wel.

Ik zie mogelijkheden
Dat brengt me meteen bij het tweede effect: ik ga veel meer denken in mogelijkheden. Wat zou ik weg kunnen doen? Heb ik een reden om dit te bewaren of kan het wel weg? Ik speur dagelijks mijn huis af naar dingen die ik los kan laten. Steeds springt er wel iets uit dat prima weg kan.

Vaak zijn dat ook dingen waarvan ik eigenlijk al wist dat ze weg konden, maar het was er nog niet van gekomen. Nu dus wel.

Ik kijk dus niet naar wat in de weg staat, maar juist naar wat weg kan.

Ik hoef maar 1 ding per dag
Het is heel fijn om maar 1 ding per dag los te hoeven laten. Vaak zie ik er wel meer, die bewaar ik dan even. Dat geeft me dan rust: ik heb al iets voor de volgende dag. Zo blijft het een tamelijk ontspannen proces.


Het is leuk
Ik merk dat ik er plezier in heb en dat komt vooral door de uitdaging. Ik heb me verplicht om die 80 dingen weg te doen. Jullie lezen mee. Dat maakt het een beetje spannend, maar ook leuk. Ik ben een beetje trots op mezelf als ik weer iets gevonden heb wat weg kan.

Het is dan wel jammer dat mijn favoriete spijkerbroek kapot gaat, maar het komt me ook wel weer goed uit voor de uitdaging. Dat vind ik dan grappig, dat het opeens handig is als er iets kapot gaat.

Ik los ook andere dingen op
Ik pik het niet meer dat er 'zomaar' dingen in huis blijven staan, maar ook niet meer als iets gerepareerd moet worden. Er zijn altijd van die klusjes die blijven liggen: een horloge repareren, de inlogcode voor de bibliotheek opvragen, schoenen verzolen. Ik merk dat ik die dingen ook aan het oplossen ben. Ze gaan bijna vanzelf mee in de opruimenergie. En kan iets niet gerepareerd, dan kan het weer weg en ben ik weer klaar met de uitdaging voor vandaag.

Het geeft ruimte
Dat is natuurlijk het uiteindelijke doel, meer ruimte. Misschien lijkt het weinig, 1 ding per dag, maar ik merk nu al dat het aardig oploopt. Ik zie dat mijn bureau leger wordt, ik merk dat er ruimte komt in mijn kasten.

En het voelt gewoon ontzettend lekker om die spullen los te laten. Vooral spullen waarvan ik eigenlijk al wel wist dat ze weg konden.

Soms is het een beetje lastig, er zijn ook spullen bij die een beetje pijn doen. Mijn blog geeft me de kans om het verhaal te delen en vast te leggen.

Uiteindelijk voel ik me beter als ik het gedaan heb, elke keer weer. En dat begint nu op te stapelen, op te tellen. Al die momenten, die kleine overwinningen geven me samen enorm veel energie.


De Loslaatuitdaging
De uitdaging loopt van 2 januari tot 22 maart 2013, in de aanloop naar de Landelijke Loslaatdag op 23 maart 2013 (daarover volgt later meer informatie). Je kunt reageren op de loslaatuitdaging en op dit artikel op mijn blog.