dinsdag 8 december 2009

Je eerste opruimherinnering


Zijn wij ganzen?
Als een gans uit het ei komt, dan beschouwt hij het eerste wat hij ziet als zijn moeder. Ook als dat een mens is of een ander dier. Bij mensen werkt dat ook een beetje zo: de eerste prijs van een product bepaalt je referentiekader, daar meet je andere prijzen aan af. Je eerste ervaring in een restaurant bepaalt je verwachtingen voor andere restaurants. Dat geldt voor goede en slechte ervaringen. Imprinten noemen psychologen dat.

Ik heb zelf een keer voedselvergiftiging opgelopen door Chinees eten, tenminste dat gaf ik de schuld. Ik heb minstens een jaar geen Chinees gegeten, ook niet uit andere restaurants. Inmiddels ben ik dat gevoel weer kwijt, maar ik ken iemand die in haar jeugd misselijk is geweest na het eten van een mandarijn. Ze eet nog steeds geen mandarijnen.

Als dat voor prijzen geldt en voor eten, waarom zou het dan niet voor opruimen gelden? Dat zou betekenen dat vroege ervaringen met opruimen en schoonmaken je houding er tegenover voor altijd kunnen bepalen.

‘Toevallig’ is mijn eerste herinnering een goede herinnering. In de voorjaarsvakantie ging mijn moeder vaak aan de grote schoonmaak. De radio ging dan hard aan, alles kwam van z’n plek en in mijn herinnering was het een vrolijke boel en rook alles lekker naar sop. Mijn moeder vond het volgens mij helemaal niet zo leuk, maar ik als kind genoot ervan.

Het kan natuurlijk ook zijn dat ik opruimen toen al leuk vond en dat ik er daarom een goede herinnering aan heb. Dat vind ik moeilijk te achterhalen. Maar als ik het toen al leuk vond, dan moet dat ook ergens door komen. Ik kan me bijvoorbeeld niet herinneren dat ik naar mijn kamer werd gestuurd omdat ik ‘moest’ opruimen. Zo heb ik het nooit ervaren, ik werd ook nooit op die manier gestraft. Opruimen hoorde er gewoon bij. Afwassen, ja dat was een taak die mijn zusje en ik moesten delen. Nu heb ik een afwasmachine.

Nou is het natuurlijk niet zo dat zo’n vroege ervaring je hele leven hoeft te bepalen. Je kunt dat best veranderen en zo'n hekel heb ik nou ook weer niet aan afwassen. Maar veranderen lukt pas als je weet dat je een hekel hebt aan opruimen omdat je er vroeger mee gestraft werd of omdat je een andere negatieve herinnering hebt. Ga dus eens na wat er bij jou is ingeprent over opruimen en of dat iets te maken heeft met je huidige ideeën en gevoelens over opruimen. Wie weet is het tijd voor een ander beeld of een ander verhaal dat je jezelf vertelt, zodat je net als ik een positief gevoel kunt hebben bij opruimen.

Geen opmerkingen: