Terugkijken

Het is bijna december en de neiging om terug te kijken wordt met de dag sterker. Niks mis mee om deze tijd van het jaar, vind ik altijd. Ik probeer dat altijd wel op een positieve manier te doen. Natuurlijk, de nare dingen mogen ook aandacht hebben, ik negeer ze zeker niet.

Maar waar ik altijd veel aan heb is een lijst van successen van het afgelopen jaar, de dingen die wel goed zijn gegaan. Ik zet er altijd minstens 50 op de lijst. Dat lijkt veel, maar als je eenmaal bezig bent dan heb je er zo 50 of meer. Je hebt successen in je privéleven, zakelijk, sociaal. Maar je privéleven bestaat ook weer uit meerdere onderdelen: relatie, familie, schoonfamilie, eventuele kinderen. Alles wat je dit jaar positief hebt bijgedragen aan je relatie is een succes. Zakelijk kun je ook heel wat onderwerpen bedenken: welke projecten heb je afgerond? Welke zakelijke relaties heb je gelegd? Heb je een rapport geschreven of een idee gelanceerd? Een workshop georganiseerd? De mogelijkheden zijn eindeloos.

Het fijne van een lijst met successen is dat je er door in een positieve stemming komt. En daardoor wordt het ook veel eenvoudiger om voor het komende jaar positieve doelen te formuleren. Ik ga er het komende weekeinde maar eens lekker voor zitten.

In beweging komen

Vandaag had ik zo'n dag dat ik eigenlijk nergens zin in had. Het was een drukke week, ik was vier avonden naar het cabaretfestival Cameretten en vrijdag en zaterdag lag ik zo laat in bed dat het weer vroeg was.

Dus vandaag eerst uitgeslapen en daarna nergens zin in. En dan is het ook nog zo'n regenachtige zondag waarop het om vier uur 's middags al donker wordt.

Je kunt 2 dingen doen: er aan toe geven en lekker niks uitvoeren, een beetje voor de tv hangen, misschien een stukje in de krant lezen of in een tijdschrift.

De andere optie is om jezelf uit de sloomheid te trekken en gewoon iets te gaan doen. Het is altijd al lastig om in beweging te komen, maar als je zo brak bent is dat extra lastig. Het kost gewoon veel energie om jezelf uit de onbeweeglijkheid te sleuren. Maar aan het eind van de dag heb ik het toch gedaan en ben ik nog even aan het werk gegaan, heb ik wat spullen afgehandeld en opgeborgen. En natuurlijk voel ik me nu een stuk beter, want zo gaat het altijd. Jezelf omhoog sleuren gaat gepaard met een hoop weerstand, maar als je het eenmaal gedaan hebt, dan geeft dat altijd een beter gevoel dan op de bank blijven hangen.

Opgeruimde cadeaus

Cadeaus geven is één van de leukste dingen die er zijn. Maar ik vind het ook altijd wel weer jammer als ik mensen iets geef wat ze nergens kwijt kunnen. Een goed middel hiertegen is om iets te geven dat geen ruimte inneemt: een bon om samen naar de bioscoop te gaan of uit eten, een bon voor de schoonheidspecialiste of een proefles koken of yoga.

Nog leuker is het als je iemand ook nog ruimte kunt besparen, bijvoorbeeld met een abonnement op de bibliotheek. Je moet natuurlijk wel een beetje het idee hebben dat diegene dat ook echt leuk vindt. Het voordeel is dat je zoiets makkelijk in elke surprise kunt verwerken en in je gedicht kun je heel simpel ingaan op de verzamelwoede van degene die het cadeau krijgt. Of je gaat in op de ruimte die je er mee bespaart.

Ook handig is het om iets te geven waarvan je zeker weet dat het wordt opgebruikt. Het juiste geurtje of iets lekkers (voor in bad of om op te eten) doen het altijd goed.

En als u dat krijgt: gewoon gebruiken en niet laten liggen, omdat het zo mooi of duur is.

Vertraging

Ik had me voorgenomen om nooit over de NS te schrijven, want wat valt er nog over te zeggen? Als je met de trein gaat, dan heb je soms vertraging, zoals je met de auto soms in de file staat. En als ik mijn collega's hoor, dan zijn er heel wat meer files dan treinvertragingen.

Vooruit, één keer dan schrijf ik er over in mijn blog.
Gisteren was het weer zo ver. Ik was al laat, want ik had wat langer doorgewerkt, we zouden even snel iets gaan eten bij het station van Rotterdam. Maar daar kwam het niet van, want bij Amersfoort kon ik niet verder richting Rotterdam. Wisselstoring. In dit geval kan ik dan via Schiphol, dat kost me normaal gesproken een half uur extra.

Wat doe je dan? In dit geval kon ik me er snel bij neerleggen gelukkig. De eetplannen moesten wel gewijzigd, toen weer niet en toen toch weer wel. Lang leve sms.

Wat ik maar wil zeggen is: probeer in dit soort gevallen kalm te blijven en verspil geen energie aan dingen die je toch niet kunt veranderen. Wees flexibel: pas je plannen aan de omstandigheden aan. En zorg dat je genoeg te lezen bij je hebt in de trein.

Praktisch dromen

Gisteren was ik bij een workshop van Steve Core, een coach en trainer. Het ging over dromen. Niet dromen die je 's nachts hebt, maar dromen over de toekomst. In deze tijd van het jaar is dat een prima bezigheid.

De workshop begon er mee dat je successen ging opschrijven. Daardoor kom je al in een positieve stemming. Vervolgens gingen we die successen ook nog aan elkaar vertellen. Nog meer positieve energie. En in die stemming gingen we ons voorstellen hoe het er over 2 jaar uit zou kunnen zien. In dit geval ging het over ons bedrijf, maar het kan natuurlijk over van alles gaan. Als je zo optimistisch bent, dan ga je vanzelf ook optimistische doelen stellen en krijg je er helemaal zin in. Aan het eind van de workshop gingen we er acties bij bedenken: wat ga je voor de Kerst doen om je doelen te bereiken. Zo maak je het meteen heel concreet. Praktisch dromen, zeg maar.

Inspirerend, ik kan het iedereen aanraden om er eens voor te gaan zitten en de successen van het afgelopen jaar op te schrijven, werk, privé, maakt niet uit. Dat zijn er echt meer dan je denkt. Het is goed om je eens te realiseren wat je allemaal wel bereikt hebt in plaats van wat niet. Vanuit je successen kun je dan heel makkelijk de stap maken naar doelen voor het komende jaar, die aansluiten op die successen. Aanrader.

Kerstplanning (2)

Ik had al verteld dat we het eten geregeld hebben en dat we ook weten wanneer we bij wie zijn. Dat is al heel wat.

Het volgende item: cadeaus. Geven we wel of niet cadeaus en hoeveel gaan we er aan uitgeven? Mijn vriend en ik hebben eigenlijk de afspraak dat we geen cadeaus geven, tenzij we echt iets origineels weten. Maar we weten ook dat de kans groot is dat onze familie wel met iets komt aanzetten als we niets afspreken. Dat is dus de eerste actie: overleggen hoe we het gaan doen. En dan is het zaak om iets te gaan bedenken. In elk geval maar eens rondkijken, voordat het echt druk wordt in de winkels.

Denken als een opgeruimd persoon (2)

Vorige week schreef ik dat ik als opgeruimd persoon een interne motivatie heb om op te ruimen en daardoor voelt het niet als moeten.



Wat mij ook enorm helpt is dat ik opruimen niet zie als iets wat losstaat van andere activiteiten. Als ik een activiteit doe, dan ruim ik daarna mijn spullen op, anders is de activiteit niet afgerond. Dus als ik ga strijken dan ruim ik daarna de strijkplank op en later (als hij is afgekoeld) de stijkbout. Als ik de post openmaak dan gooi gelijk bij het oud papier wat er weg kan en de rest leg ik op de plek waar ik het af ga handelen. Als ik gewassen heb dan vouw ik meteen de was op en leg ik in de kast wat in de kast hoort.



Zoals een ober alleen maar nieuw eten kan serveren als hij eerst de tafel heeft afgeruimd, zo begin ik alleen aan iets nieuws als ik de spullen van de vorige activiteit heb weggeborgen. Daar denk ik niet eens over na.



Als je dat niet vanzelf doet, dan moet je er natuurlijk wel over na denken. Maar het is iets wat je kunt leren. Waarschijnlijk heeft iedereen wel een bepaalde situatie waarin je het al wel doet, zoals de tafel afruimen of je tanden poetsen. Dan kan het ook in andere situaties.

Vooruit denken

De komende dagen ben ik behoorlijk druk en veel van huis. Gelukkig heb ik vandaag nog om wat dingen voorbereiden. Dat betekent in dit geval: drie workshops voorbereiden en zorgen dat daarvoor alles klaar staat, mijn tas klaarzetten voor de treinreis van morgen en vooraf bedenken wat ik aan ga trekken tot en met woensdag.

Verder zorgen dat ik iets te eten heb voor de komende dagen. Normaal bereid ik ook wel dingen voor, maar meestal doe ik dat 's avonds voor de volgende dag. Nu is het handig om 3 dagen vooruit te denken. Dat kost even wat tijd, maar als het goed is lopen de komende dagen daardoor een stuk soepeler. Als ik laat thuis kom, dan wil ik zo snel mogelijk gaan slapen en niet nog eens spullen klaar gaan zetten voor de volgende dag. Zo maak ik het mezelf zo gemakkelijk mogelijk in drukke tijden.

Meer doen door niets te doen

Gisteren schreef ik dat ik vandaag niets wilde gaan doen. En gevoelsmatig heb ik dat ook gedaan. Maar ik heb daardoor juist van alles gedaan: een hele stapel strijkgoed weggewerkt en mijn kranten- en tijdschriftenmand doorgelopen (resultaat: ongeveer 10 kilo oud papier). Daarnaast nog wat kleine acties die al heel lang op mijn lijst stonden, zoals een dvd die ik wilde opsturen en foto's back uppen.

Soms werkt het zo: als je de druk er af haalt en gewoon kijkt wat er gebeurt, zonder actielijst, zonder dat je je iets hebt voorgenomen, dan doe je juist al die dingen die waren blijven liggen. Gewoon omdat het niet hoeft.

Verwendag

Het gaat steeds beter met mijn bedrijf. Dat is natuurlijk fijn. Maar het betekent ook dat ik veel aan het werk ben. Werk dat niet echt voelt als werk, maar toch (ik vind het namelijk erg leuk, daarom ben ik er ook aan begonnen).

Met een eigen bedrijf moet je erg oppassen dat je niet altijd aan het werk bent. Soms moet je even heel bewust tijd voor jezelf inbouwen. En dus heb ik vandaag iets nieuws gekocht om aan te trekken en het nieuwe boek van één van mijn favoriete schrijvers (Terry Pratchett). Verder gaan we lekker uit eten vandaag. En ik maak dit blogje nog even af, maar daarna doe ik niks meer, misschien wel het hele weekend niet. Heerlijk.

In Holland staat een huis

Soms verbaas ik me er over hoe snel ons dagelijks leven eigenlijk veranderd is. Laatst was ik bij iemand die allemaal winkelinventaris had verzameld. Het meeste was van net na de oorlog. Toen had je nog heel veel kleine winkeliers. Een beetje dorp had wel 40 bakkers. Die bakten brood, maar ze hadden bijvoorbeeld ook varkens, die kregen het brood wat overbleef. En ze kwamen natuurlijk allemaal dat brood thuis bezorgen.Dat zou nu niet meer kunnen, 40 bakkers in een dorp. Daarvoor eten we niet genoeg brood. Thuisbezorgen kan trouwens ook niet meer, want de meeste mensen zijn niet thuis.

Het begrip huisvrouw bestaat ook nog niet zo heel lang, eigenlijk. Aan het begin van de twintigste eeuw had je nog dienstboden. Mijn oma, geboren in de jaren twintig van de vorige eeuw, heeft nog zo’n betrekking gehad. Meteen na de lagere school kwamen meisjes in dienst van een huishouden van stand. Toen bedienden meer rechten kregen en de inkomensverschillen kleiner werden, verdween ook het meeste huishoudelijk personeel. Vrouwen gingen de taken in het huishouden zelf doen. Dat kon ook omdat de huizen kleiner werden en makkelijker schoon te houden waren.

Door de introductie van apparaten, zoals de stofzuiger werd dit nog eenvoudiger.Ingrid van der Vlis schreef er een vermakelijk boekje over: In Hollang staat een huis. Met mooie foto’s uit een niet zo heel ver verleden, waarin het huishouden het domein van de vrouw was en de man het geld verdiende. Korte teksten vertellen het verhaal van honderd jaar huishoudelijk werk, maar het is toch vooral een kijkboek. En daardoor erg leuk om cadeau te geven (In Holland staat een huis, Uitgeverij Scriptum, ISBN 978 90 5594 544 3)

Denken als een opgeruimd persoon (1)

Een tijdje geleden las ik een artikel in Psychologie Magazine over een methode om af te vallen. De methode was Amerikaans, dus je moest overal briefjes ophangen met de regels die je moest volgen. Eén van de uitgangspunten was dat je moest leren denken als een slank persoon.

Sindsdien vraag ik me af of dat ook zou werken met opruimen. Denkt een opgeruimd iemand anders dan een niet-opgeruimd iemand? En wat is dan het verschil.

Ik denk zeker dat het uitmaakt hoe je over opruimen denkt. Dus in deze en volgende postings probeer ik op een rijtje te zetten hoe een opgeruimd persoon denkt. Ik ben er zelf één, dus het lijkt makkelijk. En door mijn vak weet ik een beetje hoe een niet-georganiseerd iemand denkt.

Als eerste denk ik dat een opgeruimd persoon anders staat tegenover opruimen. Ik hoor vaak van klanten dat ze het idee hebben dat ze moeten opruimen. Omdat de buitenwereld het verwacht of omdat ze vinden dat het moet. En dat hebben ze dan vaak weer van huis uit meegekregen.

Het is niet zo dat ik het altijd heel erg leuk vind om op te ruimen. Maar ik heb geen last van weerstand. Ik zie het niet als iets wat moet, maar als iets wat er nou eenmaal is. Ik accepteer het dus gewoon. En dat is op een slechte dag.

Op een goeie dag dan vind ik het echt leuk om orde te scheppen en om dingen weg te doen, zodat ik weer ruimte krijg. Op goeie en op slechte dagen zie ik altijd het voordeel van opgeruimd zijn. Die voordelen vind ik zo groot, dat ik het opruimen ook graag doe. Ik heb dus een interne motivatie om op te ruimen, ik wil het zelf en ik heb niet het gevoel dat het van iemand buiten mij moet.

Willen in plaats van moeten, dat is in elk geval wat helpt om te denken als een opgeruimd persoon.

Kerstplanning

Ja, het lijkt nog ver weg. Misschien slaat de stress al toe als je dit bericht alleen al leest. Maar het is echt niet te vroeg om te plannen voor de kerst. Natuurlijk hoef je nog geen details te weten, maar het is wel handig om globaal te weten wat je gaat doen.

Wij zijn er uit, gelukkig. Eén dag bij mijn ouders eten en de andere dag uit eten met de andere kant van de familie. Maar dan ben je er nog niet, als je uit eten wilt, dan is het zaak om tijdig te reserveren, anders is het restaurant van je keuze misschien al vol. Dus begon de zoektocht naar een leuk restaurant, dat ook nog open is met Kerst.

Want dat blijkt dus niet zo vanzelfsprekend. De eerste paar restaurants die we belden bleken dicht te zijn. Het derde bood een menu dat naar onze smaak iets te uitgebreid was. Uiteindelijk hebben we iets gevonden en gereserveerd. Dat is dus alvast geregeld.

Tweerichtingsverkeer

Gisteren mocht ik, samen met Marcel mijn workshop Opruimen in gedachten geven. Een workshop geven vraagt concentratie en het helpt bij mij vooral als ik heel erg in het moment ben. Dan gaat het het beste. Gisteren was ik zo in het moment dat ik helemaal vergeten ben om foto's te maken, terwijl ik het toestel klaar had staan. Maar datgene wat er gebeurde had mijn volledige aandacht en het fototoestel is dan helemaal vergeten.

Hoewel het concentratie vraagt, is het niet vermoeiend. Voordat ik zelf workshops gaf, geloofde ik dat nooit, maar als het goed gaat is het tweerichtingsverkeer. Dan krijg ik ook heel veel energie terug van de deelnemers. Een mooi proces is dat.

Bloembollen

Het is alweer ruimschoots laat, maar we zijn eindelijk begonnen om ons balkon aan de winter aan te passen. Dat betekent in ons geval dat we de eenjarige planten uit de bakken halen, die bakken opnieuw vullen met aarde en bloembollen voor de lente.

Leeg halen geen probleem. Geen leuk werk, maar als je even bezig bent ook wel weer zo gedaan. Zo groot is dat balkon nou ook weer niet.

Maar het vullen hadden we niet goed voorbereid. We hadden geen tuinaarde en geen bloembollen. Dus moesten we omrijden om tuinaarde te gaan kopen. En het kwam natuurlijk ook helemaal niet goed uit dat we dat nu moesten doen.
En omdat we zo laat zijn, waren er bijna geen bloembollen meer te krijgen.

Dus nu heb ik een taak in outlook gezet voor september 2008: aarde en bloembollen halen. Als we dan het balkon winterklaar willen maken, dan hebben we tenminste de spullen in huis.