Een verhaal over berenhuiden

Nooit de huid verkopen, voordat de beer geschoten is, zo luidt het gezegde. Het lijkt wel alsof veel mensen alleen het eerste deel van dit gezegde hebben onthouden: de huid blijft gewoon in huis. Ook als ze al tien beren hebben geschoten, houden ze nog vast aan die eerste huid die ze geschoten hebben. Het was tenslotte de eerste!

En dat kan toch niet de bedoeling zijn. Want als die beer dan eenmaal geschoten is, dan is het toch wel handig om er wat aan te verdienen, anders is de moeite voor niks geweest. En hoeveel huiden wil je eigenlijk in je huis hebben liggen? Nou vooruit, bewaar er één voor slechte tijden, als appeltje voor de dorst en één om zelf lekker warm onder te liggen. Maar meer heb je niet nodig en gebruik je ook niet.

Omdat je die huid nou toevallig zelf geschoten hebt, hoef je ‘m nog niet tot in de eeuwigheid te bewaren. En ook huiden die je hebt gekregen van je vrienden of je oma, mag je best doorgeven. Als ze allemaal in een hoekje op een stapel liggen, komt de mot er maar in en dat was toch ook niet wat je oma wilde, ze was er zelf altijd zo zuinig op. Dan kun je beter iemand anders een plezier doen met die huid.

Zelf kun je een foto als herinnering houden van elke huid die je hebt geschoten of gekregen. Schrijf er iets bij en zo hou je een mooi compact overzicht van al je huiden. Tegelijkertijd breng je ze weer in roulatie en doen ze waar ze voor bedoeld zijn: mensen warm houden.

Doelen zijn lastig, vooral als je ze haalt

De afgelopen vijf jaar was ik druk bezig om mijn doel van een eigen bedrijf te verwezenlijken. Eerst deed ik dat deels in loondienst en vanaf 2008 ben ik fulltime ondernemer. Mijn omzet was nog niet meteen je-dat, dus dat kostte een hoop werk. Maar mijn doel was helder, ik wist wat ik wilde.

Zodra ik full time ondernemer werd, kon ik ook gaan werken aan de verwezenlijking van een ander doel. Eigenlijk een lang gekoesterde droom: een boek schrijven. En ook dat is nu verwezenlijkt, het boek is geschreven en wordt op dit moment gedrukt.

Dat wil niet zeggen dat ik zonder bezigheden ben. Integendeel: mijn bedrijf vraagt natuurlijk nog steeds aandacht, ik heb klanten, administratie en ik wil zorgen dat ik ook bij nieuwe klanten in beeld kom en blijf. Genoeg te doen.

Maar het is allemaal voortzetting van mijn eerdere bezigheden. Het doel is in feite bereikt, nu ben ik het aan het uitbreiden en voortzetten. Dat is allemaal belangrijk en leuk, maar niets nieuws.

Ik voel me een beetje verloren. Bijna vijf jaar lang heb ik me gefocust op die doelen. En nu ben ik er opeens. Ik zit een beetje verbaasd om me heen te kijken. Wat nu?

Zou dat de reden zijn dat veel mensen er maar niet aan beginnen om hun doelen en hun dromen te verwezenlijken? Wat als je ze haalt? Dan ben je toch maar mooi je droom kwijt, die is namelijk werkelijkheid geworden. Maar dat betekent ondertussen wel dat je niks meer te dromen hebt.

Maar is dat zo? Ik heb de afgelopen jaren twee dromen waar gemaakt en daar ben ik ongelooflijk trots op. Ik heb allerlei weerstanden in mezelf en de buitenwereld overwonnen en ik heb het toch maar mooi gedaan.

Dat betekent niet dat ik nu geen dromen meer heb. Mijn nieuwe zakelijke dromen zijn alleen groter dan de oude: een eigen kantoor en trainingsruimte, bijvoorbeeld. Of een eigen tijdschrift. En dan hebben we het weer over hele nieuwe weerstanden die ik te overwinnen heb.

Ik weet op dit moment nog niet eens zeker of ik een zakelijke droom ga verwezenlijken. Misschien ga ik wel het Pieterpad wandelen, alle postzegels van Nederland verzamelen (ik heb nog ergens een paar boeken met postzegels liggen) of het volledige werk van W.F. Hermans lezen.

Ik sta dus opnieuw voor een keuze: dromen genoeg, maar welke ga ik waarmaken? Wat wil ik nu toevoegen aan de wereld? Welke stap durf ik te zetten? Voorlopig ben ik vooral aan het opruimen: alles wat niet meer bij me past, gaat de deur uit. De oud papierbak loopt over en de papiervernietiger maakt overuren. Ik maak ruimte, ik weet alleen nog niet waarvoor. Spannend!

Kon ik maar opnieuw beginnen!

Die verzuchting hoor ik vaak van mensen die willen opruimen: als ik maar helemaal opnieuw kon beginnen, in een ander huis, dan zou het wel goed komen! Desnoods in een nieuwe werkkamer, lekker rustig met niets er in.

Vooral vlak na de vakantie, kun je dat gevoel hebben. Je bent net weg geweest en je hebt je een aantal weken prima gered zonder al die spullen in je huis. Het lijkt je heerlijk om altijd zo licht te leven.

Ergens weet je wel dat je jezelf voor de gek houdt: ook een leeg huis of een lege kamer is binnen de kortste keren weer vol. Het idee is zo aantrekkelijk, omdat het lijkt alsof je al je huidige problemen kwijt bent als je opnieuw begint. En als je verhuist, dan moet je wel al je spullen door je handen laten gaan, dus dan kun je gelijk beslissen wat je er mee wilt. Of je haalt alleen uit de dozen wat je nodig hebt en de rest doe je gewoon weg.

Ook als je zou verhuizen blijven je problemen hetzelfde: als je nu niet kunt kiezen, dan vind je dat in een nieuw huis nog net zo moeilijk. Als je het nu moeilijk vindt om spullen weg te doen, dan wordt dan niet makkelijker als je ze verhuist.

Het goede nieuws is: je kunt wel een beetje doen alsof je verhuist. Niet voor al je spullen, maar wel voor een paar. Maak bijvoorbeeld een lade leeg en vraag je af wat je er in zou doen als je je keuken of je bureau opnieuw in zou richten. Stop die spullen er in. De rest van de spullen kun je in een doos stoppen. Zet die ergens in de buurt. Als je de komende dagen iets nodig hebt uit die doos, dan pak je het er uit. Blijkbaar is dat een voorwerp dat je echt gebruikt.

Na een maand zet je de doos verder weg, bijvoorbeeld in de schuur of op zolder. En na 3 tot 6 maanden doe je alles weg wat nog in de doos zit. Blijkbaar zijn dat spullen die je maar heel zelden gebruikt. Zonde om die ruimte in te laten nemen.

Door de spullen in een doos te stoppen en later die doos verder weg te zetten, maak je het jezelf makkelijker om de spullen weg te doen: je neemt namelijk al een beetje afstand door de doos in de schuur of op zolder te zetten. En de stap om de spullen ook echt weg te doen is dan kleiner geworden.

Dit werkt natuurlijk alleen op kleine schaal, anders komt je huis vol dozen te staan. Voor herinneringen en administratie is het ook minder geschikt. En vergeet niet om in je agenda te zetten dat je de doos na 3 maanden weg doet, anders loopt je schuur of je zolder vol met dozen.

Maar voor die rommellade in de keuken of je bureau, voor tijdschriften en knutselmateriaal kan het juist weer heel goed werken: verhuizen in je eigen huis, als het ware.