Misschien denk je bij schrijven of knutselen eerder aan meer dan aan minder spullen. Toch kan het je helpen om overzicht te krijgen. Ter illustratie het verhaal van Marleen en Tim en hun ‘spullenboek’.
Marleen is een actieve moeder van drie jonge kinderen, de oudste is zeven. Ze heeft in de loop van de jaren een heleboel spullen verzameld voor creatieve hobby’s: schilderspullen, kaligrafeerpennen, stofjes, papier, etc. Het komt er maar zelden van en eigenlijk zou ze al die spullen wel weg willen doen. Het neemt een hoop ruimte in en nu ze drie kinderen hebben is die ruimte er eigenlijk helemaal niet meer. Toen ze nog geen kinderen hadden heeft Marleen als copywriter gewerkt, zij houdt van mooi vormgegeven beelden.
Daarnaast staan er op zolder en in diverse kamers meubelen van haar schoonouders die zijn overleden en van haar eigen ouders die kleiner zijn gaan wonen. Ook heeft ze nog spullen geërfd van een overleden tante. Het lijkt wel of al die dingen altijd bij haar terecht komen.
Haar man Tim werkt als leraar en heeft een studeerkamer die overvol is. Daarnaast bewaart hij ook nog allerlei lesmateriaal op zolder. Tim houdt verder erg van koken, waardoor de keuken vol staat met pannen (en de gangkast) en zijn verzameling kookboeken in de woonkamer staat. En oh ja, tussendoor doet Marleen onderzoek voor een boek dat ze wil schrijven. Ook daarvoor liggen veel papieren in huis. En dan hebben we het nog niet eens gehad over het kinderspeelgoed, - tekeningen en –kleertjes.
Kortom, Marleen en Tim zijn de draad kwijt. Zoveel spullen in huis, kan gewoon niet, het huis puilt uit. Maar alles lijkt even belangrijk en ze weten niet hoe ze moeten kiezen.
Als ik bij ze aan de keukentafel zit dan vertellen ze met veel enthousiasme over hun projecten en met veel gevoel over de familiestukken die ze in huis hebben. Ik merk duidelijk dat het niet zomaar spullen zijn die ze hebben.
Ik vraag ze om hun huis, alles wat er in zit en de verhalen daarbij vorm te geven met tekst en beeld. Dat kan in een collage, een fotoreportage, een verhaal, een mindmap, een film of een diavoorstelling, wat ze maar willen. Marleen en Tim vinden dit een merkwaardige opdracht, niet echt wat ze verwacht hadden van een organizer. Maar het spreekt ze toch ook wel aan, ze beginnen meteen te brainstormen en allerlei ideeën uit te wisselen.
Als ik twee weken later weer bij ze ben, dan hebben ze een soort album gemaakt met collages en verhalen. Elke kamer heeft zijn eigen beeld en zijn eigen verhaal. Het is echt prachtig en ze vonden het ook nog eens heel leuk om aan te werken.
Tot hun eigen verbazing zijn ze tijdens het schilderen, plakken, fotograferen en schrijven al begonnen om spullen de deur uit te doen. Een deel van de meubelen van familieleden is van zolder verdwenen. Een paar mooie stukken hebben ze een plek in hun huis gegeven. Marleen heeft een groot deel van haar hobbyspullen losgelaten, behalve datgene wat ze voor het album heeft gebruikt.
Ze zijn nog niet klaar, maar Tim heeft al wel besloten zijn archief op school te gaan bewaren en de meeste kookboeken op zolder te bewaren, daar is nu ook ruimte voor. Uiteraard blijven de veelgebruikte kookboeken beneden.
Door het verhaal van hun spullen te vertellen in woorden en beelden konden Marleen en Tim afstand nemen van de spullen. Bovendien ontstond als vanzelf structuur in het geheel. Je kunt namelijk geen verhaal vertellen zonder structuur, zelfs als je dat met een collage doet. Ze kregen daardoor meer oog voor wat ze belangrijk vinden (een fijn huis voor hun gezin).
Hun herinneringen zijn nu vastgelegd in het ‘spullenalbum’, zoals ze het zelf noemen. Daarom is het minder belangrijk om alles te bewaren en kunnen ze een keuze maken. Marleen kon al haar creativiteit kwijt in het project en hoefde dus geen ongebruikte creatieve spullen meer te bewaren.
Zo kan schrijven of knutselen je een hoop plezier opleveren, maar ook een opgeruimder leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten