Je kunt pas vooruit als je weet waar je staat
Momenteel weet ik het even niet. Ik ben nu ruim 5 jaar professional organizer. Ik heb veel workshops gegeven, klanten geholpen, een boek geschreven. En nu ben ik in verwarring. Niet dat ik organizing niet leuk meer vindt, dat is het niet.
In de jaren dat ik bezig ben met organizing heb ik me ontwikkeld van een organizer met praktische tips, naar iemand die van binnen en van buiten opruimt. Het woord opgeruimd in mijn bedrijfsnaam heeft steeds meer een dubbele betekenis gekregen: een opgeruimde omgeving en een opgeruimde stemming.
Momenteel noem ik me daarom life-organizer, omdat het meestal over veel meer gaat dan alleen over de spullen. Ik ben er van overtuigd dat de combinatie van organizing van binnen en van buiten het meeste effect heeft op je opgeruimde leven en dat je alleen op die manier blijvend opgeruimd kunt zijn.
Eigenlijk ben ik al een beetje zoekende sinds mijn boek Opgeruimd leven in je huis is uitgekomen. Daarmee werd een grote droom van mij werkelijkheid. En dat is geweldig, kan ik je vertellen.
Tegelijkertijd heeft het me ook een beetje doelloos achtergelaten. Ik had 'opeens' geen droom meer om na te jagen. Wat nu? Eerst was dat nog niet zo erg, ik genoot van het boek en alles wat ermee gebeurde. En dat doe ik nog steeds. Maar na een jaar genieten, wil je ook wel weer eens een stapje verder gaan.
Ik begin nu het donderbruine vermoeden te krijgen dat die stap er aan zit te komen. De laatste tijd neemt de onrust in mij namelijk toe en daarmee ook de chaos in mijn hoofd. Ideeën en mogelijkheden buitelen over elkaar heen, maar tegelijkertijd heb ik nog geen idee wat er uit gaat komen.
Niet weten maakt altijd onzeker. Ik weet dat deze fase erbij hoort, maar dat maakt het nog niet leuk. Het liefste wil ik zo snel mogelijk weten wat ik ga doen, wat ik ga veranderen, dan kan ik tenminste gericht aan de slag. Maar zover ben ik nog niet.
Als ik me onzeker voel en niet weet wat ik moet doen, ga ik altijd instinctief opruimen. Ik haal mijn boekenkast half leeg en doe een hoop boeken weg. Ik ruim oude dagboeken en oude schoolspullen op. Oude computers en de bijbehorende software en snoeren gaan de deur uit.
Hoe dat me verder helpt?
In elk geval word ik er minder gefrustreerd door. Lekker mijn kasten leeghalen helpt me van een hoop overtollige energie af, die ik even niet kwijt kan. En het is iets waarvan ik meteen het resultaat zie. Dat resultaat maakt dat ik me beter voel en dat ik het gevoel krijg dat ik toch nog een beetje controle heb.
Het geeft me tegelijkertijd de kracht om de onzekerheid over mijn volgende stap aan te kunnen. Het brengt als het ware het evenwicht terug: ik kan loslaten dat ik moet weten wat ik ga doen, omdat ik wel iets kan doen aan mijn omgeving.
Bovendien maak ik letterlijk en figuurlijk ruimte. Ruimte in mijn kasten, doordat er lege planken ontstaan. En ruimte in mijn hoofd, omdat allerlei oude ballast overboord gooi. Dingen van vroeger die niet meer bij me horen, doe ik nu ook echt weg. Daardoor ontstaat ruimte voor iets nieuws. Ik weet nog wel niet wat dat wordt, maar in elk geval ben ik klaar om het te ontvangen.
En misschien is het wel het allerbelangrijkste dat ik bepaal wat er nu bij me hoort. Welke spullen ondersteunen me in deze fase? Welke hebben een negatieve uitstraling voor me? Welke spullen kunnen weg, omdat ze bij activiteiten horen die ik zeker niet meer ga doen?
Welke periode kan ik nu echt afsluiten, waar ik dat eerder niet kon? Heel wat, zo blijkt uit de studiespullen die staan voor een deel van mijn eerdere carrière. En uit de dagboeken die weg mogen, die een groot deel van mijn jeugd beslaan.
Als je op een kaart wilt bepalen hoe je moet rijden om ergens te komen, dan zul je toch eerst moeten weten waar je bent, anders kun je onmogelijk de route bepalen. Zelfs als je weet waar je naartoe wilt, is het wel zo handig om je startpunt te kennen.
Ik weet dan nog wel niet precies waar ik heen ga, dankzij mijn opruimwoede weet ik wel weer precies waar ik nu sta. En dat is de beste uitgangspositie voor een nieuwe stap.
Ik hou jullie op de hoogte van mijn ontdekkingsreis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten