Je opgeruimde leven onder handbereik

De meeste mensen worden blij als ze denken aan een opgeruimd huis, ruimte, niet meer dat gevoel dat je nog zoveel moet, weten waar alles is en elk voorwerp makkelijk en snel op kunnen bergen.

Maar als je denkt aan wat je daar dan allemaal voor moet doen, dan ben je minder blij. Dat is zo'n enorme berg werk. Het gat tussen dat ideaal van een opgeruimd leven en je huidige leven is te groot. Dat haal je nooit.

Dus waarom zou je er aan beginnen? Je bent al vaak begonnen en dat is ook niet gelukt. Voor jou is het gewoon niet weggelegd. Je hebt niet de wilskracht en de discipline om dat voor elkaar te krijgen.

Dat is wat er gebeurt als je van je ideaal uitgaat: het is een mooi beeld, maar het lijkt onbereikbaar. Je probeert het maar niet eens meer.

Toch blijft het knagen. Je wilt namelijk wel een opgeruimder leven. En daar ligt ook je oplossing: opgeruimder zijn in plaats van aan een ideaal voldoen.

Misschien lijkt het ideaal onbereikbaar, maar hé, daar is het dan ook een ideaal voor. Die zijn wel vaker onbereikbaar. Dat wil niet zeggen dat je er niets mee moet doen.

Stel: je wilt moeder Teresa zijn. Dat vraagt veel van je: verhuizen naar India, non worden en je hele leven in armoede leven en aan de armen wijden. Dat is misschien een beetje veel.

Maar dat wil niet zeggen dat je niets kunt doen voor mensen die het minder goed hebben dan jij. Je kunt geld geven aan instanties die zich inzetten voor daklozen. Je kunt vrijwilliger worden. Je kunt vaker op bezoek gaan bij je eenzame buurvrouw of tante. Zo maak je toch de wereld een beetje beter en het is een stuk haalbaarder.

Zo hoef je met opruimen ook niet meteen moeder Teresa te zijn. Je hoeft dus niet te voldoen aan een ideaalbeeld. Maar je kunt wel iets doen om dichterbij dat ideaalbeeld te komen. Om vandaag opgeruimder te zijn dan gisteren. En morgen een beetje opgeruimder dan vandaag.

De vraag is dus niet: wat moet ik doen om helemaal opgeruimd te zijn? Daar maak je het veel te groot mee.

De vraag is: wat kan ik nu doen om opgeruimder te zijn? Hoe boek ik vooruitgang? Welke kleine stap kan ik nu al zetten om mijn spullen beter te organiseren? Welk voorwerp kan ik loslaten, zodat ik in elk geval 1 ding minder heb om te onderhouden?

Ik zeg niet dat je je ideaal op moet geven. Maar laat je niet door je ideaal verlammen. Weet dat het een ideaal is en dat je het misschien nooit bereikt.

Zelf heb ik een ideaalbeeld van 'de schrijver' die in een huisje zit en alleen maar schrijft. Lijkt me heerlijk. Wat ik dan even vergeet is dat ik helemaal niet zo eenkennig ben. Ik hou ook van film en theater. Ik wil ook lezen. En wat ik al helemaal vergeet is het praktische leven: je moet toch eten en boodschappen doen, rekeningen betalen en de was doen. Kortom, dat beeld zal nooit werkelijkheid worden.

Maar ik kan wel tijd inruimen om te schrijven, ik kan wel een online programma beginnen, met een wekelijkse mail om te schrijven. Ik kan dus wel dingen doen om dichter bij mijn ideaal te komen. En zo ervaar ik wel het gevoel dat bij mijn ideaal hoort. Soms, als ik aan het tikken ben, dan voel ik me even die ideale schrijver.

Zo werkt het ook bij jou. Het ideale beeld van je opgeruimde huis is misschien iets uit een tijdschrift: een leeg huis met nauwelijks spullen. Je stelt je voor dat je daar heerlijk rustig woont en dat je alle tijd hebt.

Ook bij jou zal het praktische leven van de was doen, rekeningen betalen en boodschappen doen er altijd tussen komen. Er zullen nieuwe stapeltjes kranten ontstaan, omdat dat nou eenmaal snel gebeurt. Er ligt misschien nog was die je nog in de kast moet leggen. Je kinderen zijn aan het spelen en daardoor liggen er spullen op de grond.

Maar dat geeft niet. Je kunt altijd iets doen om dichter bij je ideaal te komen. Je kunt de kranten wegdoen en de was opvouwen. Je kunt dat apparaat wegdoen, omdat je het nooit gebruikt. Je kunt een nieuwe gewoonte invoeren en voortaan wekelijks de folders meteen wegdoen.

Dat is het mooie: als je ideaal ver weg is, dan heb je genoeg mogelijkheden om het dichterbij te brengen. Stap voor stap. En wie weet hoe dicht bij je kunt komen.