Als het je dan gelukt is om te beginnen met opruimen, dan is het volgende probleem: hoe hou je het vol? Beginnen is één ding, maar om steeds weer een stap te blijven nemen, dat lijkt bijna nog lastiger.
Je vertelt jezelf dat je 'gewoon' gemotiveerd moet blijven. Je denkt aan je wens en je doelen, daar waar je het allemaal voor doet. Je houdt je energie op peil. En nog lukt het niet. Je hebt al snel helemaal geen zin meer.
De oplossing is misschien verrassend, maar wel simpel: geef het op.
Geef het op dat je zin moet hebben, dat je gemotiveerd moet zijn om iets te doen. Doe het gewoon.
Tenslotte is het al lastig genoeg om die dingen te doen die je je hebt voorgenomen. Als je ook nog eens gemotiveerd moet zijn, dan werp je eigenlijk een extra barrière op: je wilt niet alleen een bepaalde taak doen, je moet het ook nog eens leuk vinden.
In feite is dat een extra stap. Nu ga je eerst aan het werk om 'zin te maken'. Dat kost al enorm veel energie. Die energie had je ook kunnen gebruiken om de taak te doen.
Enthousiast worden en gemotiveerd zijn is namelijk nog niet zo eenvoudig. Denken aan je doelen of jezelf positief toespreken is meestal niet genoeg. Je bent dan bezig om je emoties te beheersen. Je mag jezelf niet onprettig voelen, je onderdrukt het gevoel dat je geen zin hebt. En dat probeer je te vervangen door een positief gevoel. Maar dat werkt dus niet. Je kunt een gevoel niet zo makkelijk sturen.
Het werkt dus veel beter als je het gevoel erkent en dat er gewoon laat zijn. Dus dan heb je geen zin. Oké, maar je had je voorgenomen om die stapel uit te zoeken, je hebt daar tijd voor gereserveerd. Dus begin je er gewoon aan door het eerste blaadje te pakken en te bedenken wat je daarmee gaat doen.
Je werkt dus met het gevoel in plaats van tegen het gevoel. Daardoor kun je je ontspannen. Het is prima om niet zo gemotiveerd te zijn. Geen punt. Als je maar wel aan de slag gaat.
Dat lukt nog beter als je even wat afstand neemt en in beweging komt. Dus loop even naar een andere kamer, haal diep adem en loop dan weer terug naar je stapel. Neem dan de eerste stap die je verder helpt.
Het is hetzelfde als voor het eerst van de hoge duikplank springen: als je wacht tot je het niet eng meer vindt, dan spring je nooit. Het gaat er om dat je het eng vindt en toch een keer springt.
Probeer dus niet jezelf te motiveren en wacht niet tot je zin hebt, maar waag de sprong en ruim op. En doe dat elke dag weer. Zo begin je en zo houd je het vol.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten