Ideale ruimte?

Het Ruimtelijk Planbureau heeft een rapport uit: De staat van de ruimte. Eerlijk gezegd wist ik niet dat we een planbureau hadden voor de ruimte. En uit het rapport blijkt ook eigenlijk wel een beetje dat er niet zo veel ruimtelijk gepland wordt.

En dan krijg je gekke dingen: over de inrichting van een winkelplein in het centrum wordt heel lang nagedacht en er wordt enorm veel geld aan besteed, kijk bijvoorbeeld naar het Eendrachtsplein in Rotterdam. Maar buiten de stad kan opeens alles en worden dus ook de meest lelijke dingen neergezet, zoals meubelboulevards en aanverwanten. Neem Alexandrium, puur functioneel en foeilelijk.

Op het platteland doen boeren hetzelfde: ze zetten kassen en varkensflats neer, maar als een particulier een huisje wil neerzetten of als een dorp wil uitbreiden, dan mag dat opeens niet. Terwijl stedelingen die naar het platteland trekken juist wel lekker gaan moestuinen en hobbykippen en -paarden gaan houden. En dat ziet er een stuk beter uit dan die kassen (hiermee jagen ze ongetwijfeld de boeren tegen zich in het harnas).

En dan hebben wij Nederlanders ook nog eens irreëele ideaalbeelden van dat platteland en van de verschillen tussen stad en platteland. Maar het platteland bestaat al bijna niet meer. En wegen zien we als een symbool van vrijheid, maar je kunt nog nauwelijks doorrijden. Van een weids uitzicht is ook al geen sprake meer, bijna overal kijk je aan tegen geluidsschermen en bedrijventerreinen.

Volgens het Ruimtelijk Planbureau moeten we dat ideaal maar eens loslaten en de werkeljkheid onder ogen zien. Ongerepte natuur bestaat niet, dus je hoeft ook niet heel veel geld uit te geven om landschap in de oorspronkelijke staat te brengen. Welke oorspronkelijke staat is dat? Boeren maken het landschap niet mooier, maar juist lelijker. En de scheiding tussen stad en land is grotendeels een illusie.

Ik denk dat er veel dingen in het rapport staan die de meeste mensen al weten, zoals vaak met dit soort rapporten. Maar misschien goed dat het nog eens op een rijtje wordt gezet. Verder lijkt het rapport mij vooral een pleidooi voor meer planning, die aansluit op de al bestaande ontwikkelingen. Voor een planbureau ook niet zo gek, natuurlijk om meer planning te willen. Dus beter nadenken over de randen van de stad en daar misschien ook eens iets bouwen wat om aan te zien is. Dat lijkt me een uitstekend idee.

Keuzestress

Het is blijkbaar een buzzword, keuzestress. Ik zag gisteren een beginnende cabaretière die het over keuzestress had. Ze wist niet meer welke tandpasta ze moest kopen en kocht ze daarom maar allemaal, voor de zekerheid.

Niet echt de oplossing, natuurlijk, maar als beeld wel grappig en ook begrijpelijk: zelfs voor zoiets simpels als tandpasta moet je tegenwoordig een heel onderzoek doen.

Oplossing? Blijf bij je bekende merk, waarvan je de smaak waardeert of kies voor één functie die je belangrijk vindt, bijvoorbeeld anit-bacteriële werking of versterking van het tandvlees. En laat je niet beïnvloeden door reclame of je omgeving. Echt slechte tandpasta is er eigenlijk niet, dus je kunt het ook nooit echt slecht doen. Laat dat een geruststelling zijn.

Herfst

Ik twijfel over mijn favoriete jaargetijde. Ik hou erg van de lente, vooral omdat dan alles weer tot leven komt. Maar de herfst is wel het mooiste jaargetijde. Nu zijn de kleuren geloof ik wel zo'n beetje op z'n hoogtepunt. Gisteren hebben we daar goed van genoten. Ook dat is opgeruimd: genieten van het moment en daar ook bewust tijd voor maken.

Laat

Te laat voor een verjaardag. Dom, dom! En je hebt nog wel zoveel mogelijkheden om jezelf er aan te herinneren: agenda, verjaardagskalender, mailprogramma en nog allerlei online services. Je kunt zelfs kaarten automatisch laten versturen. Maar nee hoor, ik doe dat allemaal niet. Ja, ik had het wel in mijn agenda gezet, maar de kaart niet op tijd geschreven en toen vond ik dat ik geen tijd had. Dan maar een ‘te laat’ kaartje gestuurd. Is tenslotte altijd nog beter dan niets laten horen.

Nieuwe schoenen

Nieuwe schoenen gekocht. Ik had van te voren bedacht dat ik korte laarsjes / hoge schoenen wilde, in het bruin en met een niet te hoge hak. Dit was één van die zeldzame dagen dat ik in de eerste winkel precies vond wat ik zocht. En ze zitten ook nog lekker.

Dan kun je natuurlijk doorgaan met zoeken, misschien is er ergens anders nog wel iets beters of iets wat net zo goed is, maar goedkoper. Maar als het over schoenen gaat, dan zit ik niet zo in elkaar. Deze voldoen precies aan de eisen die ik vooraf had gesteld. Meteen inpakken dus. Heerlijk

Tim Krabbé

Ik las een interview met Tim Krabbé over zijn nieuwe boek, Marte Jacobs.

Hij gaf aan dat hij twee computers heeft: een leuke computer, met internet en spelletjes en dergelijke en een serieuze computer. Op de serieuze computer schrijft hij alleen en verder doet hij niets. Een goede manier om te zorgen dat je niet afgeleid wordt.

Ook grappig dat hij op sommige vragen gewoon geen antwoord geeft, bijvoorbeeld over zijn broer Jeroen. Dat vind hij onbehoorlijk. Waar vind je dat nog?

Vuilniszak

Nooit leuk: de vuilniszak naar buiten. Ik woon in de stad en wij kennen geen gescheiden afvalinzameling. Dus hebben we nog gewoon een vuilnisbak. Gelijk de uitgebloeide bloemen weg en even de koelkast checken of er nog iets in ligt wat eigenlijk weg moet.

Opruimen met enneagram

Iemand wees me weer op het enneagram. Een model waar ik altijd een beetje moeite mee heb gehad. Negen menstypen is te veel om te onthouden en te weinig om iedereen onder te verdelen. Bovendien gaat het model uit van negatieve basisemeoties zoals angst en woede. Ook daar wordt ik niet erg blij van.

Maar toch..., als ik nu de negen typeringen weer eens doorlees dan herken ik wel dingen. Dingen van mezelf en van mensen die naar mijn workshops komen.

Neem De perfectionist. Iemand die prima zou moeten kunnen opruimen: houdt van structuren en orde scheppen. Die ziet dus prima hoe het moet. Alleen, de perfectionist doét het vaak niet. Want het kan toch niet perfect, er is niet genoeg tijd om het helemaal goed te doen, ik maak eerst nog maar een lijstje.

Ja, nu ik met de blik van organizer kijk naar de negen enneatypes herken ik veel. Misschien kan ik er toch iets mee. Ik denk dat ik zelf een type vijf ben, de waarnemer, met perfectionistische trekjes, dat wel. Dus zo'n model kan me heel goed helpen om dingen te strucureren en te begrijpen, want dat is wat de waarnemer wil. Ik ga er maar eens verder mee, misschien binnenkort in dit theater: opruimen met enneagrammen.

Elephantparade

Hier in Rotterdam staan nog tot begin november overal olifanten. Ze zijn door verschillende kunstenaars beschilderd en soms geadopteerd door bedrijven. Vandaag heb ik lekker door de stad gebanjerd en foto's gemaakt van die olifanten. Op 17 november worden ze geveild in Diergaarde Blijdorp en het geld gaat naar olifantenprojecten in Azië. Maar tot die tijd kunnen wij er van genieten.

Voor mij helemaal geweldig, want ik heb iets met olifanten. Ik weet niet precies waarom, maar de dieren fascineren me. Ik heb nog niet alle fanten van de parade gefotografeerd, dus de komende week ga ik nog eens op expeditie.

Meer info op http://www.elephantparade.nl/.

boodschappenritueel

Wij doen op donderdag altijd de boodschappen. Nou ja, eigenlijk doet mijn vriend het. Heerlijk is dat. Maar voordat die boodschappen gedaan kunnen worden, bespreken we eerst de komende week: wie is er wanneer thuis en wanneer eten we samen? Dan weten we wat voor maaltijden we nodig hebben. Vervolgens gaan we per dag bepalen wat we gaan eten. En dan maken we het bijbehorende boodschappenlijstje. Een heel ritueel dus. Maar het levert ook een hoop op: de rest van de week hoeven we er niet meer over na te denken (nou ja, meestal tot dinsdag, een hele week halen we meestal niet).

Slaap

Van zondag op maandag slaap ik vaak slecht. Ik denk dat het komt omdat ik uit mijn ritme ben geraakt in het weekend. Typisch geval van te laat naar bed en te laat opstaan. En nu moet ik opeens weer vroeg gaan slapen, omdat ik de volgende dag vroeg op moet. Daarvan raakt mijn bioritme in de war.

Daar komt nog bij dat ik van nature niet iemand ben die vroeg wil gaan slapen. Ik vermoed dat dat de omschakeling extra lastig maakt. Maar nu begrijp ik dat het niet uitmaakt of je goed of slecht slaapt, het gaat er vooral om hoelang je slaapt. En dat moet dan niet te kort en niet te lang zijn. Bij voorkeur niet korter dan zeven uur en niet langer dan acht uur. Dat mikt nogal nauw. Als je korter of langer slaapt dan heb je blijkbaar 20 procent meer kans om te overlijden.

Neurologen van de universiteit van Helsinki hebben hier over gepubliceerd in het tijdschrift Sleep van oktober. Op zich al geweldig dat er zo’n tijdschrift bestaat.

Voor de kans op overlijden maakt het dan wel niet uit of je goed of slecht slaapt, weinig slaap maakt je wel minder slim. Daar is Hiske van Duinen dan weer op gepromoveerd. En dat komt dan echt door het gebrek aan slaap. Koffie helpt wel .

Ik heb altijd begrepen dat je dood gaat als je niet slaapt. Maar als je dus te kort of te lang slaapt ga niet meteen dood, maar wel eerder. En als je een beetje wakker in je hoofd wilt zijn, dan moet je ook nog goed slapen. Dat wordt goed opletten de komende tijd om precies zeveneneenhalf uur te slapen. Waarschijnlijk maakt die gedachte me zo onrustig dat ik helemaal niet meer in slaap kom.

Interactie

Gisteravond mocht ik een workshop geven. Het blijft toch altijd mooi om te zien hoe de deelnemers elkaar kunnen helpen. Waar de één moeite mee heeft, daar heeft de ander een oplossing voor. Een mooie oplossing gehoord voor een weekmenu: als je het niet weet, volg dan Sonja Bakker, daar staan ook kant en klare menu's in. Ook handig als je niet hoeft af te vallen.

Ook een mooie manier om los te laten gehoord: tegen iemand vertellen wat een voorwerp voor je betekent, wat je er mee hebt meegemaakt. Daarna lukt het beter om het los te laten.

Dertien acties, twaalf te gaan

Nog steeds mooi weer en daar heb ik ook van genoten. Maar ook ben ik begonnen met de eerste actie van mijn actielijst voor de rest van het jaar. Ik maak tegenwoordig meestal een lijst voor ongeveer drie maanden vooruit. Daar staan niet alle lopende zaken op, maar de dingen voor de middellange termijn. Het is een lijst voor mijn bedrijf, dus er staan zaken op als workshops voorbereiden en nieuwe producten ontwikkelen. De huidige lijst loopt tot het einde van het jaar. Er staan een stuk of dertien acties op, dus als ik er grofweg elke week één doe, dan is de lijst afgewerkt met oudjaar. Vandaag de eerste actie gedaan, twaalf te gaan.

Indian summer

Vandaag nog weinig gemerkt van extra productiviteit. Het is gewoon veels te mooi weer. Eindelijk hebben we nog een stukje nazomer (je vraagt je af na welke zomer?). Dus vooral lekker op het balkon gezeten met krant en koffie. Daarna nog een stukje gewandeld en de herfstkleuren bewonderd. Soms moet je gewoon even alles laten liggen en genieten van het moment.

Suf

Gisteravond een feestje gehad, dat was nogal ver weg, 1.45 's nachts weer thuis. Ik kan dan nooit meteen slapen, dus ik lag pas rond 3.00 uur in bed. Gelukkig kon ik uitslapen. Alleen de glazenwasser dacht daar anders over. Die begon om 8.00 de ramen van de slaapkamer te lappen. We wonen hier nu bijna 5 jaar en die ramen zijn nog nooit gelapt. Uitgerekend deze ochtend moest dat gebeuren. Daarna nog maar een beetje geslapen.

Na zo'n korte nacht ben ik niet veel waard tegenwoordig. Vandaag dus het hoogstnoodzakelijke gedaan. Nou ja, een dagje niks doen is soms ook wel goed. Op het moment zelf merk je dat niet, zeker niet als je zo duf bent als ik nu ben. Maar vaak ben ik de dag of de dagen er na extra productief. Ik ben benieuwd of het dit keer ook zo gaat werken.

Waarom weggooien moeilijk is

Elke keer lukt het me weer niet om de stapels ongelezen kranten weg te doen. En een mooi tijdschrift wegdoen is nog lastiger, laat staan een boek. Ik weet natuurlijk dat het moet en ik doe het ook wel. Maar ik moet er altijd weer bewust moeite voor doen. Waarom is dat toch? Ik krijg er ook iets voor terug: een opgeruimd huis en een opgeruimd gevoel. Dat vind ik prettig. En als ik gewoon elke dag de krant weggooi of één keer per week de krantenbak opruim, dan is het helemaal niet veel werk.

Blijkbaar weegt de beloning (het opgeruimde gevoel) niet op tegen de inspanning die het kost. En dat kan dus niet de fysieke inspanning zijn, want die is niet erg groot, tenminste niet in eerste instantie. Als ik niets doe, wordt de inspanning steeds groter en maak ik het mezelf steeds moeilijker.

Wat is het dan wel? Zou het er mee te maken hebben dat wegdoen voelt als een verlies? En verlies telt minstens dubbel zo zwaar als winst. Dus het goede gevoel wat ik er aan over hou moet minstens twee keer zoveel opleveren dan het nare gevoel van wegdoen. Psychologen noemen dat verliesaversie. Het is dus niet genoeg dat de balans in evenwicht is. De positieve kans van de balans moet beter gevuld zijn om even zwaar te wegen.

Bij de kranten en tijdschriften bestaat het verlies uit mogelijk interessante artikelen. De winst is ruimte, maar dat is blijkbaar niet genoeg om het verlies te compenseren. Het wordt makkelijker als ik een tijdschrift weg kan geven aan iemand die het nog gaat lezen. Blijkbaar is de positieve kant, de winst groter dan wanneer ik het bij het oud papier gooi. Dan is de balans wel in evenwicht.

Het grappige is: op het moment dat ik me realiseer dat het zo werkt, is het ook weer iets makkelijker geworden om iets weg te gooien. Ik krijg dan zo’n gevoel van: ja, ik vind het lastig, maar dat is niet omdat het lastig is, maar omdat het zo in mijn hoofd zit. Dus mijn krantenbak is weer leeg, voor zolang het duurt.

Kiezen

Ik ben wel heel erg druk de laatste tijd. Ik heb besloten om me terug te trekken uit een groot project. Ik wil er heel graag aan meewerken, maar ik heb er eigenlijk de energie niet voor. De kans bestaat dat ik daardoor toezeggingen ga doen die ik niet waar kan maken. Daar wordt niemand blij van. Een hele opluchting om dat niet meer te hoeven van mezelf.

Rekeningen

Vandaag de administratie bijgewerkt, dat probeer ik wekelijks te doen: de te betalen rekeningen staan naast de computer en die zet ik dan klaar via internetbankieren. Ideaal toch, dat je gewoon een datum in de toekomst mee kunt geven.

Vooruitgang

Het is natuurlijk heerlijk dat je alles kunt regelen van achter je computer. Zo heb ik vandaag mijn financiën gedaan en ook die van een vereniging waarvan ik penningmeester ben. Bovendien heb ik een hotel in Londen geboekt (vliegtickets had ik al eerder geregeld) en een aantal routes uitgeprint voor een autorit later in de week. Als ik het zo opschrijf lijkt het een fluitje van een cent. En dat is het natuurlijk ook wel. Maar ik ben er wel zo weer een paar uur aan kwijt, al met al.

Ik weet het: dit kon vroeger niet en misschien had het me dan alles bij elkaar meer tijd gekost. Maar soms twijfel ik daar toch aan. Voorheen had de bank mijn overschrijvingen geregeld en het reisbureau de boeking. En ik had een rustige zondagmiddag gehad. Dus wat is nu handiger?

Baard

Eindelijk het boek van Leen Zevenbergen uitgelezen: En nu laat ik mijn baard staan. Het is managementboek van het jaar 2007. Er staan een hoop dingen in over plezier in je werk, creativiteit stimuleren en inspireren van mensen. Wat vooral blijft hangen is dat je tijd moet nemen om na te denken over je leven. Dat weet ik natuurlijk wel, maar je vergeet het zo vaak, het sneeuwt zo vaak onder in alle taken en taakjes van elke dag.

Open deur, ja! Daar staat het boek vol mee, maar wel open deuren waar in de meeste bedrijven niet genoeg mee gedaan wordt. Het kan geen kwaad om mensen daar af en toe aan te herinneren.

Powershoppen

Soms kunnen dingen snel gaan. Zoals vanavond, koopavond in Rotterdam. Ik wist wat ik hebben wilde: een draagbaar whiteboard in een tas met hengsel.
Ik ging naar de winkel en zag nog een paar andere leuke aanbiedingen: een vest, printerpapier en een chocolade Triviant (leuk kerstcadeautje).

Allemaal op dezelfde etage, allemaal in de aanbieding.
Ik geloof dat ik nog geen vijf minuten binnen ben geweest, inclusief afrekenen.
Binnen het half uur was ik weer thuis. Dat is nog eens efficiënt winkelen.

200 gram

Ik probeer altijd braaf mijn 200 gram groente per dag te eten, maar als ik het druk heb en weinig tijd heb om te koken, dan lukt dat vaak niet. Daar zijn natuurlijk tegenwoordig flesjes voor en vitaminepillen. Eerlijk is eerlijk, die gebruik ik ook wel eens. Maar vandaag ben ik aan de komkommer. Een stuk komkommer of een paar tomaten leveren al gauw weer wat grammen groente. En zoiets kun je gewoon tussendoor eten. Nog weinig calorieën ook. Ideale oplossing eigenlijk en een stuk goedkoper dan die drankjes.

Winterkleren

Nu het langzamerhand kouder wordt, wordt het al weer tijd voor de winterkleren. Tijd om de zomerkleding op te bergen. Ik heb zelf net gekeken wat er weg kan, omdat het kapot is of omdat ik het de hele zomer (weer) niet heb gedragen. Toch weer een vuilniszak vol. Wat naar de stomerij moet heb ik weggebracht, zodat het straks schoon de kast in gaat.

Kerstplanning

Kerstmis lijkt nog ver weg, maar als je bijvoorbeeld uit eten wilt, dan is nu een goed moment om te reserveren. Bedenk op hoofdlijnen wat je wilt doen met de kerstdagen: ben je thuis met je lief, nodig je mensen uit, ga je op bezoek? Van daaruit kun je verder plannen.

Nieuwe gewoontes

Maandag, begin van de week en ook nog begin van de maand. Kijk of je een nieuwe gewoonte kunt invoeren deze maand. Neem iets kleins, wat je eenvoudig kunt doen. Leg bijvoorbeeld ’s avonds alvast je kleding voor de volgende dag klaar, werk voortaan dagelijks de post weg.

Een kleine stap in makkelijker vol te houden en kan toch op den duur een grote verandering betekenen. Mijn voornemen is natuurlijk om dit blog dagelijks bij te houden.