zondag 15 februari 2009

Vakantie

Echt niets doen blijkt toch telkens weer lastiger dan je denkt. Vooral als je je werk leuk vindt. Thuis lukt het eigenlijk niet. Afgelopen week was mijn vriend nog vrij na onze vakantie. Dus voor mij ook nog een beetje vakantie. Dat betekent dan zo'n 3 dagen werken. Dat voelt als een vrije week met genoeg tijd voor leuke dingen.

Soms, als het mooi weer is dan lukt het we wel, voor even, om op het balkon te zitten en niets te doen of om 'alleen maar' iets te lezen, iets wat niet nuttig is. Maar in de winter is het moeilijk.

Voor echt niets doen moet ik weggaan. Dat hadden we voor deze week gedaan. Met veel slapen, boeken lezen en terrasjes zitten. En zo nu en dan een kleine activiteit in de buurt.

En we vroegen ons af hoe lang het zou duren voordat je daar genoeg van krijgt. Wanneer ga je, uit jezelf weer iets doen, iets zoeken om te doen. Bij ons duurt dat in elk geval langer dan 11 dagen. Zo lang duurde de vakantie en we waren nog niet uitgeslapen en uitgelezen.

Aan de andere kant wil ik na een dag of 10 wel weer naar huis, dat is het dubbele er aan. Maar misschien is het met nietsdoen zo dat het alleen maar aanlokkelijk is als je veel te doen hebt. Zoals ik op de motivatiekalender las: Niets te doen hebben is niet plezierig. Het ware genot bestaat erin niets te doen als je bergen werk hebt (John W. Raper). Ik denk dat dat een waar woord is.

Geen opmerkingen: