‘Ik houd van overdadig roken en overdadig troep maken. Mijn vorige huisje in de Pijp, je kon daar amper naar binnen. Overal lagen scripts, vuile onderbroeken en pizzadozen. Mensen die op de thee kwamen, wisten niet hoe snel ze weg moesten zijn. Zelf stond ik daar een beetje glamoreus tussen alsof er niets aan de hand was. Het was een puberkamer: de troep stond symbool voor niet willen opgroeien en geen verantwoordelijkheid willen nemen. Nu heb ik een huis gekocht en gaat het goed. Ik heb echt de beslissing genomen: het is klaar. Nu ben ik groot. Ik heb een werkster voor drie uur per week. Alles is aan kant. Er ligt alleen in het midden van de kamer een meter post die ik nog moet openmaken en sorteren. Er is dus nog steeds iets in mij dat zegt: ik wil niet opgroeien! Als het over acteren gaat, heb ik wel veel discipline. Ik kan dingen laten omdat het goed voor me is: vroeg naar bed, gezond eten, zélfs weinig roken. Buiten het werk vind ik maat houden moeilijk. (…)
Toen ik 28 was, moest ik leren dat hij echt nooit meer terug zou komen. Vandaar mijn weigering om een vrouw te worden. Om mijn post niet open te maken. Dat is bijna een soort seksueel genot. In mij zit nog steeds dat meisje huilend op een steen.’
Halina Reijn, Maria, november 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten