Vandaag is extra, in 3 van de 4 jaren zou het nu 1 maart zijn, maar het is 29 februari. Gekregen tijd, lijkt het. Zoals de tijd die je overhoudt als er plotseling een afspraak wordt afgezegd.
Een dag om te doen wat je wilt, om er een bijzondere dag van te maken. Maar waarom zou dat eigenlijk alleen vandaag zo zijn? Elke dag is bijzonder, elke dag schrikkeldag!
vrijdag 29 februari 2008
maandag 25 februari 2008
Kiezen (3)
Schrijf ik hier uitgebreid dat kiezen op je gevoel vaak beter is, lees ik een artikel in de nieuwe Psychologie Magazine met als kop: Wantrouw je gevoel. Dat gaat er over dat je soms maar beter niet op je gevoel kunt vertrouwen. En dat schrijft Roos Vonk nog wel, één van mijn favoriete columnisten als het over psychologie gaat (in Psychologie Magazine, maar ook in Intermediair).
Wat is er aan de hand? Heeft Ap Dijksterhuis ongelijk? Niet echt, maar Vonk nuanceert zijn verhaal wel. Hij heeft getest in laboratoriumomstandigheden. In het echte leven wordt ons gevoel vaak in de war gebracht. Bijvoorbeeld door wat we als laatste gehoord hebben of door dingen die we zelf hebben meegemaakt. Die tellen veel zwaarder dan statistiek. Hoewel die statistiek natuurlijk betrouwbaarder is. Voor de goede orde: dit komt ook wel degelijk aan de orde in het boek van Dijksterhuis.
Ook is het zo dat de manier waarop je informatie verzamelt niet objectief is: we zijn geneigd te zoeken naar bevestiging van wat we al vinden. En kunnen heel goed informatie negeren die daar niet bij past.
Roos Vonk introduceert een nieuwe categorie van beslissen: beslissen met je hart. Dat zou wijsheid bevatten. Het kijkt verder dan de korte termijn en kijkt niet naar wat je wilt hebben, maar naar wat je wilt zijn. Hoe doe je dat dan?
Ook hier geldt toch dat je even bedenktijd neemt. Die tip blijft dus staan. Vervolgens ga je niet alleen op je gevoel af, je observeert ook je gevoelens nog. En je vraagt je af: wat is je belang? Probeer je iets te ontvluchten? Wat is je angst, wat is je verlangen? Wil je bijvoorbeeld met iemand trouwen omdat je bang bent alleen te zijn?
Het vraagt wel oefening om dit te kunnen en ook de bereidheid om eerlijk tegen jezelf te zijn. Maar als het lukt kun je wel iets toevoegen aan je beslissingen en neem je belangrijke beslissingen om de juiste reden.
Wat is er aan de hand? Heeft Ap Dijksterhuis ongelijk? Niet echt, maar Vonk nuanceert zijn verhaal wel. Hij heeft getest in laboratoriumomstandigheden. In het echte leven wordt ons gevoel vaak in de war gebracht. Bijvoorbeeld door wat we als laatste gehoord hebben of door dingen die we zelf hebben meegemaakt. Die tellen veel zwaarder dan statistiek. Hoewel die statistiek natuurlijk betrouwbaarder is. Voor de goede orde: dit komt ook wel degelijk aan de orde in het boek van Dijksterhuis.
Ook is het zo dat de manier waarop je informatie verzamelt niet objectief is: we zijn geneigd te zoeken naar bevestiging van wat we al vinden. En kunnen heel goed informatie negeren die daar niet bij past.
Roos Vonk introduceert een nieuwe categorie van beslissen: beslissen met je hart. Dat zou wijsheid bevatten. Het kijkt verder dan de korte termijn en kijkt niet naar wat je wilt hebben, maar naar wat je wilt zijn. Hoe doe je dat dan?
Ook hier geldt toch dat je even bedenktijd neemt. Die tip blijft dus staan. Vervolgens ga je niet alleen op je gevoel af, je observeert ook je gevoelens nog. En je vraagt je af: wat is je belang? Probeer je iets te ontvluchten? Wat is je angst, wat is je verlangen? Wil je bijvoorbeeld met iemand trouwen omdat je bang bent alleen te zijn?
Het vraagt wel oefening om dit te kunnen en ook de bereidheid om eerlijk tegen jezelf te zijn. Maar als het lukt kun je wel iets toevoegen aan je beslissingen en neem je belangrijke beslissingen om de juiste reden.
zaterdag 23 februari 2008
Eenvoud is niet eenvoudig
In het meest recente nummer van het blad Genoeg staat een artikel over Eenvoudig leven. Dat is een kleine trend al een tijdje. Mensen streven naar eenvoud. Waarom zou je dat willen?
Je kunt er verschillende redenen voor bedenken. Praktische: het is rustiger aan je hoofd, je krijgt minder input als je streeft naar eenvoud. Idealistische: als je minder gebruikt, dan spaar je het milieu.
Voor mij is er een duidelijke link met organizing. Je kunt naar organizing kijken door de bril van eenvoud. Het geeft je een kader bij het organiseren, een doel en een achterliggende filosofie. Het gaat dan niet meer om het opruimen zelf, maar om het bereiken van eenvoud.
Eenvoud begint vaak met minder spullen, maar kan zich uitstrekken tot alle terreinen van het leven: geld, werk, vriendschaps- en liefdesrelaties, gezondheid. De kern is dat je keuzes maakt voor wat jij wilt, wat voor jou de essentie is. Voor mij is dat ook een belangrijk onderdeel van organizing. Kiezen is heel belangrijk als je gaat organiseren. Nadenken over wat je echt wilt, wat je doel is, maakt het makkelijker om te kiezen en dus ook om te organiseren.
Je kunt er verschillende redenen voor bedenken. Praktische: het is rustiger aan je hoofd, je krijgt minder input als je streeft naar eenvoud. Idealistische: als je minder gebruikt, dan spaar je het milieu.
Voor mij is er een duidelijke link met organizing. Je kunt naar organizing kijken door de bril van eenvoud. Het geeft je een kader bij het organiseren, een doel en een achterliggende filosofie. Het gaat dan niet meer om het opruimen zelf, maar om het bereiken van eenvoud.
Eenvoud begint vaak met minder spullen, maar kan zich uitstrekken tot alle terreinen van het leven: geld, werk, vriendschaps- en liefdesrelaties, gezondheid. De kern is dat je keuzes maakt voor wat jij wilt, wat voor jou de essentie is. Voor mij is dat ook een belangrijk onderdeel van organizing. Kiezen is heel belangrijk als je gaat organiseren. Nadenken over wat je echt wilt, wat je doel is, maakt het makkelijker om te kiezen en dus ook om te organiseren.
Wat eenvoud precies is en hoe je het bereikt, dan kan voor iedereen anders zijn. Het motto is wel een beetje: meer met minder. Meer kwaliteit, minder spullen en minder prikkels. Niet zo eenvoudig in onze samenleving. Genoeg wijdt er een serie aan die het hele jaar duurt. Dat zegt genoeg.
maandag 18 februari 2008
Hokjesgeest
In mijn werk als organizer kom ik veel mensen tegen die ordenen moeilijk vinden. Maar toch is het iets wat wij mensen van nature doen. We willen nou eenmaal graag een beetje overzicht.
Een mooi voorbeeld las ik in De Dag van vandaag. Tom ter Bogt is bijzonder hoogleraar popmuziek. En hij heeft onderzocht wat het verband is tussen muzieksmaak en persoonlijkheid. Mensen die van mainstream muziek houden (top 40, Nederlandse pop) zijn extravert, sportief, maar ook een beetje behoudend. Hou je van jazz of klassieke muziek dan sta je open voor nieuwe ervaringen, ben je introvert, maar ook emotioneel instabiel.
Mijn doelgroep houdt van rockmuziek: die mensen zijn slordig. Helaas zijn ze ook niet zo aardig. Het klinkt idioot, maar blijkbaar is eenzelfde verband al eerder gevonden door Amerikaanse onderzoekers. Let op, het gaat om een verband, er is geen sprake van oorzaak en gevolg, althans daar spreken de wetenschappers niet over.
Een stukje verderop in dezelfde krant staat dat Nederland vier soorten eters kent: de betrokken eters, de gemakzuchtige eters , de behoudende eters en de avontuurlijke eters. Dat heeft de universiteit van Wageningen bedacht. De overheid zou verschillende campagnes moeten voeren voor elke groep om zoveel mogelijk mensen gezond te laten eten. Hoe groot elke groep is, vermeldt het artikel niet.
Twee mooie voorbeelden van ordening, behoorlijk creatieve ordening ook nog. Waaruit maar weer eens blijkt dat wij overal ordening aan kunnen en willen brengen, zelfs als die niet zo erg voor de hand ligt.
Een mooi voorbeeld las ik in De Dag van vandaag. Tom ter Bogt is bijzonder hoogleraar popmuziek. En hij heeft onderzocht wat het verband is tussen muzieksmaak en persoonlijkheid. Mensen die van mainstream muziek houden (top 40, Nederlandse pop) zijn extravert, sportief, maar ook een beetje behoudend. Hou je van jazz of klassieke muziek dan sta je open voor nieuwe ervaringen, ben je introvert, maar ook emotioneel instabiel.
Mijn doelgroep houdt van rockmuziek: die mensen zijn slordig. Helaas zijn ze ook niet zo aardig. Het klinkt idioot, maar blijkbaar is eenzelfde verband al eerder gevonden door Amerikaanse onderzoekers. Let op, het gaat om een verband, er is geen sprake van oorzaak en gevolg, althans daar spreken de wetenschappers niet over.
Een stukje verderop in dezelfde krant staat dat Nederland vier soorten eters kent: de betrokken eters, de gemakzuchtige eters , de behoudende eters en de avontuurlijke eters. Dat heeft de universiteit van Wageningen bedacht. De overheid zou verschillende campagnes moeten voeren voor elke groep om zoveel mogelijk mensen gezond te laten eten. Hoe groot elke groep is, vermeldt het artikel niet.
Twee mooie voorbeelden van ordening, behoorlijk creatieve ordening ook nog. Waaruit maar weer eens blijkt dat wij overal ordening aan kunnen en willen brengen, zelfs als die niet zo erg voor de hand ligt.
zondag 17 februari 2008
Kiezen (2)
Gisteren ging het over de inuïtieve en de rationele manier van beslissen. Blijft over de snelle manier van beslissen. Dat werkt vooral als je ergens veel van weet. En dat is meer dan je denkt. Ieder mens is bijvoorbeeld expert in het herkennen van gezichten. Uit experimenten blijkt dat we na 1 seconde al een behoorlijk accurate indruk hebben van iemand op basis van zijn gezicht.
Je zou kunnen zeggen dat je ook expert bent op het gebied van je eigen spullen. Het voelt misschien niet zo, maar ergens in je onbewuste zitten alle gegevens opgeslagen en weet je precies wat je hebt en waarom je het hebt. Dat pleit er dus voor om spullen in je handen te nemen en snel te beslissen wat je er mee doet: bewaren of wegdoen? Dat is bijvoorbeeld zo’n snelle beslissing. Waar hoort het bij? Is een volgende beslissing.
Als je dat niet durft, dan kun je altijd nog werken met de twijfeldoos. Zet spullen een tijdje op zolder of in de schuur. En kijk er na een aantal maanden nog eens na. Grote kans dat het dan weg kan. Dat is de methode ‘ik slaap er nog een nachtje over’.
Misschien is het probleem wel dat veel mensen veel te veel nadenken over opruimen en organiseren. Dat is de rationele manier van kiezen. Misschien werkt die hier wel niet zo goed en vinden daarom veel mensen het moeilijk. Tijd om één van de andere twee manieren te proberen.
Je zou kunnen zeggen dat je ook expert bent op het gebied van je eigen spullen. Het voelt misschien niet zo, maar ergens in je onbewuste zitten alle gegevens opgeslagen en weet je precies wat je hebt en waarom je het hebt. Dat pleit er dus voor om spullen in je handen te nemen en snel te beslissen wat je er mee doet: bewaren of wegdoen? Dat is bijvoorbeeld zo’n snelle beslissing. Waar hoort het bij? Is een volgende beslissing.
Als je dat niet durft, dan kun je altijd nog werken met de twijfeldoos. Zet spullen een tijdje op zolder of in de schuur. En kijk er na een aantal maanden nog eens na. Grote kans dat het dan weg kan. Dat is de methode ‘ik slaap er nog een nachtje over’.
Misschien is het probleem wel dat veel mensen veel te veel nadenken over opruimen en organiseren. Dat is de rationele manier van kiezen. Misschien werkt die hier wel niet zo goed en vinden daarom veel mensen het moeilijk. Tijd om één van de andere twee manieren te proberen.
zaterdag 16 februari 2008
Kiezen (1)
Organizing is kiezen. Kiezen wat je bewaart en wat je weg doet. Kiezen hoe je dingen gaat sorteren, hoe je het bewaart en waar je het bewaart.
Ap Dijksterhuis schrijft in Het slimme onbewuste dat er drie manieren zijn om te kiezen. De snelle keuze, er een nachtje over slapen en de rationele keuze.
De snelle keuze is: niet te lang over nadenken, gewoon doen wat het eerste in je opkomt. De tweede is de intuïtieve keuze: je bekijkt iets van alle kanten, verzamelt alle informatie. Vervolgens slaap je er een nachtje over en de volgende dag beslis je op basis van wat je gevoel je zegt. Bij de rationele keuze zet je alle voor- en nadelen op een rijtje en beslis je op basis van een rationele afweging van die voor- en nadelen.
Veel mensen denken dat de laatste manier, de rationele keuze, de beste manier is. Maar dat is niet altijd het geval. Ons bewuste brein kan maximaal zo’n negen variabelen onthouden. Maar bij ingewikkelde beslissingen zijn er vaak veel meer dingen die een rol spelen. Als je een huis koopt of een nieuwe baan zoekt dan spelen er ik weet niet hoeveel factoren een rol. En als het om personen gaat, dan is het aantal variabelen helemaal niet meer te overzien. Dus je kunt bijvoorbeeld geen rationele keuze maken in de liefde.
In dat geval komt ons onbewuste ons te hulp. Dat kan wel al die factoren mee laten wegen. Als je alle informatie hebt en dat even laat bezinken, dan heeft je onbewuste het werk voor je gedaan. En dat werkt ook bij problemen oplossen. Als je het even laat liggen, dan valt de oplossing je op een gegeven moment vaak in, althans zo lijkt het. Het handige van je onbewuste het werk laten doen is dat je zelf ondertussen gewoon iets leuks kunt doen!
Dus bij beslissingen die ingewikkeld zijn, kun je beter die manier van beslissen gebruiken. Voor meer eenvoudige producten, zoals een nieuwe trui, kun je prima een lijstje maken met voorkeuren. Dan hou je bijvoorbeeld rekening met de kleur en de dikte van trui, hij moet lekker zitten en in de wasmachine kunnen worden gewassen. Dat kan je bewuste brein ook nog wel overzien.
Ap Dijksterhuis schrijft in Het slimme onbewuste dat er drie manieren zijn om te kiezen. De snelle keuze, er een nachtje over slapen en de rationele keuze.
De snelle keuze is: niet te lang over nadenken, gewoon doen wat het eerste in je opkomt. De tweede is de intuïtieve keuze: je bekijkt iets van alle kanten, verzamelt alle informatie. Vervolgens slaap je er een nachtje over en de volgende dag beslis je op basis van wat je gevoel je zegt. Bij de rationele keuze zet je alle voor- en nadelen op een rijtje en beslis je op basis van een rationele afweging van die voor- en nadelen.
Veel mensen denken dat de laatste manier, de rationele keuze, de beste manier is. Maar dat is niet altijd het geval. Ons bewuste brein kan maximaal zo’n negen variabelen onthouden. Maar bij ingewikkelde beslissingen zijn er vaak veel meer dingen die een rol spelen. Als je een huis koopt of een nieuwe baan zoekt dan spelen er ik weet niet hoeveel factoren een rol. En als het om personen gaat, dan is het aantal variabelen helemaal niet meer te overzien. Dus je kunt bijvoorbeeld geen rationele keuze maken in de liefde.
In dat geval komt ons onbewuste ons te hulp. Dat kan wel al die factoren mee laten wegen. Als je alle informatie hebt en dat even laat bezinken, dan heeft je onbewuste het werk voor je gedaan. En dat werkt ook bij problemen oplossen. Als je het even laat liggen, dan valt de oplossing je op een gegeven moment vaak in, althans zo lijkt het. Het handige van je onbewuste het werk laten doen is dat je zelf ondertussen gewoon iets leuks kunt doen!
Dus bij beslissingen die ingewikkeld zijn, kun je beter die manier van beslissen gebruiken. Voor meer eenvoudige producten, zoals een nieuwe trui, kun je prima een lijstje maken met voorkeuren. Dan hou je bijvoorbeeld rekening met de kleur en de dikte van trui, hij moet lekker zitten en in de wasmachine kunnen worden gewassen. Dat kan je bewuste brein ook nog wel overzien.
vrijdag 15 februari 2008
Onbewust
Grappig: gisteren schreef ik over het onbewuste en vandaag kom ik een bevriende coach tegen die net een nieuwe methode heeft geleerd. En die methode werkt juist met je onbewuste. Gisteren schreef ik dat het dan wel zou helpen als je overal briefjes ophangt en steeds de boodschap ziet.
Maar er is natuurlijk een nog veel sterkere methode: als je het visualiseert.
Deze coach, Miranda heet ze, laat je je doel visualiseren. Dat wat zij tijdens de visualisatie heeft gezegd, krijg je mee naar huis, bijvoorbeeld als mp3.
Dan kun je dus elk moment de visualisatie en het gevoel erbij terughalen. En als je dat maar vaak genoeg doet, dan gaat je onbewuste er in geloven. Trancecoaching heet het.
Het achterliggende idee is dat het heel moeilijk is om te veranderen als je onbewust niet gelooft dat het kan. En op deze manier neem je je onbewuste mee en gaat je onbewuste meewerken aan de verandering. In plaats van tegenwerking. En dan gaat het veel makkelijker en misschien wel moeiteloos.
Eerlijk is eerlijk: als ik niet net het boek van Ap Dijksterhuis had gelezen, dan had ik dit maar zweverig gedoe gevonden. Maar dat is het dus niet.
Zo leuk, als inzichten bij elkaar komen.
Meer informatie op de site van Miranda: www.mirandacoaching.nl.
Maar er is natuurlijk een nog veel sterkere methode: als je het visualiseert.
Deze coach, Miranda heet ze, laat je je doel visualiseren. Dat wat zij tijdens de visualisatie heeft gezegd, krijg je mee naar huis, bijvoorbeeld als mp3.
Dan kun je dus elk moment de visualisatie en het gevoel erbij terughalen. En als je dat maar vaak genoeg doet, dan gaat je onbewuste er in geloven. Trancecoaching heet het.
Het achterliggende idee is dat het heel moeilijk is om te veranderen als je onbewust niet gelooft dat het kan. En op deze manier neem je je onbewuste mee en gaat je onbewuste meewerken aan de verandering. In plaats van tegenwerking. En dan gaat het veel makkelijker en misschien wel moeiteloos.
Eerlijk is eerlijk: als ik niet net het boek van Ap Dijksterhuis had gelezen, dan had ik dit maar zweverig gedoe gevonden. Maar dat is het dus niet.
Zo leuk, als inzichten bij elkaar komen.
Meer informatie op de site van Miranda: www.mirandacoaching.nl.
donderdag 14 februari 2008
200.000 keer
Eigenlijk hebben we ons bewustzijn alleen voor de lol, zegt Ap Dijksterhuis in zijn boek Het slimme onbewuste. Je doet er niet veel meer mee dan je omgeving en jezelf ervaren. Echt nodig heb je het niet, want waarschijnlijk doet je onbewuste zo’n beetje alles en denk je alleen maar dat je een vrije wil hebt. In werkelijkheid wordt alles voorbereid en uitgedacht in je onbewuste. En dat onbewuste is dan ook nog eens veel sneller dan je bewustzijn en heeft 200.000 keer meer capaciteit.
Ons onbewuste houdt ons dus voor de gek en laat ons denken dat we zelf beslissen. Aan de andere kant kun je je onbewuste voor de gek houden. Als mensen woorden zien die aan slimheid doen denken, zoals professor, intelligent en dergelijke dan worden ze slimmer. Proefpersonen die aan intelligente dingen hadden gedacht, scoorden beter op een kennistaak, zoals het beantwoorden van vragen in de trant van Trivial Pursuit. Mensen die niet aan professoren hadden gedacht hadden 50% van de vragen goed. Degenen die wel aan professoren hadden gedacht scoorden 60%.
Dat betekent dat het dus inderdaad zou kunnen helpen om overal briefjes op te hangen die je er aan doen denken dat je af wilt vallen en gezonder wilt eten. Of briefjes die je aansporen om op te ruimen. Of die de positieve kanten van opruimen benadrukken. Het effect is niet blijvend, maar als je een gewoonte wilt veranderen, zou het toch best kunnen helpen. Op de korte termijn zet je je onbewuste in de ‘opruimstand’. Als je dat lang genoeg doet, dan wordt het een gewoonte en heb je de briefjes niet meer nodig. Het proberen waard.
Ons onbewuste houdt ons dus voor de gek en laat ons denken dat we zelf beslissen. Aan de andere kant kun je je onbewuste voor de gek houden. Als mensen woorden zien die aan slimheid doen denken, zoals professor, intelligent en dergelijke dan worden ze slimmer. Proefpersonen die aan intelligente dingen hadden gedacht, scoorden beter op een kennistaak, zoals het beantwoorden van vragen in de trant van Trivial Pursuit. Mensen die niet aan professoren hadden gedacht hadden 50% van de vragen goed. Degenen die wel aan professoren hadden gedacht scoorden 60%.
Dat betekent dat het dus inderdaad zou kunnen helpen om overal briefjes op te hangen die je er aan doen denken dat je af wilt vallen en gezonder wilt eten. Of briefjes die je aansporen om op te ruimen. Of die de positieve kanten van opruimen benadrukken. Het effect is niet blijvend, maar als je een gewoonte wilt veranderen, zou het toch best kunnen helpen. Op de korte termijn zet je je onbewuste in de ‘opruimstand’. Als je dat lang genoeg doet, dan wordt het een gewoonte en heb je de briefjes niet meer nodig. Het proberen waard.
dinsdag 12 februari 2008
Spijbelen
Met dit weer heb ik altijd erge zin om te spijbelen. En soms doe ik dat dan ook gewoon. Het voelt zo goed om op het balkon te zitten in de eerste lentezon, terwijl je weet dat je eigenlijk zou moeten werken.
In deze tijd van het jaar hebben wij alleen nog 's ochtends zon op het balkon en dan ga ik daar zitten met iets te lezen en een fijn kopje koffie erbij.
Veel beter wordt het niet, denk ik dan.
In deze tijd van het jaar hebben wij alleen nog 's ochtends zon op het balkon en dan ga ik daar zitten met iets te lezen en een fijn kopje koffie erbij.
Veel beter wordt het niet, denk ik dan.
maandag 11 februari 2008
Waarheen, waarvoor?
Vaak merk ik dat mensen het doel uit het oog verliezen bij organiseren. Ze gaan opruimen en organiseren zien als iets wat op zichzelf staat, als een doel op zich. En dan wordt het natuurlijk niet leuker. De kans dat je gemotiveerd blijft is klein.
Maar organiseren doe je om een reden. Een hele directe reden is dat je je prettig wilt voelen in je huis. Daar gaat het tenslotte allemaal om.
De vraag die je jezelf moet stellen is dus: wat heb ik er voor nodig om me prettig te voelen? Is dat een schone keuken, is dat een smetteloze tafel? Of gaat het er vooral om dat het gezellig is? In dat laatste geval is opgeruimd genoeg waarschijnlijk ook wel goed. En dan liggen er wel wat kranten, misschien. Wie weet zou je best wat vaker kunnen stofzuigen. Maar noodzakelijk is het niet. Want ook zonder dat is het prettig toeven, voel je je thuis in je huis.
Waar die grens precies ligt, dat is voor iedereen anders. De één ergert zich kapot als er een stapel ligt, de ander heeft een hogere drempel en wordt pas zenuwachtig als de stapel dreigt om te vallen. Het gaat er om om jouw drempel te bepalen er daarnaar te leven. En niet de drempel van de buitenwereld of de ideeën die je vroeger hebt meegekregen.
De drempel wordt ook bepaald door praktische zaken: hoeveel tijd heb je tot je beschikking? Ik kan wel zeggen dat mijn drempel een stuk lager lag toen ik nog geen eigen bedrijf had. Simpelweg omdat ik toen meer tijd had voor het huishouden en er dus ook meer energie in kon steken. Nu gaat die energie in mijn bedrijf zitten. En is het huishouden iets wat ik er bij doe of wat mijn vriend doet. En soms blijft er ook wel eens iets liggen. Misschien klinkt dat gek voor een organizer, maar voor mij is dat juist waar het om gaat: hoe je je er bij voelt. En niet of het smetteloos is.
Maar organiseren doe je om een reden. Een hele directe reden is dat je je prettig wilt voelen in je huis. Daar gaat het tenslotte allemaal om.
De vraag die je jezelf moet stellen is dus: wat heb ik er voor nodig om me prettig te voelen? Is dat een schone keuken, is dat een smetteloze tafel? Of gaat het er vooral om dat het gezellig is? In dat laatste geval is opgeruimd genoeg waarschijnlijk ook wel goed. En dan liggen er wel wat kranten, misschien. Wie weet zou je best wat vaker kunnen stofzuigen. Maar noodzakelijk is het niet. Want ook zonder dat is het prettig toeven, voel je je thuis in je huis.
Waar die grens precies ligt, dat is voor iedereen anders. De één ergert zich kapot als er een stapel ligt, de ander heeft een hogere drempel en wordt pas zenuwachtig als de stapel dreigt om te vallen. Het gaat er om om jouw drempel te bepalen er daarnaar te leven. En niet de drempel van de buitenwereld of de ideeën die je vroeger hebt meegekregen.
De drempel wordt ook bepaald door praktische zaken: hoeveel tijd heb je tot je beschikking? Ik kan wel zeggen dat mijn drempel een stuk lager lag toen ik nog geen eigen bedrijf had. Simpelweg omdat ik toen meer tijd had voor het huishouden en er dus ook meer energie in kon steken. Nu gaat die energie in mijn bedrijf zitten. En is het huishouden iets wat ik er bij doe of wat mijn vriend doet. En soms blijft er ook wel eens iets liggen. Misschien klinkt dat gek voor een organizer, maar voor mij is dat juist waar het om gaat: hoe je je er bij voelt. En niet of het smetteloos is.
maandag 4 februari 2008
Op
En soms dan is het even helemaal op. Geen energie meer, nergens voor. Zoals jullie ook wel gezien hebben aan het ontbreken van nieuws op dit blog.
Niet ziek, niet verkouden, maar wel algehele malaise. Misschien is het voorjaarsmoeheid, misschien is dat ook gewoon een smoes. Ik heb het wel vaker om deze tijd van het jaar. Genoeg van het donker, maar nog niet licht genoeg voor de lente. Het enige wat je kunt doen is er aan toe geven, veel slapen, gezond eten, zorgen dat je wel buiten komt als het licht is. En verder lekker op de bank met je favoriete serie en hopen dat het snel maart wordt. Dan gaat het meestal wel weer. Een soort van milde winterdepressie.
Hoe dan ook, ik kan alleen maar wachten tot het weer voorbij gaat. Ondertussen pers ik nog een sinaasappel.
Niet ziek, niet verkouden, maar wel algehele malaise. Misschien is het voorjaarsmoeheid, misschien is dat ook gewoon een smoes. Ik heb het wel vaker om deze tijd van het jaar. Genoeg van het donker, maar nog niet licht genoeg voor de lente. Het enige wat je kunt doen is er aan toe geven, veel slapen, gezond eten, zorgen dat je wel buiten komt als het licht is. En verder lekker op de bank met je favoriete serie en hopen dat het snel maart wordt. Dan gaat het meestal wel weer. Een soort van milde winterdepressie.
Hoe dan ook, ik kan alleen maar wachten tot het weer voorbij gaat. Ondertussen pers ik nog een sinaasappel.
Abonneren op:
Posts (Atom)
