donderdag 27 augustus 2009

Vis en organizing 4


In het boek Vis! gaat het er over hoe je meer energie, passie en plezier kunt hebben bij je werk. Op de Pike Place Vismarkt in Seattle weten ze precies hoe dat moet en ze zijn er wereldberoemd mee geworden. De hoofdpersoon in het boek krijgt een ingedutte afdeling onder haar hoede. Met de principes van Pike Place Vismarkt zorgt ze dat de medewerkers van haar administratieve afdeling weer inspiratie krijgen. Als het daar kan, dan moet dat toch ook bij organizing kunnen?

Het derde principe is misschien meer van toepassing op bedrijven met klanten, maar het vierde principe past weer helemaal bij organizing: erbij zijn noemen ze het in het boek. Mindfulness zou je kunnen zeggen, met een beetje een modieuze term.

Dus: niet multitasken, als je aan het organiseren bent, ben je aan het organiseren en niet aan het bellen of e-mailen. Je gaat ook niets lezen wat je tegen komt, daar is het niet het moment voor. In het nu zijn, kun je ook zeggen. Overigens is het dan ook heel lastig om chagrijnig te zijn. Als je geconcentreerd met iets bezig bent, dan lukt kun je niet tegelijkertijd een rothumeur hebben. Als je een activiteit leuker en uitdagender maakt, dan is het weer gemakkelijker om geconcentreerd te zijn.

En concentratie kun je oefenen. Hoewel sommige mensen zich van nature makkelijker kunnen concentreren, kun je jezelf leren om langer geconcentreerd te werken. Begin met een korte periode, bijvoorbeeld vijf minuten. Zet een timer of gebruik je mobiele telefoon. Gaat je dat makkelijk af? Probeer dan tien minuten. Merk je dat je afdwaalt in die periode? Ga terug naar de taak en werk door tot de timer afgaat.

Je kunt het makkelijker maken om geconcentreerd te blijven door afleidingen uit te schakelen: zet je mail en je telefoon uit. Als het mogelijk is, doe de deur van je kamer dicht (op het werk of thuis). Je kunt best tien minuten zonder mail en telefoon. Als je tien minuten gewerkt hebt, kijk dan of je door wilt werken. Als tien minuten je gemakkelijk afgaat, ga dan naar 15 minuten. Vijftig minuten tot een uur is waarschijnlijk de maximum periode dat de meeste mensen geconcentreerd kunnen blijven. Maar als het bij jou minder is, geen probleem, het gaat er om dat je blokjes tijd geconcentreerd bezig bent. Op die manier boek je vooruitgang.

Kortom: de vier principes uit Vis! helpen je om organizing leuker en gemakkelijker te maken. Probeer er maar eens één.

dinsdag 25 augustus 2009

Perfectionisme en financiën

Perfectionisme kan je in de financiële problemen brengen. Het overkwam Annie Leibovitz, lees hier het artikel: http://www.nu.nl/lifestyle/2066030/annie-leibovitz-door-perfectionisme-in-de-problemen-.html

maandag 24 augustus 2009

Ik hoef alleen nog even...


Beginnen is lastig, maar een project helemaal afronden kan ook lastig zijn. Zelf was ik de afgelopen dagen bezig om wat dingen op te ruimen en goed te organiseren. Ik merkte dat ik de neiging had om het net niet helemaal af te maken.

Zo had ik mijn papieren van een vereniging uitgezocht en geordend. Helemaal prima natuurlijk. Er bleef een hele stapel over ter vernietiging. En ik had de neiging om dat uit te stellen. Vervelend klusje en ik heb het gevoel dat de klus eigenlijk al klaar is. Ik hoef alleen nog even die papieren door de papiervernietiger te gooien.

Die stapel had ik natuurlijk ‘even’ weggelegd, zodat hij niet in de weg lag. Iets even wegleggen is altijd gevaarlijk, het is namelijk bijna nooit ‘even’, kijk maar naar de stapels op je tafel, je bureau en al die andere horizontale oppervlakten.

De stapel was dus uit het zicht en ik had het gevoel dat de klus geklaard was. Ik had het zelfs doorgestreept op mijn to do lijst. Gevaarlijke situatie. Voor je het weet ‘vergeet’ je die hele stapel en ligt het er over twee weken, een maand nog.

Wat ik gedaan heb is een nieuwe actie aanmaken op mijn actielijst: papier vernietigen. En heel bewust elke dag een aantal papieren door de vernietiger halen, vijf minuten, tien minuten, een kwartiertje. Er is elke dag wel even een moment dat ik niet zo goed weet wat ik ga doen. Dat is het moment om naar de papiervernietiger te lopen. En zo werk ik mijn stapel weg.

De moraal van het verhaal is natuurlijk dat je pas klaar bent als het echt af is. Helemaal afgerond, inclusief het wegwerken van de spullen die weg kunnen. Of dat nou weggooien is of weggeven, dat hoort bij de actie. Niet doorstrepen die actie, dus. Of maak, zoals ik, een nieuwe actie van dat laatste stukje. Dat hoort er ook bij.

donderdag 20 augustus 2009

Vis en organizing 3


In het boek Vis! gaat het er over hoe je meer energie, passie en plezier kunt hebben bij je werk. Op de Pike Place Vismarkt in Seattle weten ze precies hoe dat moet en ze zijn er wereldberoemd mee geworden. De hoofdpersoon in het boek krijgt een ingedutte afdeling onder haar hoede. Met de principes van Pike Place Vismarkt zorgt ze dat de medewerkers van haar administratieve afdeling weer inspiratie krijgen. Als het daar kan, dan moet dat toch ook bij organizing kunnen?
Het derde element uit het boek is wat lastiger toe te passen, maar laten we eens kijken of het lukt. Het gaat om: blij maken van je klanten. Iets extra’s doen, iets onverwachts doen, iets doen om ze er bij te betrekken. Iedereen heeft wel de ervaring dat medewerkers het onderling heel gezellig hebben, maar daardoor geen enkele aandacht meer hebben voor de klanten. Erg irritant is dat.

Dus hoe is dat van toepassing op organiseren? Ik zou zeggen dat je wel het doel in de gaten moet houden: je ruimt op om je werk goed te kunnen doen of om het gezellig te hebben met familie en vrienden. Niet om het opruimen zelf. Dus overdrijf niet in je organisatiedrift. Goed is goed genoeg en tijd met je man, kinderen en vriend(inn)en is uiteindelijk belangrijker.

Bij het spelen kwam ook al naar voren dat je dat prima samen kunt doen: als je huisgenoten hebt, betrek die dan bij het organiseren. Bespreek hoe jullie de taken verdelen, laat eventueel zien hoe je het altijd doet, doe iets de eerste keer samen. Geef complimenten als iets gedaan is, ongeacht hoe het gedaan is. Waardeer de inspanning. En ga het zeker niet opnieuw doen, omdat je vindt dat je het beter kunt (niet doen dames!). Dat is natuurlijk erg demotiverend.

Kun je ze ook blij maken als je alleen woont? En wie maak je dan blij? Je zou met een vriendin samen aan de slag kunnen gaan: vandaag bij je vriendin, volgende week bij jou. Ook kun je extra attent zijn als er vrienden komen: haal die wijn of die koekjes die ze zo lekker vinden, huur een film die ze leuk vinden. En als er geen vrienden langs komen: zorg dat je huis er extra verzorgd uit ziet met bloemen, haal je eigen favoriete eten of drinken, maak jezelf blij!

Een andere manier om mensen blij te maken is om iets voor iemand te doen, zonder daar iets voor terug te verwachten. En dan liefst iets waarvan je weet dat de ander er niet aan toe komt of er een hekel aan heeft. Lap iemands ramen, maak de oven schoon, ontdooi de vrieskist en stel de jouwe beschikbaar om de spullen koud te houden, zet de vuilniszak buiten, haal zware boodschappen, neem tijdschriften mee. De mogelijkheden zijn eindeloos. En niet vragen, dan voelen ze zich misschien bezwaard. Ook weer niet stiekem doen, maar gewoon zeggen: ik wil dit voor je doen.

donderdag 13 augustus 2009

Vis en organizing 2


In het boek Vis! gaat het er over hoe je meer energie, passie en plezier kunt hebben bij je werk. Op de Pike Place Vismarkt in Seattle weten ze precies hoe dat moet en ze zijn er wereldberoemd mee geworden. De hoofdpersoon in het boek krijgt een ingedutte afdeling onder haar hoede. Met de principes van Pike Place Vismarkt zorgt ze dat de medewerkers van haar administratieve afdeling weer inspiratie krijgen. Als het daar kan, dan moet dat toch ook bij organizing kunnen?

Vandaag deel 2, het tweede element dat je kan helpen om met meer energie, passie en plezier te werken: spelen.

Op de vismarkt gooien ze met vissen en maken ze er een hele voorstelling van om de vis te verkopen. Ik moest ook aan Google denken waar de medewerkers een deel van de tijd aan eigen ‘hobby’-projecten mogen werken, die niet meteen iets op hoeven te leveren. Daar zijn al een hoop goede ideeën uit gekomen. Dat is eigenlijk spelen: gewoon even doen wat je leuk vindt. Of datgene wat je moet doen op een leuke manier doen.

Natuurlijk kun je van alles doen om opruimen leuker te maken: je kunt er leuke muziek bij draaien. Dat kan uptempo zijn om je lekker veel energie te geven. Als je iets aan het uitzoeken bent, dan wil je misschien liever iets rustigers erbij, bijvoorbeeld iets instrumentaals. Dan creëer je een meer bedachtzame sfeer.

Trouwens, niks nieuws onder de zon, kijk naar dit fragment van Mary Poppins uit
1964: http://www.youtube.com/watch?v=r9Pbd3RSbLo.

Een andere optie is om er een wedstrijd van de te maken: wie kan in een kwartier te meeste spullen verzamelen? En wie kan ze ook weer net zo snel op hun plek leggen? Of als je veel dingen weg wilt doen: wie heeft het eerst z’n vuilniszak vol? En als je alleen bent: verzamel zo snel mogelijk dertig voorwerpen die weg kunnen. Zet de wekker op een kwartier en ga!

Je kunt er ook een wedstrijd van maken om elke dag een bepaalde gewoonte uit te voeren. Als je het gedaan hebt geef je jezelf een sticker of iets anders leuks, als het maar zichtbaar is. Aan het eind van de maand heb je misschien een hele collage gemaakt?

Het organiseren zelf is eigenlijk een creatief proces, als je er goed over nadenkt. Het is een uitdaging om je spullen zo handig mogelijk in te delen. Om het zo te doen dat je dingen ook meteen weer terug kunt vinden. Om zo handig mogelijk gebruik te maken van alle spullen die je al hebt, om bijvoorbeeld je bergplekken mooi en herkenbaar te maken met kleuren. Je agenda of je kalender op te vrolijken met kleuren.

Je kunt een mooie herinneringsdoos maken waarin je je meest dierbare herinneringen bewaart en die je altijd kunt bekijken als je daar zin in hebt.

De mogelijkheden zijn eindeloos. Zelfs gooien, zoals je op de vismarkt doen, zou kunnen: mik op de prullenmand of de vuilnisbak en kijk wie de meeste keren raak gooit (wel een beetje opletten waar je mee gooit, natuurlijk, niet met zware spullen doen of dingen die uit elkaar kunnen vallen).

Hier zie je ook goed terug dat je kunt kiezen: opruimen kan saai en vervelend zijn, maar je kunt het ook als een spel zien.

donderdag 6 augustus 2009

Vis en organizing 1


In het boek Vis! gaat het er over hoe je meer energie, passie en plezier kunt hebben bij je werk. Op de Pike Place Vismarkt in Seattle weten ze precies hoe dat moet en ze zijn er wereldberoemd mee geworden. De hoofdpersoon in het boek krijgt een ingedutte afdeling onder haar hoede. Met de principes van Pike Place Vismarkt zorgt ze dat de medewerkers van haar administratieve afdeling weer inspiratie krijgen. Als het daar kan, dan moet dat toch ook bij organizing kunnen?

Het leidende principe is: als je niet het werk kunt doen waar je van houdt, hou dan van het werk wat je doet. Een variant op ‘if you can’t be with the one you love, love the one you’re with.
Uiteindelijk heeft elke baan z’n saaie kanten en kan elke baan saai zijn voor degene die het moet doen. De wereld rond reizen voor je werk lijkt misschien geweldig, maar uiteindelijk zit je vooral te wachten of vliegvelden en zie je veel hotels van binnen. Voor de bezienswaardigheden heb je meestal geen tijd.

Maar andersom geldt dat ook: elk werk heeft z’n mooie kanten. Als je het met aandacht doet, dan kan elke baan je voldoening schenken. Een schoonmaker kan er plezier in hebben dat hij alles blinkend achter laat en een postbode kan met plezier de post op tijd bezorgen. Je kunt altijd kiezen hoe je je werk doet, ook al heb je geen keuzes in het werk zelf.

Dat kan voor een baan gelden, maar dat geldt zeker voor opruimen en organiseren. Je kunt natuurlijk kiezen om het niet te doen. Maar dan loopt het na een tijdje uit de hand en krijg je andere problemen. Je weet dus dat het beter is om het wel te doen en om alles goed bij te houden.

Als je het toch moet doen, waarom zou je het dan niet met een vrolijk gezicht doen? Waarom zou je er dan geen genoegen in hebben om het op de best mogelijke manier te doen?
In de Pike Place Vismarkt hebben ze er voor gekozen wereldberoemd te zijn. Als je toch zwaar werk moet doen, met vissen die stinken en waarbij je vroeg op moet, dan kun je maar beter wereldberoemd zijn in plaats van doorsnee.

Ik weet niet of je wereldberoemd kunt worden met een opgeruimd huis (maar wie weet?), maar wel dat je eindeloos moeilijk kunt doen over hoe vervelend het allemaal is. Of je kunt gewoon accepteren dat het moet gebeuren en er iets leuks van maken. Aan jou de keuze.

Hoe je het dan leuk maakt, daarover de volgende keer meer.

zondag 2 augustus 2009

Lichter leven


Vakantie is bij uitstek de tijd dat je lichter leeft. Je neemt alleen mee wat in de auto past. Als je met het vliegtuig gaat, dan kan er zelfs niet veel meer mee dan twintig kilo.

Dat betekent dat je veel minder keuze hebt dan thuis. Minder kleding om uit te kiezen, minder spullen, minder activiteiten. Dat voelt ook lichter in je hoofd, merk ik altijd weer. Natuurlijk zijn er nieuwe dingen te ontdekken op de vakantiebestemming, maar die zijn meestal ook niet zo zwaar.

Maar meer keuze is toch juist goed, zou je zeggen? Niet altijd zo blijkt. Er is een beroemd experiment met jam. Zet de ene dag in een winkel zes verschillende soorten jam neer en laat mensen proeven. Zet de volgende dag twaalf soorten jam neer om te proeven. Wat blijkt?

Met zes soorten jam kopen mensen meer dan met twaalf. Twaalf soorten is blijkbaar zoveel dat het lastig wordt om te kiezen. En dan weten mensen het niet meer en kopen ze maar niets.

Keuze is dus goed, maar teveel keuze kan je verlammen. Het is datzelfde gevoel dat je hebt als je de hele dag gewinkeld hebt. Dan weet je niet meer wat je nou eigenlijk wilt. Kinderen hebben het ook vaak met speelgoed: als ze te veel keuze hebben, dan spelen ze helemaal niet meer. En zelf heb het misschien als je voor je volle kledingkast staat en het gevoel krijgt dat je niets hebt om aan te trekken. Daar heb je voortaan een prima excuus voor: teveel keuze.

Je kunt daar iets aan doen: beperk je tot zes soorten jam. Of: als je minder spullen hebt, dan heb je niet alleen ruimte, maar maak je het jezelf ook gemakkelijker. Je kunt dit ook bereiken door je spullen in categorieën te verdelen en dan ‘getrapt’ te kiezen, stap voor stap dus.

Met kleding is dat bijvoorbeeld heel gemakkelijk. Je verdeelt dat in zomer- en winterkleding. Vervolgens kies je iets wat bij het weer past en bij je activiteiten: netjes of casual? Broek of rok? Zo maak je de keuze steeds eenvoudiger.

Als je iets gaat kopen zijn er ook manieren om je keuze gemakkelijker te maken. Je kunt je bijvoorbeeld voornemen om naar drie of vier winkels te gaan. Uit de spullen die je dan gezien hebt, maak je een keuze.

Wat ook helpt is als je vooraf bedenkt waaraan je aankoop minimaal moet voldoen. Dus: welke kleur schoenen zoek je? Hakken of geen hakken? Als je een jas gaat kopen, hoe lang moet die dan zijn? Wil je een capuchon of juist niet? Als je een bank koopt, hoe breed kan deze zijn? Heb je al een idee van het materiaal of de kleur? Je kunt ook bedenken wat je voor je aanschaf zou willen betalen. Als je vooraf bedenkt waar je aankoop aan moet voldoen, dan hoef je een heleboel spullen al niet meer te bekijken.

Als je die schoenen, jas of bank vindt die aan je eisen voldoet: kopen. Dus niet verder kijken of je nog iets beters vindt. Waarom zou je, deze voldoet toch aan je eisen? Dat heb je vast wel eens eerder meegemaakt: na een hele dag winkelen kom je uiteindelijk weer in de eerste winkel terecht waar je die leuke schoenen, jas of bank had gezien.

Maar van dat verder kijken krijg je nou juist stress. Bespaar jezelf een hoop tijd en een hoop gedoe en ga gewoon voor het eerste dat aan je eisen voldoet. En nou niet je eisen zo hoog maken dat niets daar aan voldoet, dan hou je jezelf voor de gek. Minimale eisen, had ik gezegd.

Probeer het eens met iets kleins, zoals een pot jam. Een keuze waar niet al te veel vanaf hangt en die niet al te veel geld kost. En kijk of je na afloop tevreden bent met je keuze. De kans is namelijk groot dat je tevredener bent dan wanneer je er langer over na had gedacht. Op naar de grotere aankopen.