Waarom blijft het toch zo moeilijk om goede voornemens te realiseren?
Eén reden is in elk geval het onderscheid tussen de korte en de lange termijn. Goede voornemens hebben meestal pas op de wat langere termijn effect. Het einddoel ligt verder weg. Soms een week of een maand, maar het kan ook veel langer zijn: tien kilo afvallen kost nou eenmaal tijd. Je hele huis opruimen duurt ook wel even. En de voordelen van stoppen met roken zijn al helemaal niet meteen duidelijk. Je krijgt misschien wat meer adem en ze zeggen dat het gezonder is. Maar je weet natuurlijk nooit zeker of je er bijvoorbeeld langer door leeft. En dan is de bevrediging van die ene sigaret een onmiddellijke beloning, die maar moeilijk is te weerstaan.
Hoe voorkom je dit? Eén mogelijkheid is om het doel dichterbij te halen en daarmee ook de taak in kleinere stukjes te hakken: eerst maar eens 1 kilo afvallen of 1 week niet snoepen/gezond eten, eerst maar eens die stapel kranten opruimen of de post van deze week verwerken. Dat zijn dingen die je op korte termijn kunt realiseren.
Als je het doel kleiner maakt, dan is het nadeel dat het voordeel vaak niet meteen duidelijk is. Ben je kilo afgevallen, so what? Heb je die stapel kranten opgeruimd en dan? Wat heb je er eigenlijk aan?
Daar kun je iets aan doen door jezelf een beloning te geven: een fijn boek na een week niet snoepen of iets lekkers na een vervelende opruimklus. Dan koppel je een onmiddellijke beloning aan een actie die je op korte termijn uitvoert. Dat snapt je brein.
De truc is om veel van die acties te doen, met desnoods evenveel beloningen. En, verrassing, na 10 weken gezond eten ben je opeens een stuk dichter bij je einddoel. En na een flink aantal opruimklussen is de woonkamer opeens opgeruimd. Het kost wat zelfbedrog, maar terwijl je jezelf voor de gek houdt, komt je doel dichterbij.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten